Valinor

Valinor (que significa Terra dos Valar) é un lugar ficticio do legendarium de J. R. R. Tolkien, o reino dos Valar no continente de Aman. Tamén é coñecido como O Reino Custodiado.

Xeografía e habitantes

Valinor é o lar dos Valar, dos seus servos anxelicais (os Maiar) e de parte dos Elfos. O mar que se estende ao oeste da illa chámase Ekkaia, ou Mar Circundante, e rodea tanto a Valinor como á Terra Media.

Cada un dos Valar ten alí a súa propia rexión na que residir e alterar as cousas ao seu antollo. As Mansións do máis poderoso dos Valar, Manwë, e da súa esposa Varda, están situadas en Taniquetil, a máis alta das Montañas Pelóri. Yavanna, a Valië da natureza, o crecemento e as colleitas, vive nos Pasteiros de Yavanna, ao sur da illa. Preto de alí están as Mansións de Aulë, o ferreiro dos Valar, esposo de Yavanna e quen creou aos Ananos. Oromë, o Vala da caza, reside nos Bosques de Oromë, ao nordés dos pasteiros. Nienna, a solitaria Valië do pesar e da resistencia, habita no extremo oeste da illa, onde pasa os seus días a chorar por todo o mal do mundo, ollando para o mar. Xusto ao sur do lar de Nienna e ao norte dos pasteiros, están as Estancias de Mandos, o Vala da vida despois da morte. Nelas vive tamén a súa esposa Vairë a tecelá, que tece os fíos da historia. Ao leste das Estancias de Mandos encóntrase a Illa de Estë, situada no medio do lago Lórellin, que á súa vez está ao norte dos Xardíns de Lórien (non debe confundirse con Lothlórien, o lugar da Terra Media). Irmo (tamén chamado Lórien) e Estë son marido e muller.

No leste de Valinor erguíanse outrora as Dúas Árbores de Valinor, Telperion e Laurelin, ante as portas da capital do reino, Valimar, lugar de reunión dos Valar e morada dos espíritos Maiar e dos Elfos Vanyar. Máis cara ao leste está o Calacirya, o único paso practicábel a través das Pelóri, unha inmensa cordilleira montañosa que rodea a Valinor por tres dos seus lados, creada para impedirlle a entrada a Morgoth, o Vala maligno. No paso áchase Tirion, a cidade dos Elfos Noldor, construída sobre un outeiro. Á beira do mar e ao nordés de Tirion, sitúase Alqualondë, o porto dos Elfos Teleri. No extremo nororiental, alén das Pelóri, estivo unha vez o Helcaraxë, unha vasta capa de xeo que unía os continentes de Aman e a Terra Media antes de que Valinor fose alzado até os ceos para impedir que ninguén viaxase alí, após a Caída de Númenor. Amais, durante un tempo antes da ruína de Númenor, unha longa cadea de illas, chamadas as Illas Encantadas, percorría a costa leste do continente; foran erguidas para que ninguén, xa for mortal ou inmortal, chegase a Valinor por mar.

Logo da destrución de Númenor, as Terras Imperecedoiras foron extraídas de Arda para que os Homes no puidesen atinxilas, e só os Elfos puidesen chegar a elas a través do Camiño Recto, en barcos capaces de saír das Esferas da terra. Co permiso especial dos Valar, os Hobbits Frodo Bulseiro e Bilbo Bulseiro puideron tamén marchar a Valinor. Disque ao hobbit Samsagaz Gamllí e a Gimli o Anano tamén se lles permitiu ir.

Historia

Valinor foi fundado no continente occidental de Aman cando Melkor, despois coñecido como Morgoth, destruíu o lar orixinal dos Valar, na illa de Almaren. Para defender esta terra de calquera ataque, alzaron as Montañas Pelóri. Tamén estabeleceron alí a capital Valimar, as Dúas Árbores e as súas moradas.

