Robert Bresson

Robert Bresson
Biografía
Nacemento	25 de setembro de 1901 ; Bromont-Lamothe, Francia
Morte	18 de decembro de 1999 (98 anos); París, Francia
Causa da morte	Morte natural
Lugar de sepultura	cemiterio Droue-sur-Drouette
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Relixión	Catolicismo
Educación	Lycée Lakanal (pt)
Actividade
Ocupación	guionista , produtor de cinema , director de televisión , realizador , director de cinema , pintor , produtor de televisión
Período de actividade	1926 - 1996
Lingua	Lingua francesa
	Premios (1995) René Clair Award (en) ; (1994) Premio do Cinema Europeo á traxectoria; (1984) National Society of Film Critics Award for Best Director (en) , premiado polo traballo O Dinheiro (pt) ; (1983) Prémio de Melhor Realizador de Cannes (pt) , premiado polo traballo O Dinheiro (pt) ; (1977) David Luchino Visconti (en) ; (1971) Sutherland Trophy (en) , premiado polo traballo Four Nights of a Dreamer (en) ; (1962) Prêmio do Júri do Festival de Cannes (pt) , premiado polo traballo Procès de Jeanne d'Arc (pt) ; (1957) Prémio de Melhor Realizador de Cannes (pt) , premiado polo traballo Un condamné à mort s'est échappé ou le vent souffle où il veut (pt) ; (1950) Premio Louis-Delluc, premiado polo traballo Journal d'un curé de campagne (pt) ;

Robert Bresson, nado en Bromont-Lamothe o 25 de setembro de 1901 e finado o 18 de decembro de 1999, foi un director de cinema francés. A súa influencia no cinema levou a Jean-Luc Godard a escribir que "Robert Bresson é ao cinema francés o que Dostoievski á novela rusa e Mozart á música alemá".^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Pouco se sabe dos primeiros anos da súa vida, e mesmo hai dúbidas sobre o seu ano de nacemento. Fotógrafo nos seus inicios artísticos, Bresson rodou a súa primeira curtametraxe en 1934. Durante a segunda guerra mundial pasou un ano nun campo de prisioneiros, experiencia que logo utilizou en Un condamné à mort s'est échappé ou Le vent souffle où il veut.

En cincuenta anos de carreira só dirixiu trece longametraxes, nas que plasmou a súa idea dos actores-modelo: os actores eran obrigados a repetir as tomas ata que a súa interpretación quedase libre de case calquera emoción. En 1975 escribiu Notes sur le Cinématographe, un influente libro sobre teoría do cinema.