Todos os dereitos reservados
Todos os dereitos reservados é unha mensaxe que transmite o Dereito de autoría como parte dos avisos ou advertencias sobre autor. O Dereito de autoría na maioría dos países xa non require este tipo de avisos, aos dereitos de autor, pode ser suplantado polo uso común da expresión para referirse a calquera dereito legal, aínda que é probable que sexa entendido polo menos para facer referencia aos dereitos de autor.
Esta frase, que indica que o titular dos dereitos de autoría non quere renunciar a ningún dos dereitos exclusivos que a lexislación sobre dereito de autoría lle concede, ten a súa orixe nas disposicións da Convención sobre Protección á Propiedade Literaria e Artística (Convención de Buenos Aires) de 1910, subscrita por diversos países americanos; o artigo 3 daquela Convención establecía que "O recoñecemento do dereito de propiedade obtido nun Estado de conformidade coas súas leis, fornecerá de pleno dereito os seus efectos en todos os demais, sempre que apareza na obra calquera manifestación que indique a reserva da propiedade e o nome da persoa en cuxo favor esa reserva áchase rexistrada". A adición da frase "Todos os dereitos reservados" era suficiente para dar cumprimento a devandita disposición; dese modo todos os dereitos concedidos en virtude da lexislación sobre dereito de autoría serían protexidos e conservados polo titular dos dereitos de autor, do mesmo xeito que as accións legais que podían resultar procedentes ante a súa infracción.[1]
A frase era xuridicamente relevante só para os membros da Convención de Buenos Aires. A obriga de engadir este aviso considérase, legalmente, innecesaria e obsoleta, por canto todos os membros de devandita Convención, desde o 23 de agosto de 2000, o son tamén do Convenio de Berna, que establece que a protección dos dereitos de autor non está condicionada ao cumprimento de formalidade algunha.
Subsistencia da Reserva de Dereitos[editar | editar a fonte]
En certos países, entre eles México, a reserva de dereitos é unha figura xurídica distinta á protección ordinaria de dereito de autoría. A diferenza da protección ordinaria de dereitos de autoría, a reserva de dereitos presenta as seguintes características:
É limitada en canto ao seu obxecto. Por canto fai á reserva de dereitos, esta ocúpase unicamente dos títulos e características de publicacións e difusións periódicas (revistas, gacetas, radio, TV, Internet), nomes e características (tanto físicas como psicolóxicas) de personaxes, nomes de persoas ou grupos dedicados a actividades artísticas, e promocións publicitarias. Ao solicitala, debe facerse énfase nas características que dan orixinalidade á obra.
É limitada en canto á súa duración. A diferenza da protección aos dereitos patrimoniais de autoría, que ten unha duración de setenta e cinco anos a partir da morte do autor (con miras a que este e os seus herdeiros poidan beneficiarse plenamente da explotación da obra antes de que esta pase a estar en dominio público), a reserva de dereitos dura un ano para publicacións e difusións periódicas, e cinco para personaxes, nomes artísticos e campañas promocionais.
É renovable. Salvo para o caso das promocións publicitarias, a reserva de dereitos pode ser renovada, sempre e cando se acredite: I. que a obra se seguiu utilizando en México; e II. que a obra segue conservando o mesmo nome, así como as mesmas características orixinais.
É constitutiva de dereitos. Mentres que para a protección ordinaria de dereito de autoría, a Lei Federal de Dereito de Autor consagra que o Rexistro da mesma é soamente declarativo, no capítulo de reservas a Lei non fai esta aclaración, polo que debe entenderse que a tramitación e obtención dunha reserva crea, e non só recoñece, dereitos para o solicitante.
A reserva de dereitos atópase regulada no Título VIII Capítulo II da Lei Federal de Dereito de Autor.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Engelfriet, Arnoud (2006). "The phrase "All rights reserved"". Ius mentis. Consultado o 27 de decembro de 2007.