Máis tarde, os Valar ouviron que os Elfos espertaran na Terra Media, onde Melkor non tiña rival. Propuxeron traer aos Elfos á seguridade de Valinor, pero para facelo antes tiñan que eliminar a Melkor da ecuación. Librouse unha guerra, e Utumno, o bastión de Melkor foi completamente destruído. Logo moitos Elfos marcharon para Valinor e fundaron alí as súas cidades, co que comezou e idade da gloria de Valinor.

Con todo, houbo un problema: Melkor regresara a Valinor como prisioneiro, e pasadas tres Idades, foi liberado polos Valar ao creren, erroneamente, terlle extraído o mal pola forza. Logo da súa posta en liberdade, comezou a sementar a discordia nas mentes dos Elfos de Valinor, dicíndolles que os Valar os trouxeran alí co único propósito de controlalos e apropiarse dos seus dominios na Terra Media, e que eran prisioneiros dos Valar. Tamén dixo en segredo a cada unha das estirpes élficas que era superior ás demais estirpes, e crendo isto, os Elfos comezaron a pronunciarse os uns en contra dos outros.

Os Valar descubriron o que Melkor fixera, pero era tarde de máis para detelo. O propio Melkor, consciente de que fora descuberto, fora ao lar do Alto Rei dos Elfos Noldorin, Finwë e roubara as preciadas xoias dos Noldor, os Silmarils, matando o rei tamén. Mentres os Valar cavilaban en como evitar que os Elfos se enfrontasen entre si e en como deter a Melkor, este destruíu as Dúas Árbores de Valinor coa axuda de Ungoliant (o que sumiu a Valinor nunha noite sen fin), e fuxiu de volta á súa fortaleza da Terra Media, Angband.

As Dúas Árbores, única fonte de luz de Valinor e da Terra Media, morreran. A derradeira flor e o derradeiro froito delas foron entregados a dous dos Maiar para os transportaren en cadanseu barco, navegando arredor do mundo a diferentes horas do día, de xeito que nin Valinor nin a Terra Media permanecesen sumidos na escuridade para sempre. A flor converteríase no Sol, de intenso brillo amarelo, e o froito na Lúa, de luz branca e pálida.

O resultado da morte do rei Finwë foi que a meirande parte dos Noldor, guiados por Fëanor, creador dos Silmarils e fillo do monarca, rebeláronse abertamente e decidiron perseguir a Melkor (desde aquela coñecido como Morgoth) á Terra Media para recuperar as xoias e vingar ao seu rei. Os Noldor negáronse a escoitar a Manwë, o rei dos Valar, que lles explicara a través dun mensaxeiro que eles chegaran a Valinor voluntariamente, e que os Valar non tiñan ningunha intención de gobernalos nin controlalos. Pero o mensaxeiro de Manwë tamén dixo que se decidían marchar e loitar contra Melkor pola súa conta, os Valar non os axudarían, e pasarían grandes sufrimentos e coitas na súa viaxe.

Valinor non tomou parte nas loitas entre os Noldor e Morgoth, pero cando os Elfos foron derrotados por completo, o mariñeiro Eärendil convenceu os Valar para lanzaren un derradeiro ataque contra Morgoth. Un poderoso exército composto por Maiar, Vanyar e os Noldor que ficaban en Valinor, aniquilaron as inmensas hostes de Morgoth, destruíron Angband completamente e expulsaron a Morgoth ao Baleiro.

Durante a Segunda Idade, o único acto levado a cabo por Valinor foi a creación da illa de Andor como recompensa para os Edain (que combateran ao carón dos Noldor), que fundaron alí o reino de Númenor.

Durante a Terceira Idade, recoñecendo que un enfrontamento directo con Sauron (o Maia predilecto de Melkor) sería catastrófico, os Valar enviaron os magos Istari á Terra Media para que ofrecesen consello aos Homes na súa resistencia contra o crecente poder do Señor Escuro.

Obras citadas

• Michael D. C. Drout, (2006): J. R. R. Tolkien Encyclopedia: Scholarship and Critical Assessment, Routledge, isbn 0-415-96942-5; páxs 692-693