Eurocephalus
| Eurocephalus | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Eurocephalus anguitimens pousado no chan, no Parque Nacional de Marakele, Suráfrica | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Especie tipo | |||||||||||||||||||||
| Eurocephalus anguitimens A. Smith, 1836 | |||||||||||||||||||||
| Especies e Subespecies | |||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||
_distr02.png)
arriba, E. ruppelli; abaixo, E. anguitimens
Eurocephalus é un xénero de ave da orde dos paseriformes, infraorde dos Corvida, suborde dos oscines e familia dos lánidos.
Este xénero inclúe unicamente dúas especies de picanzos que se distribúen pola África subsahariana.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Descrición[editar | editar a fonte]
O xénero foi descrito en 1836 polo cirurxián, médico militar, explorador etnólogo e zoólogo escocés Andrew Smith,[1] na páxina 52 da súa obra Report of the expedition for exploring central Africa from the Cape of Good Hope. Literalmente, 'os de cabeza ancha'.
Etimoloxía[editar | editar a fonte]
O nome Eurocephalus está formado polos elementos do latín científico euro-, e -cephalus, ambos tirados do grego antigo. O perimeiro elemento é un calco de εὐρύς eyrýs, 'amplo', 'ancho'; e o segido deriva de κεφαλή kephalḗ, 'cabeza'.[2]
Especies[editar | editar a fonte]
Como quedou dito, o xénero conta con dúas especies:[1]
- Eurocephalus anguitimens A. Smith, 1836, de distribución África austral.
- Eurocephalus ruppelli Bonaparte, 1853, distribuído pola África oriental.
Subespecies[editar | editar a fonte]
Na primeira das especies recoñécense dúas subespecies:[3]
- Eurocephalus anguitimens anguitimens A. Smith, 1836
- Eurocephalus anguitimens niveus Clancey, 1965
A segunda non ten subespecies.[4]
Características[editar | editar a fonte]
Son aves grandes, de cor parda escura e branca. Unha das súas características máis típicas é a cro branca pura da parte superior da cabeza, ao que alude o seu nome inglés white-crowned shrike (picanzo de coroa branca).
En ambas as especies, os sexos son similares na plumaxe, e os adultos diferéncianse dos inmaturos. Ao contrario que os picanzoa do xénero Lanius, son aves gregarias (como outros picazos africanos), e teñen un voo semellante ao dos papagaios.
Encóntranse nas sabanas e en hábitats forestais abertos. Como o resto dos picanzos pousan ergueitos nalgunha póla dun arbusto ou dunha árbore desde onde poidan ver o territorio circundante.
Polo xeral aliméntanse de insectos grandes pero, ocasionalmente, tamén poden comer froitos caídos ao solo.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Eurocephalus A. Smith, 1836 no ITIS.
- ↑ Andreanidis, Antonios (2016): Scientific Names of Southern African Birds Explained AuthorHouse UK. ISBN 978-1-5246-3614-2.
- ↑ Eurocephalus anguitimens A. Smith, 1836 no ITIS.
- ↑ Eurocephalus ruppelli Bonaparte, 1853 no ITIS.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Eurocephalus  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Eurocephalus |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- del Hoyo, J.; Collar, N. J.; Christie, D. A.; Elliott, A., Fishpool, L. D. C.; Boesman, P. & Kirwan, G. M. (2016): HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Volume 2: Passerines. Barcelona / Cambridge, UK: Lynx Edicions / BirdLife International. ISBN 978-84-9655-398-9.
- Harris, Tony (2000): Shrikes and Bush-Shrikes. Princeton, Nova Jersey, USA: Princeton University Press. ISBN 0-6910-7036-9.
- Lefranc, Norbert (1997): Shrikes: A Guide to the Shrikes of the World. New Haven, Connecticut, USA: Yale University Press. ISBN 0-3000-7336-4.
- Lefranc, Norbert & Tim Worfolk (2013): Shrikes Londres, Reino Unido: A & C Black. ISBN 978-1-4081-8756-2.