Ramón Chao
| Nome orixinal | Ramón Luís Chao Rego |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (es) Ramón Luis Chao Rego  27 de xullo de 1935 Vilalba, España |
| Morte | 20 de maio de 2018 (82 anos) Barcelona, España |
| Datos persoais | |
| Residencia | París |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor , xornalista |
| Lingua | Lingua castelá, lingua francesa e lingua galega |
| Familia | |
| Fillos | Manu Chao, Antoine Chao |
| Irmáns | Xosé Chao Rego |
Premios | |
 | |
Ramón Luís Chao Rego, nado en Vilalba o 21 de xullo de 1935 e finado[1] en Barcelona o 20 de maio de 2018, foi un xornalista, escritor e músico galego.
Traxectoria e recoñecementos[editar | editar a fonte]
Tras recibir o Premio de Virtuosismo de piano en 1955, emigrou a Francia en 1956,[2] onde ampliou estudos musicais. Foi responsable en París das emisións radiofónicas en galego, correspondente da revista Triunfo e redactor xefe do servizo para América Latina de Radio Francia Internacional. En 1960 colaboraba no Servizo de Linguas Ibéricas da RTF, do que sería xefe dez anos despois.
Autor de numerosas obras e traballos xornalísticos sobre os máis diversos temas (sociais, políticos, históricos, culturais...), o francés foi a súa lingua de instalación e de traballo ademais do castelán, pero mantivo sempre o compromiso co galego natal como lingua literaria.
Irmán do teólogo Xosé Chao Rego e pai dos cantantes Antoine Chao e Manu Chao, tivo especial repercusión a súa viaxe en tren pola Colombia dos anos noventa para realizar unha reportaxe xunto a Mano Negra, grupo musical que o seu fillo lideraba naquela altura. En 1985 creou o Premio de Novela Curta Juan Rulfo[3].
Colaborador histórico na televisión francesa e na prensa —especialmente nos periódicos Le Monde e Le Monde diplomatique— o seu prestixio neses ámbitos valeulle ser nomeado Cabaleiro das Artes e das Letras polo goberno de Francia en 1991.
Obtivo ademais o Premio Galicia de Comunicación (1997) e en 2001 o Liberpress, outorgado en Girona “pela seva coherència humana i solidaritat periodística”.
Nos últimos anos, Ramón Chao recibiu homenaxes en Santiago de Compostela[4] e en Vilalba, onde lle foi adicado un Hectómetro literario no Paseo dos Soños[5].
Obras[editar | editar a fonte]
- Georges Brassens (1973)
- Guía secreta de París (1975)
- Après Franco, l´Espagne (1975)
- Después de Franco, España (1976)
- La Iglesia que Franco quiso (1976)
- Guía secreta de París (1977)
- Marcel Lefebvre: un integrismo histórico (1977)
- La iglesia que Franco quiso (1977)
- El lago de Como (1983)
- Palabras en el tiempo de Alejo Carpentier (1984)
- La maison des lauriers-roses (1989)
- Un tren de hielo y fuego. Mano Negra en Colombia (1994)
- Un posible Onetti (1994)
- Conversaciones con Alejo Carpentier (1904-1980) (1998)
- O camiño de Prisciliano (1999, Espiral Maior)
- Abecedario (subjetivo) de la globalización (coautor con Ignacio Ramonet e Jacek Wozniak) (2000)
- Mano Negra en Colombia: un tren de hielo y fuego (2001)
- A paixón de Carolina Otero (2002, Galaxia)
- Memoires apocryphes d´un officier napoléonien en Espagne (2008)
- Desde mi otero (2003)
- O lago de Como (2004, Xerais)
- La pasión de la Bella Otero (2005)
- Prestige: 42º 15 N - 12º 08 W (2005)
- Ignacio Ramonet e Ramón Chao en Triúnfo (2005, Laiovento)
- Porque Cuba eres tú (2005)
- Las travesías de Luis Gontán (2006)
- Las andaduras del Che (2007)
- Memorias de un invasor (2008)
- Paris rebelde (2008)
- Los milagros de Cuba (2008)
- L'odyssée du Winnipeg (2010)
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Morre o xornalista vilalbés Ramón Chao aos 82 anos". El Progreso de Lugo (en inglés). Consultado o 2018-05-20.
- ↑ "Biografía en Vieiros". Arquivado dende o orixinal o 29 de xullo de 2010. Consultado o 06 de xuño de 2010.
- ↑ Ramón Chao en Lecturalia (en castelán)
- ↑ "Homenaxe a Ramón Chao en Compostela". Arquivado dende o orixinal o 21 de maio de 2018. Consultado o 22 de maio 2018.
- ↑ "Homenaxe a Ramón Chao en Vilalba". Arquivado dende o orixinal o 21 de maio de 2018. Consultado o 22 maio 2018.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ramón Chao en Galegos.info.
- Blog de Ramón Chao
