Henrique IV de Bar
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2020.) |
| Nome orixinal | (fr) Henri IV de Bar  |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 1315 |
| Morte | 24 de decembro de 1344 (28/29 anos) París, Francia |
| Lugar de sepultura | Bar-le-Duc |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Francia |
| Actividade | |
| Ocupación | feudatario |
| Lingua | Lingua francesa |
| Outro | |
| Título | Count of Bar (en)  (1336–1344) |
| Familia | House of Scarpone (en) |
| Cónxuxe | Iolanda de Dampierre (pt) (1338 (Gregoriano)–) |
| Fillos | Eduardo II de Bar, Roberto I de Bar |
| Pais | Eduardo I de Bar e Marie de Borgoña |
| Irmáns | Eleonore of Bar (en) e Beatrice of Bar (en) |
 | |
 | |
Henrique IV de Bar, nado entre 1315 e 1320 e morto en 1344, foi conde de Bar de 1336 a 1344. Era fillo de Eduardo I, conde de Bar, e de María de Borgoña.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Citado por primeira vez en 1323, e despois en 1329 cando o seu pai considera casar cunha filla de Xoán de Luxemburgo, rei de Bohemia, converteuse en Conde de Bar en 1336.
O entendemento que reinaba co duque de Lorena Raúl remata en 1337 e comezaron a guerra, que destruíu mutuamente as súas terras. Foi necesaria a arbitraxe de Filipe VI de Valois, rei de Francia, señor feudal do conde de Bar, para lle poñer fin.
Despois uniuse ao exército de Filipe VI de Valois, rei de Francia, en 1339 e 1340, cando Eduardo III, rei de Inglaterra ameazaba con invadir o reino de Francia, pero asinouse unha tregua a finais de 1340.
A inacción das tropas que seguiu foi a causa dun novo enfrontamento con Raúl de Lorena, ao redor da cidade de Neufchâteau, e o rei de Francia tivo que intervir de novo para acabar con ela.
En 1344, o rei de Inglaterra ameazou con acabar coa tregua con Francia, e o rei dese país enviou unha embaixada, composta por Xoán, duque de Normandía, o seu herdeiro, Eudes IV de Borgoña e Henrique IV de Bar, primo do rei de Inglaterra, ao papa Clemente VI para que este impuxese unha nova tregua. Unha epidemia obrigounos a abandonar a cidade de Aviñón e a embaixada dirixiuse a Tolosa. Henrique IV contraeu unha enfermidade, deixou aos seus compañeiros en xullo e regresou a Vincennes en outubro. A enfermidade acabou coa súa vida e morreu o 24 de decembro de 1344.
Matrimonio e fillos[editar | editar a fonte]
Casou en 1338 con Iolanda de Dampierre (1331 - 1395), filla de Roberto de Dampierre, señor de Marle e Cassel, e de Xoana da Bretaña, neta de Roberto III, conde de Flandres, de Iolanda de Borgoña, condesa de Nevers, de Artur II, duque da Bretaña, e Iolanda, condesa de Montfort. Tiveron a:
- Eduardo II (1339 - 1352), conde de Bar.
- Roberto I (1344 - 1411), conde e despois duque de Bar.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Henrique IV de Bar  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Georges Poull, La Maison souveraine et ducale de Bar, 1994
