Walther Bothe

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Walther Bothe
Nome completoWalther Wilhelm Georg Bothe
Nacemento8 de xaneiro de 1891
Lugar de nacementoOranienburg
Falecemento8 de febreiro de 1957
Lugar de falecementoHeidelberg
NacionalidadeAlemaña
Relixiónluteranismo
Alma máterUniversidade Humboldt de Berlín e Universidade de Giessen
Ocupaciónfísico, inventor, profesor universitario, químico, matemático e científico nuclear
CónxuxeBarbara Below
PremiosOrde do Mérito das Ciencias e as Artes, Gran Cruz da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña, Premio Nobel de Física e Medalla Max Planck
Na rede
WikiTree: Bothe-130 Find a Grave: 213953680 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Walther Wilhelm Georg Bothe, nado en Oranienburg en 1891 e finado en Heidelberg en 1957, foi un físico, matemático, químico e profesor universitario alemán. Recibiu o Premio Nobel de Física o ano 1954, xunto con Max Born, pola invención do método das coincidencias na ocupación do contador Geiger.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu o 8 de xaneiro de 1891 na cidade alemá de Oranienburg, preto de Berlín. Estudou física, química e matemáticas na Universidade de Berlín onde tivo como profesor a Max Planck, doutorándose no ano 1914. Tras a primeira guerra mundial, onde foi feito prisioneiro polo Imperio Ruso e deportado a Siberia, colaborou con Hans Geiger ao Physikalisch-Technische Reichsanstalt de Berlín.En 1930 foi nomeado profesor da Universidade de Giessen e o 1934 foi director do Instituto de Física da cidade de Heidelberg.

Morreu o 8 de febreiro de 1957 á cidade de Heidelberg.

Procura científica[editar | editar a fonte]

Xunto a Hans Geiger descubriu que se unha soa partícula é detectada por dúas ou máis contadores Geiger, a detección será practicamente coincidente no tempo. Usando esta observación construíu o circuíto de coincidencia permitindo que varios contadores en coincidencia determinen o ímpeto angular dunha partícula. Bothe estudou o efecto Compton usando este sistema, así establecendo a análise moderna dos procesos de dispersión e establecendo unha porta lóxica.

En 1930 demostrou, xunto con H. Becker, que mediante o bombardeo do berilio con partículas alfa conseguíase unha radiación penetrante, formada polo que posteriormente James Chadwick denominaría neutróns. En 1943 finalizou o primeiro ciclotrón alemán.

En 1954 foille concedido o Premio Nobel de Física, que compartín con Max Born, pola invención do método das coincidencias no uso do contador Geiger, polo estudo dos radiacións

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

En honor seu nomeouse o asteroide (19178) Walterbothe descuberto o 9 de setembro de 1991 por Freimut Börngen e Lutz D. Schmadel.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]