Juan Gelman

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaJuan Gelman

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento3 de maio de 1930 Editar o valor em Wikidata
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor em Wikidata
Morte14 de xaneiro de 2014 Editar o valor em Wikidata (83 anos)
Cidade de México Editar o valor em Wikidata
Causa da morteInsuficiencia cardíaca Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeBolivia Editar o valor em Wikidata
EducaciónColegio Nacional de Buenos Aires (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónlingüista , xornalista , escritor , poeta , tradutor Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticoPoesía Editar o valor em Wikidata
Pseudónimo literarioJohn Wendell
José Galván
Julio Greco
Sidney West
Ando Yamanokuchi
Dom Pero Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
FillosMarcelo Ariel Gelman Schuberoff (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios

Páxina webjuangelman.net Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm0312473 Discogs: 1640266 Editar o valor em Wikidata
Juan Gelman

Juan Gelman, nado en Buenos Aires o 3 de maio de 1930 e finado na Cidade de México o 14 de xaneiro de 2014, foi un poeta, xornalista e tradutor arxentino. Foi galardoado co Premio Miguel de Cervantes en 2007.[1]

Biografía[editar | editar a fonte]

Naceu en Buenos Aires, no barrio de Villa Crespo en 1930, terceiro fillo de inmigrantes rusos, José e Paulina. Aprendeu a ler aos 3 anos e pasou a infancia andando en bicicleta, xogando ao fútbol e lendo. Durante a mocidade participou de diversos grupos e movementos literarios. Ocupou importantes cargos como xornalista. Coa chegada da ditadura militar na Arxentina e debido á súa militancia na organización revolucionaria Montoneros (da que se afastou por diferenzas coa dirección) tivo que exiliarse en distintos países de Europa e Latinoamérica.

Durante a ditadura foron secuestrados e asasinados polo réxime militar o seu fillo Marcelo e a súa nora Claudia, que se atopaba embarazada. Logo de anos de intensa procura, Gelman puido reunirse coa súa neta no Uruguai.

Recibiu en 1997 o Premio Nacional de Poesía da Arxentina. Tamén foi galardoado co premio de Literatura latinoamericana e do Caribe "Juan Rulfo", o Iberoamericano de Poesía "Pablo Neruda" e o Raíña Sofía de Poesía Iberoamericana.

O 29 de novembro de 2007 foi galardoado co Premio Miguel de Cervantes de Literatura.

En 2010 a AELG nomeouno Escritor Galego Universal.

Principais obras publicadas[editar | editar a fonte]

  • Violín y otras cuestiones (1956)
  • El juego en que andamos (1959)
  • Velorio del solo (1961)
  • Gotán (1962)
  • Cólera buey (1964)
  • Traducciones III. Los poemas de Sydney West (1969)
  • Fábulas (1971)
  • Relaciones (1973)
  • Si dulcemente (1980)
  • Dibaxu (1994)
  • Valer la pena (2002)
  • País que fue será (2004)
  • Los Poemas de Sidney West: Selección (Inclúe CD) (2005)
  • Oficio Ardiente (2005)
  • Miradas (2006)

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Poesía[editar | editar a fonte]

  • “Violín y otras cuestiones”, Gleizer, Buenos Aires, 1956.
  • “El juego en que andamos”, Nueva Expresión, Buenos Aires, 1959.
  • “Velorio del solo”, Nueva Expresión, Buenos Aires, 1961.
  • “Gotán” (1956-1962), La Rosa Blindada, Buenos Aires, 1962. (Reeditado en 1996)
  • “Cólera Buey”, La Tertulia, A Habana, 1965. (Reeditado en 1994)
  • “Los poemas de Sidney West”, Galerna, Buenos Aires, 1969. (Reeditado en 1995)
  • “Fábulas”, La Rosa Blindada, Buenos Aires, 1971.
  • “Relaciones”, La Rosa Blindada, Buenos Aires, 1973.
  • “Hechos y Relaciones”, Lumen, Barcelona, 1980.
  • “Si dulcemente”, Lumen, Barcelona, 1980.
  • “Citas y Comentarios”, Madrid, Visor 1982.
  • “Hacia el Sur”, Marcha, México, 1982.
  • “Com/posiciones” (1983-1984), Ediciones del Mall, Barcelona, 1986.
  • “Interrupciones I”, Libros de Tierra Firme, Buenos Aires, 1986.
  • “Interrupciones II”, Libros de Tierra Firme, Buenos Aires, 1988.
  • “Anunciaciones”, Visor, Madrid, 1988.
  • “Carta a mi madre”, Libros de Tierra Firme, Buenos Aires, 1989.
  • “Dibaxu”, Seix Barral, Buenos Aires, 1994.
  • “Salarios del impío”, Libros de Tierra Firme, Buenos Aires, 1993.
  • “Incompletamente”, Seix Barral, Buenos Aires, 1997.
  • “Valer la pena”, Seix Barral, Buenos Aires, 2001.
  • “País que fue será”, Seix Barral, Buenos Aires, 2004.
  • “Mundar”, Seix Barral, Buenos Aires, 2007.

Antoloxías poéticas[editar | editar a fonte]

  • “Poemas”, Casa de las Américas, A Habana, 1960. (Ao coidado de Mario Benedetti e Jorge Timossi)
  • “Obra poética”, Corregidor, Buenos Aires, 1975.
  • “Poesía”, Casa de las Américas, A Habana, 1985. (Prólogo e selección de Víctor Casaus)
  • “Antología poética”, Vintén, Montevideo, (1993). (Selección, prólogo e bibliografía completa de Lilián Uribe)
  • “Antología personal”, Desde la Gente, Instituto Movilizador de Fondos Cooperativos, Buenos Aires, 1993.
  • “En abierta oscuridad”, Siglo XXI, México, 1993.
  • “Antología poética”, Espasa Calpe, Buenos Aires, 1994. (Selección e prólogo de Jorge Fondebrider)
  • “De palabra” (1971-1987). Prólogo de Julio Cortázar, Visor, Madrid, 1994.
  • “Oficio Ardiente” (2005), Patrimonio Nacional e a Universidade de Salamanca.

Prosa[editar | editar a fonte]

  • “Prosa de prensa”, Ediciones B, España, 1997.
  • “Ni el flaco perdón de Dios/Hijos de desaparecidos” (En coautoría con Mara La Madrid), Planeta, Buenos Aires, 1997.
  • “Nueva prosa de prensa”, Ediciones B Argentina, Buenos Aires, 1999.
  • “Miradas”, Seix Barral, Buenos Aires 2005.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "O poeta arxentino Juan Gelman, premio Cervantes 2007, La Voz de Galicia, 29 de novembro de 2007". Arquivado dende o orixinal o 16 de xaneiro de 2014. Consultado o 29 de novembro de 2007. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Montanaro, Pablo (2006). Juan Gelman, esperanza, utopía y resistenci. Ediciones Lea. ISBN. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]