Fernando Iglesias Sánchez

Fernando Iglesias Sánchez
	;
Biografía
Nacemento	25 de agosto de 1909 ; Ourense, España
Morte	14 de maio de 1991 (81 anos); Buenos Aires, Arxentina
Datos persoais
País de nacionalidade	Arxentina ; España
Actividade
Ocupación	actor
Lingua	Lingua castelá

Fernando Luís Iglesias Sánchez, máis coñecido polo alcume de Tacholas, nado en Ourense o 25 de agosto de 1909 e finado en Buenos Aires o 14 de maio de 1991, foi un actor galego. Desenvolveu a súa vida artística na emigración arxentina, onde se converteu nunha gran figura do teatro e tamén participou en numerosas películas.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

A súa admiración polo cine veu do seu padriño, Julio Losada, administrador do Cine Teatro Apolo de Ourense. Estudou no colexio dos Maristas de Ourense. As súas inclinacións cara ao canto levárono a pertencer a diversas entidades corais, en especial a Coral de Ruada, onde comezaron as súas inquedanzas artísticas.

En 1929 emigrou á Arxentina, onde residían os pais e as irmás. En Buenos Aires traballou, entre outros, nun obradoiro de fotografía. Ao mesmo tempo integrouse na actividade cultural das sociedades galegas, en especial da Unión Provincial Orensana, da cal seu pai era tesoureiro.

En 1932, convidado por Manuel Núñez Búa, comezou a actuar na radio, e axiña foi acadando sona entre a colectividade galega. Nesta época ten orixe o alcume de Tacholas. Durante a guerra civil española participou en festivais benéficos a prol da causa republicana. Ao rematar o conflito bélico retomou o labor cultural. En 1941 fundou con Maruxa Boga a Compañía de Comedias Galegas Boga-Tacholas,^[1] principal dinamizadora do teatro galego en Bos Aires xunto coa Compañía de Maruxa Villanueva. Tacholas participou na estrea da obra de Alfonso Daniel Rodríguez Castelao Os vellos non deben de namorarse o 14 de agosto de 1941 no Teatro Mayo de Buenos Aires. Representou á Morte no primeiro lance e a Don Ramonciño no segundo.

En 1945, tamén con Maruxa Boga e Alfredo Aróstegui (1906-1985), fundou a audición radiofónica Recordando a Galicia, programa baseado nunha idea orixinal de Castelao. En 1953 inaugurou o programa radiofónico La Voz de Galicia.

A finais dos anos 50 comezou a traballar no cinema arxentino e integrouse en diversas compañías teatrais. No eido cinematográfico negouse de forma sistemática a interpretar papeis que ridiculizasen os galegos. Participou en producións como El crack, La Patagonia rebelde ou Camila. En 1970 integrouse nos elencos do Teatro Municipal General San Martín, con numerosas xiras polo país e no estranxeiro.

Estivo fondamente integrado na colectividade emigrada galega. Foi membro da Asociación Gallega de Universitarios, Escritores y Artistas (AGUEA), a Asociación Argentina de Actores, o Centro Coruñés, a Casa de Galicia, o Centro Gallego de Buenos Aires, o Centro Ourensán (do que foi vogal da comisión de cultura), o Hogar Gallego para Ancianos (foi membro da súa directiva), a Irmandade Galega e a Sociedad General de Autores de la Argentina.