Xoán Xurxo IV de Saxonia
  | |
| Nome orixinal | (de) Johann Georg IV. von Sachsen |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 18 de outubro de 1668 Dresden |
| Morte | 27 de abril de 1694 (25 anos) Dresden |
| Causa da morte | Morte natural (Varíola ) |
| Lugar de sepultura | Freiberg Cathedral (en)  |
| Príncipe elector | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Alemaña |
| Relixión | Luteranismo |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Política, military art (en) e Nobreza |
| Lugar de traballo | Dresden |
| Ocupación | aristócrata , político , soldado |
| Lingua | Lingua alemá e lingua latina |
| Outro | |
| Título | Príncipe elector |
| Familia | Albertine branch (en) e Casa de Wettin |
| Cónxuxe | Leonor Edmunda de Saxe-Eisenach (pt) (1692–) |
| Parella | Magdalena Sibylla of Neidschutz (en) |
| Fillos | Wilhelmina Maria Frederica of Rochlitz (en) |
| Pais | Xoán Xurxo III de Saxonia e Ana Sofia da Dinamarca (pt) |
| Irmáns | Johann Georg Maximilian von Fürstenhoff (pt) e Augusto II el Fuerte |
Premios
| |
 | |
 | |
Xoán Xurxo IV de Saxonia, nado en Dresden, 18 de outubro de 1668 e finado en Dresden o 27 de abril de 1694, foi elector de Saxonia e membro da Casa de Wettin.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Xoán Xurxo era o fillo máis vello do elector Xoán Xurxo III e da súa esposa Ana Sofía de Dinamarca, e sucede ó seu pai tras a súa morte o 12 de setembro de 1691.
A principios do seu reinado o seu conselleiro de maior confianza foi Hans Adam von Schöning, quen o encamiñou cara a unha unión entre Saxonia e Brandeburgo, en busca dunha actitude de independencia do emperador. Fáiselle a proposta a Leopoldo I de Habsburgo quen non quixo aceptar, e a consecuencia, as armas imperiais ameazaron ao electorado. Para rematar coas controversias e afastar o perigo, o conselleiro Schöning foi posto en prisión en xullo de 1692. O ano seguinte, o emperador contraeu un acordo con Xoán Xurxo que reportaba unha estreita alianza entre o electorado e o Imperio.
En Leipzig o 17 de abril de 1692, Xoán Xurxo contraeu matrimonio con Eleonora Edmunda de Saxonia-Eisenach, Margravina viúva de Brandenburg-Ansbach. O mozo elector foi forzado a casar pola súa nai, Ana Sofía de Dinamarca, coa clara intención de dar herdeiros lexítimos ó electorado.
O matrimonio de Xoán Xurxo foi bastante infeliz, e buscou consolo nos brazos do seu amante Madalena Sibila de Neidschutz. O seu pai xa tratara de separalos, preocupado pola súa proximidade sanguínea: en realidade, Madalena, era filla ilexítima do elector Xoán Xurxo III e de Úrsula Margarida de Haugwitz; por orde do elector Úrsula casou co Coronel Rodolfo de Neidschutz, quen debía aparentar ser formalmente o pai da nena. Como consecuencia, Xoán Xurxo e Madalena Sibila eran medios irmáns.
Probablemente o mozo Xoá Xurxo xamais estivo ao corrente da estreita relación familiar que o unía co seu amante e axiña que morreu o seu pai e tomou o seu posto, viviu con ela abertamente e converteuse na súa "favorita" ou amante oficial.
A súa esposa, Eleonora Edmunda, cada día máis humillada polo seu marido, foi relegada a Hofe, que era a residencia oficial dos electores, mentres Xoán Xurxo se foi con Madalena Sibila a vivir a outro palacio.
Tolamente namorado da súa amante e con serias intencións de casar con ela, Xoán Xurxo tentou asasinar a súa muller. Isto foi evitado grazas á intervención do seu irmán máis novo Frederico Augusto, cando Xoán Xurxo tratou de atravesar a Eleonora coa espada, o desarmado Frederico Augusto logrou desviar o golpe coas mans espidas. Isto causoulle unha discapacidade permanente.
O 20 de febreiro de 1693, Madalena Sibila foi nomeada Condesa de Rochlitz (Reichgrafïn von Rochlitz) cun Decreto Imperial. Pouco antes dera a luz á única filla da parella, Guillermina María. Ó lexitimala, o Rei e a Raíña de Inglaterra, foron os seus padriños. Pero a felicidade non durou moito xa que ó pouco tempo a recente nai contraeu varíola e morreu o 4 de abril de 1694 en brazos de Xoán Xurxo, quen contraeu tamén a doenza.
Xoán Xurxo faleceu vinte e tres días máis tarde, o 27 de abril e foi sepultado na Catedral de Friburgo.
Ó morrer sen herdeiros foi sucedido como elector polo seu irmán Frederico Augusto.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Karlheinz Blaschke: Johann Georg IV.. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 10, Duncker & Humblot, Berlin 1974, ISBN 3-428-00191-5, S. 527 f. (Digitalisat).
- Heinrich Theodor Flathe: Johann Georg IV. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 14, Duncker & Humblot, Leipzig 1881, S. 384–386.
- Jürgen Helfricht: Die Wettiner - Sachsens Könige, Herzöge, Kurfürsten und Markgrafen, Sachsenbuch Leipzig 4. aktualisierte Auflage 2007 ISBN 3-89664-044-5
- Frank-Lothar Kroll: Die Herrscher Sachsens: Markgrafen, Kurfürsten, Könige 1089–1918, Verlag C. H. Beck, München 2007, S. 160 ff. (Digitalisat)
- Wolfgang Sommer: Die lutherischen Hofprediger in Dresden, Frank Steiner Verlag Stuttgart 2006, S. 236 (Digitalisat)
- Franz Otto Stichart: Das Königreich Sachsen und seine Fürsten, Leipzig 1854, S. 221 ff.(Digitalisat)
- Hans-Joachim Böttcher: Johann Georg IV. von Sachsen & Magdalena Sibylla von Neitschütz - Eine tödliche Liaison, Dresden 2014, ISBN 978-3-941757-43-1
