José Casares Gil

José Casares Gil
	;
Biografía
Nacemento	10 de marzo de 1866 ; Santiago de Compostela, España
Morte	21 de marzo de 1961 (95 anos); Santiago de Compostela, España
Procurador en Cortes
	14 de maio de 1955 – 14 de abril de 1958 ; Lexislatura: 5th legislature of the Francoist Cortes (en)
Procurador en Cortes
	16 de marzo de 1943 – 24 de abril de 1946 ; Lexislatura: 1st legislature of the Francoist Cortes (en)
Q57771833
	1940 – 1958 ; ← Blas Cabrera Felipe – Alfonso Peña Boeuf (pt) →
Membro da Asemblea Nacional Consultiva
	10 de outubro de 1927 – 15 de febreiro de 1930
Vogal da Xunta para Ampliación de Estudos e Investigacións científicas
	1907 –
Senador de España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela ; Universidade de Salamanca
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	farmacéutico , químico , político
Empregador	Universidade Complutense de Madrid
Membro de	Real Academia Nacional de Farmacia (1932–1961); Real Academia Nacional de Medicina (pt) (1918–1961); Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais (1913–1961); Asociación española para el progreso de las ciencias ; ibero-american union (en) ; Royal Academy of Sciences and Arts of Barcelona (en) ; Real Sociedade Española de Historia Natural ; Reial Acadèmia de Medicina de Catalunya (en)
Lingua	Lingua castelá
	Premios (1955) Gran Cruz de la Orden Civil de Sanidad; (1925) Gran Cruz da Orde Civil de Alfonso XII ;

José Casares Gil, nado en Santiago de Compostela o 10 de marzo de 1866 e finado o 21 de marzo de 1961, foi un farmacéutico galego. Foi o precursor do desenvolvemento actual da Química en España.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Pertencente a unha familia de profesores universitarios, licenciouse en farmacia en 1884 pola USC. En 1888 logrou a primeira cátedra de Análise Química e Técnica Física da Facultade de Farmacia de Barcelona, da que pasou á de Madrid en 1905. Estudou tamén ciencias, e organizou as ensinanzas básicas da carreira.

En 1896 foi a Múnic en viaxe de estudos, traballando baixo a dirección do profesor Adolph Baeyer. Alí puido coñecer as técnicas da investigación química, que tanto esplendor tiñan naquel entón en Alemaña. Foi condiscípulo entre outros de Richard Martin Willstätter, Heinrich Otto Wieland, cos que mantivo amizade e vencello toda a súa vida.

Estivo en París completando a súa formación con Henri Moissan, o descubridor do flúor e autor de técnicas de investigación en baixas e altas temperaturas. En 1899 viaxou a Nova York, onde traballou con Alexander Smidt na separación de metais nobres e terras raras.

De regreso á Universidade de Barcelona, pronunciou un célebre discurso de apertura do curso 1900-01, expoñendo o atraso das universidades do estado español, nas que, malia haber excelentes conferenciantes, non se producían achegas orixinais a unha ciencia que camiñaba a pasos axigantados.

Foi elixido académico da Real Academia de Ciencias Exactas, Físicas e Naturais o 6 de decembro de 1911, ingresando o 15 de xuño de 1913 cun discurso sobre a valencia química. Foi designado presidente o 24 de xaneiro de 1940, renunciando o 11 de xuño de 1958. En función deste posto, foi procurador en Cortes.

Na actualidade existe a Fundación José Casares Gil^[1] de amigos de la Real Academia Nacional de Farmacia.