Espermatogonia

Epitelio xerminal do testículo. 1 lámina basal, 2 espermatogonia, 3 espermatocito primario, 4 espermatocito secundario, 5 espermátida, 6 espermátida madura, 7 célula de Sertoli, 8 unión hermética (barreira hematotesticular)

Corte histolóxico a través do parénquima testicular dun porco. 1 Lume do túbulo seminífero contorneado, 2 espermátidas, 3 espermatocitos, 4 espermatogonias, 5 célula de Sertoli, 6 miofibroblastos, 7 células de Leydig, 8 capilares

Unha espermatogonia é unha célula xerminal masculina indiferenciada. As espermatogonias sofren a espermatoxénese, ao final da cal se orixinan os espermatozoides maduros nos túbulos seminíferos dos testículos. As espermatogonias divídense por mitose e son células diploides, mentres que os espermatocitos se dividen por meiose.

Existen tres substipos de espermatogonias en humanos:

• Células de tipo Ad (dark), con núcleos escuros. Estas células son unha reserva de células nais espermatogoniais que non adoitan realizar unha activa mitose.
• Células de tipo Ap (pale), con núcleos pálidos. Son células nais espermatogoniais que están realizando unha activa mitose. Estas células divídense producindo as células de tipo B.
• Células de tipo B, que crecen e convértense en espermatocitos primarios.

Cando as espermatogonias se dividen, a citocinese é inclompleta e quedan unidas por pontes citoplasmáticas, formando sincitios. O mesmo ocorre cos espermatocitos e as espermátidas durante a espermatoxénese.

Fármacos anticancerosos

Fármacos anticancerosos como a doxorrubicina e a vincristina poden afectar adversamente á fertilidade masculina ao causaren danos no ADN das células nais espermatogoniais proliferativas. A exposición experimental de espermatogonias indiferenciadas de ratas á doxorrubicina e á vincristina indicou que estas células poden responder aos danos no ADN incrementando a expresión de xenes de reparación do ADN e que esta resposta probablemente prevén parcialmente a acumulación de roturas no ADN. Ademais da resposta de reparación do ADN, a exposición de espermatogonias á doxorrubicina pode tamén inducir a morte celular programada (apoptose).

Galería

• 
  Sección transversal dun túubulo seminífero do testículo de rata. X 250.
• 
  Esquema da espermatocitoxénese
• 
  Esquema da espermatoxénese. As células derivadas dunha espermatogonia están unidas por pontes citoplasmáticas.

Notas

---

Este artigo sobre bioloxía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---