Linguas kartvelianas

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Linguas kartvelianas
ქართველური
Falado en: Xeorxia e Turquía
Total de falantes: 5,2 millóns
Familia: Unhas das principais familias de linguas do mundo.
 Linguas kartvelianas
Escrita: Alfabetos xeorxianos
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: ---
Mapa
Status

As linguas kartvelianas[1] (en xeorxiano: ქართველური ენები), tamén coñecidas como linguas ibéricas[2] e antigamente[3] linguas caucásicas meridionais,[4] son unha familia lingüística do Cáucaso falada principalmente en Xeorxia, con grandes grupos de falantes en Rusia, Irán, os Estados Unidos de América, a Unión Europea, Israel,[5] e as zonas nororientais de Turquía.[6] Hai uns 5,2 millóns de falantes de linguas kartvelianas en todo o mundo. Son coñecidas por non estar relacionadas con ningunha outra lingua do mundo, sendo unha das familias de linguas principais.[7] A primeira fonte literaria nunha lingua kartveliana son as inscricións de Bir El Qutt en lingua xeorxiana, escritas na antiga escritura Asomtavruli nun mosteiro xeorxiano preto de Belén,[8] que data do ano 430.[9]

Os alfabetos xeorxianos son un sistema de escrita empregado para escribir tódalas linguas kartvelianas, malia que a lingua laz tamén é escrita en alfabeto latino en Turquía.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Entrada kartveliano -na en Digalego". Arquivado dende o orixinal o 07 de novembro de 2017. Consultado o 02 de novembro de 2017. 
  2. Caucasian languages Encyclopædia Britannica
  3. Bernard Laks, Origin and Evolution of Languages: Approaches, Models, Paradigms, Equinox, 2008, p. 46
  4. Boeder (2002), p. 3
  5. Languages of Israel
  6. Ethnologue entry about the Kartvelian language family
  7. Dalby (2002), p. 38
  8. Lang (1966), p. 154
  9. Hewitt (1995), p. 4.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Boeder, W. (2002). Speech and thought representation in the Kartvelian (South Caucasian) languages. In: Güldemann, T., von Roncador, M. (Eds.), Reported Discourse. A Meeting-Ground of Different Linguistic Domains. Typological Studies in Language, vol. 52. Amsterdam/Philadelphia: Benjamins, pp. 3–48. 
  • Boeder, W. (2005). "The South Caucasian languages", Lingua, Vol. 115, Iss. 1-2 (Jan.-Feb.), Pages 5-89
  • Dalby, A. (2002). Language in Danger; The Loss of Linguistic Diversity and the Threat to Our Future. Columbia University Press. 
  • Delshad, F. (2010). Georgica et Irano-Semitica (en alemán). Wiesbaden. 
  • Fähnrich, H. (2002). Kartwelische Wortschatzstudien. Jena: Friedrich-Schiller-Universität. 
  • Fähnrich, H. & Sardzhveladze, Z. (2000). Etymological Dictionary of the Kartvelian Languages (in Georgian). Tbilisi. 
  • Gamkrelidze, Th. (1966) "A Typology of Common Kartvelian", Language, Vol. 42, No. 1 (Jan.–Mar.), pp. 69-83
  • Gamkrelidze, Th. & Ivanov, V. (1995). Indo-European and the Indo-Europeans: A Reconstruction and Historical Analysis of a Proto-Language and a Proto-Culture. 2 Vols. Berlin and New York: Mouton de Gruyter. 
  • Hewitt, B.G. (1995). Georgian: A Structural Reference Grammar. John Benjamins Publishing. ISBN 978-90-272-3802-3. 
  • Kajaia, O. (2001). Megrelian-Georgian dictionary. Vol 1. (in Georgian). Tbilisi. 
  • Kartozia, G. (2005). The Laz language and its place in the system of Kartvelian languages (in Georgian). Tbilisi. 
  • Klimov, G. (1964). Etymological Dictionary of the Kartvelian Languages (in Russian). Moscow. 
  • Klimov, G. (1994). Einführung in die kaukasische Sprachwissenschaft. Hamburg: Buske. 
  • Klimov, G. (1998). Etymological Dictionary of the Kartvelian Languages. Berlin: Mouton de Gruyter. 
  • Klimov, G. (1998). Languages of the World: Caucasian languages (in Russian). Moscow: Academia. 
  • Lang, D. M. (1966). The Georgians. New-York: Praeger. 
  • Ruhlen, M. (1987). A Guide to the World’s Languages, Vol. 1: Classification. Stanford: Stanford University Press. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]