Luis Martín-Santos
  | |
| Nome orixinal | (es) Luis Martin-Santos Ribera |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | (es) Luis Martin Ribera 11 de novembro de 1924 Larache (España) |
| Morte | 21 de xaneiro de 1964 (39 anos) Vitoria |
| Causa da morte | Morte accidental (Accidente de tráfico ) |
| Datos persoais | |
| Residencia | Donostia |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Salamanca |
| Actividade | |
| Ocupación | psiquiatra , poeta , médico escritor , xornalista , escritor , novelista , médico |
| Xénero artístico | Novela |
| Pseudónimo literario | Luis |
| Lingua | Lingua castelá |
| Obra | |
Obras destacables | |
| Familia | |
| Pai | Leandro Martín Santos |
| Irmáns | Leandro Martín-Santos Ribera |
 | |
Luis Martín-Santos, nado en Larache (Marrocos) o 11 de novembro de 1924 e finado en Gasteiz o 21 de febreiro de 1964, foi un médico psiquiátrico e escritor en lingua castelá. A súa novela máis coñecida é Tiempo de silencio (1961), obra de denuncia social cunha valente renovación estilística. A trama transcorre en Madrid no outono de 1949 e o autor amosa, con fina ironía, o panorama das clases sociais da cidade.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Aos cinco anos trasladouse a Donostia, onde o seu pai (médico militar), fora destinado. Cursou Medicina en Salamanca e doutorouse en Madrid no 1947. Especializouse en Psiquiatría, tanto en Madrid coma na Alemaña. Á súa volta conseguiu o posto de director do Centro Psiquiátrico de Donostia, sendo frecuentes as súas estancias en Madrid, onde contaba con amigos coma Rafael Sánchez Ferlosio ou Juan Benet.
Tamén tivo unha salientable actividade política, chegando a ser membro do Comité Executivo do daquela clandestino Partido Socialista Obrero Español, circunstancia pola cal foi detido en varias ocasións.
Finou nun accidente de automóbil en 1964.
Obras de Psiquiatría[editar | editar a fonte]
- Dithey, Jaspers y la comprensión del enfermo mental (1955)
- Libertad, temporalidad y transferencia en el psicoanálisis existencial (1964).
Obras literarias[editar | editar a fonte]
- Tiempo de silencio (1961)
- Apólogos (1970), póstuma
- Tiempo de destrución (1975), póstuma e inacabada.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Lázaro, F. e Tusón, V. (1982). Literatura Española. Ed. Anaya
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
| Control de autoridades |
|
|---|
