Luís Casas Pasarín

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaLuís Casas Pasarín
Nome orixinal(gl) Luis Casas Pasarín Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento16 de abril de 1902 Editar o valor em Wikidata
Pontevedra, España Editar o valor em Wikidata
Morte17 de agosto de 1986 Editar o valor em Wikidata (84 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista , adestrador de fútbol Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Deportefútbol Editar o valor em Wikidata
Posición de xogoDefensa Editar o valor em Wikidata
Traxectoria
  Equipo enllaç= enllaç=
1921-1923 Real Club Fortuna de Vigo
1923-1929 Real Club Celta de Vigo
1929-1935 Valencia Club de Fútbol 46(0) Editar o valor em Wikidata
  Selección nacional enllaç= enllaç=
1924-1926   España 6(0) Editar o valor em Wikidata
  Adestrador enllaç= enllaç=
1946-1946   España
1946-1948 Valencia Club de Fútbol
1948-1951 Real Club Celta de Vigo
1951-1952 Futebol Clube do Porto
1953-1954 Club Deportivo Málaga
1955-1956 Real Oviedo
1957-1959 Real Club Celta de Vigo
1959-1959 Real Oviedo Editar o valor em Wikidata
Participou en
1924Xogos Olímpicos de 1924 Editar o valor em Wikidata

Luís Casas Pasarín, coñecido como Pasarín, nado en Pontevedra o 16 de abril de 1902[1] e finado o 17 de agosto de 1986, foi un futbolista pontevedrés, que xogaba de defensa esquerdo, moi corpulento.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Despois de iniciarse no mundo do fútbol no Club Deportivo Pontevedra e no Pontevedra Athletic Club, Pasarín fichou polo Vigo Sporting. Trala fusión deste equipo en 1923 co Fortuna, Pasarín pasou a formar parte do primeiro equipo do Real Club Celta, sendo un dos primeiros capitáns. En decembro dese mesmo ano acadou o campionato de Galicia, trofeo revalidado nos dous anos seguintes.

O 25 de maio de 1924 debutou coa selección española nas Olimpíadas de París, fronte ao combinado italiano. Xogou 6 partidos coa selección española, o último deles o 19 de decembro de 1926 en Vigo contra Hungría.

Na tempada 1927-28 o Celta volveu acadar o campionato galego. O 30 de decembro de 1928 Pasarín xogou o partido de inauguración do estadio de Balaídos, fronte ao Real Unión de Irún.

A cidade de Vigo ós seus atletas.[2]

Pero para a tempada seguinte, na que apareceu a liga española de fútbol, Pasarín fichou polo Valencia CF. Ao pouco de chegar foille concedida a capitanía do equipo. En 1934 chegou á final da copa de España. Nese ano formaba parella defensiva con Torregaray na dereita, recibindo o dúo o alcume de "Las Columnas de Hércules". Cos anos foi perdendo destreza física, e foi caendo no xogo sucio, converténdose no xogador valencianista máis expulsado desa época. Por outra parte, adoitaba lanzar os golpes francos.

En 1935 deixou o fútbol e incorporouse ao Ministerio de Traballo como funcionario, pero ao pouco tempo incorporouse ás filas do Nacional de Madrid.

Trala guerra civil aprobou o título de adestrador. Iniciouse neste posto coa selección española en 1946. Nese mesmo ano pasou a adestrar ao Valencia, equipo co que ganou a Liga da temporada 1946-47. En 1948 regresou a Vigo para dirixir o Celta, onde estivo até 1951, cando marchou a Portugal a facerse cargo do Porto. En 1953 colleu ao Málaga CF, onde estivo unha tempada. No curso 1955-56 dirixiu o Real Oviedo. Regresou ao Celta entre 1957 e 1959, e volveu ao Oviedo en 1959.

Notas

  1. Timiraos, Luís (2022). "O indomable Pasarín". O Dez (9): 10-13. 
  2. "Vigo rende homenaxe aos seus olímpicos e paralímpicos cun monumento". VigoÉ. 13/10/2016. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]