Juan Gris

Juan Gris
	;
Biografía
Nacemento	(es) José Victoriano González-Pérez ; 23 de marzo de 1887 ; Madrid, España
Morte	11 de maio de 1927 (40 anos); Boulogne-Billancourt, Francia
Causa da morte	Insuficiencia renal
Lugar de sepultura	Cimetière de l'Ouest (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Campo de traballo	Pintura, artes visuais, escultura e Cubismo
Lugar de traballo	Boulogne-Billancourt ; París ; Madrid
Ocupación	pintor , debuxante arquitectónico , escenógrafo , gravador , ilustrador , escultor , debuxante , artista visual
Xénero artístico	Cubismo analítico (pt) , Natureza morta, Arte abstracta, arte figurativa e retrato
Movemento	Cubismo
Influencias	Henri Matisse e Pablo Picasso
Lingua	Lingua castelá, lingua catalá e lingua francesa
Participou en
28 de xuño de 1964	Documenta III (en)
11 de xullo de 1959	Documenta II (en)
16 de xullo de 1955	documenta (en)
Obra
	Obras destacables (1912) Portrait of Pablo Picasso (en) ; (1914) A botella de anís; (1920) Carafe and Book (en) ; (1925) The blue Carpet (en) ;

José Victoriano González-Pérez , de nome artístico Juan Gris, nado en Madrid o 23 de marzo de 1887 e finado en Boulogne-Sur-Seine o 11 de maio de 1927, foi un pintor español que desenvolveu a súa actividade principalmente en París. É considerado un dos mestres do cubismo.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nado en Madrid o 23 de marzo de 1887, estudou na Escola de Artes e Oficios da súa cidade natal. Traballou para publicacións como Blanco y Negro e Madrid Cómico.

En 1906 trasladouse a París, onde coñeceu a Pablo Picasso e a Georges Braque. Os primeiros anos gañou a vida debuxando para as revistas L'Assiette du Beurre (O prato de manteiga) e Charavari (Chocallada).

Durante a primeira guerra mundial, aínda en París, realizou a súa primeira exposición individual en 1919. Durante a década de 1920 a súa saúde empeorou gravemente, falecendo xusto aos corenta anos, en Boulogne-Sur-Seine o 11 de maio de 1927.

Obra[editar | editar a fonte]

As súas primeiras obras cubistas datan de 1912, ano en que expón no Salón dos Independentes de Barcelona a súa "Homaxe a Picasso". Asina un contrato en exclusiva co marchante Henry Kahnweiler, quen morre en 1914. O ano seguinte pasou o verán con Picasso en Céret, período en que comezou a desenvolver a técnica do papier collé (formas recurtadas en papel e pegadas no lenzo).

Entre 1922 e 1924 realiza escenografías para dous ballets de Sergei Diagilev, Les tentations de la Bergère (As tentacións da pastora) e La Colombe (A pomba), ao tempo que continuaba a pintar. Logo de 1925 utilizou sobre todo a guaxe e mais a acuarela, e realiza algunhas ilustracións para libros.

As súas teorías pictóricas figuran recollidas en numerosos artigos e conferencias.

Obras destacadas[editar | editar a fonte]

Parte das súas pinturas cubistas son naturezas mortas, entre as que se inclúen Guitarra e botella (1917, Museo de Arte de Filadelfia), O taboleiro de xadrez (1917, Museo de Arte Moderna de Nova York) e Botella e froiteiro (1919, Museo Thyssen-Bornemisza, Madrid). Tamén tratou outros temas, como mostra en O fumador (1913, Museo Thyssen-Bornemisza). Un exemplo da seua técnica de papier collé é Gotas e xornal (1914, Museo de Arte do Smith College, Northampton, Massachusetts).

Galería[editar | editar a fonte]

....., 1914, Tate Gallery, London.
Guitarra e mandolina, 1919, Galerie Beyeler, Basel
Natureza morta con guitarra, libro e xornal, 1919, Kunstmuseum, Basel .