Harry Schell

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaHarry Schell

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento29 de xuño de 1921 Editar o valor em Wikidata
París, Francia Editar o valor em Wikidata
Morte13 de maio de 1960 Editar o valor em Wikidata (38 anos)
Silverstone, Reino Unido Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia
Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de Fórmula Un , piloto de motociclismo , piloto de automobilismo Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Deporteautomobilismo
Motociclismo Editar o valor em Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor em Wikidata
Familia
NaiLucy Schell (en) Traducir Editar o valor em Wikidata


Henry O'Reilly "Harry" Schell nado en París, Francia o 29 de xuño de 1921 e finado en Silverstone, Inglaterra, o 13 de maio de 1960 foi un piloto de carreiras americano.

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Schell naceu en París, Francia, fillo dun expatriado estadounidense e, nalgún momento, piloto Laury Schell. A súa nai era a rica herdeira estadounidense Lucy O'Reilly. O'Reilly era un entusiasta das carreiras de automóbiles que coñecera a Laury mentres visitaba Francia. Pronto se converteron xuntos en nomes familiares na escena dos rallies. Ela fixo un investimento moi elevado na empresa Delahaye, primeiro facendo campaña dos coches deportivos e despois defendendo o desenvolvemento dun coche Delahaye de Gran Premio, que participou debaixo da bandeira de Ecurie Bleue. O francés René Dreyfus gañou sorprendentemente o Gran Premio de Pau de 1938 por diante de Mercedes, pero o proxecto de Delahaye non conseguiu o apoio necesario e nunca desenvolveuse en toda a súa extensión.

Pouco antes do estalido da segunda guerra mundial, os pais de Schell estiveron involucrados nun accidente de tráfico no que Laury morreu e O'Reilly resultou gravemente ferida. Cando Francia foi ocupada por Alemaña, Schell e a súa nai volveron a América, onde Schell participou co Maserati nas 500 Millas de Indianápolis de 1940. Sendo xa voluntario na forza aérea finlandesa durante a guerra do inverno con Rusia en 1939, Harry entrou no Corpo de Tanques dos Estados Unidos cando o país entrou na segunda guerra mundial.[1]

Andaina nas carreiras[editar | editar a fonte]

Schell continuou a súa andaina en Europa, pilotando Coopers en Fórmula 3, Fórmula 2 e incluso no Campionato Mundial de Fórmula 1 no seu inicio en 1950. A súa primeira aparición foi nun Cooper propulsado por un motor JAP V-twin en Monte Carlo. Terminou nun accidente na chicana do porto que implicou a maioría dos participantes.

Aínda que Schell nunca gañou un Gran Premio de campionato e gozou da vida como un playboy e mullereiro, era moi respectado na época, logrou dous podios cun segundo posto no Gran Premio dos Países Baixos de 1958, gañou o Gran Premio de Caen de 1956, e compaxinou carreiras periódicas nos coches deportivos. Asociouse con Stirling Moss para obter un segundo lugar nas 12 Horas de Sebring de 1957 e logrou o terceiro lugar no mesmo evento en 1959.[2] As tempadas máis notables na Fórmula Un viñeron da man de BRM, Vanwall, e Maserati como subordinado do cinco veces campión Juan Manuel Fangio. Tamén pilotou para Ferrari nunha soa carreira no Gran Premio de Mónaco de 1955.

Schell creouse unha reputación como competidor seguro e prudente e podíase dicir como un anotador de puntos consistente, pero tamén demostrou a súa clase cando se presentou a oportunidade. No Gran Premio de España de 1954, tomou a dianteira desde o principio no seu Maserati privado e liderou facilmente antes de trompear en primeiro lugar e logo retirarse cun fallo na transmisión. No Gran Premio de Francia de 1956, relevou a un enfermo Mike Hawthorn despois de que o seu propio Vanwall tivera un problema de motor e avanzou ata a segunda posición. O equipo Ferrari, que corría coa suposición de que Schell estaba cunha volta perdida, foi atrapado, e seguiu unha loita dramática polo liderado, pero o esforzo de Schell non sevíu de nada, xa que se viu obrigado a facer unha longa parada en boxes pouco despois. Pilotando un Ferrari 375 Indy para o equipo de carreiras norteamericano de Luigi Chinetti na Race of Two Worlds de 1958, Schell uniuse a Phil Hill (Scuderia Ferrari 296 Dino) e Masten Gregory (Ecurie Ecosse Jaguar D-Type) en Monza como os únicos pilotos estadounidenses que non participaron nun Campionato de Monoprazas dos Estados Unidos.

A comezos de 1960, e preto dos 40 anos, as perspectivas de Schell parecían difuminarse, e decidiu participar cun Cooper privado baixo a bandeira Ecurie Bleue da súa familia. Iso cambiou, cando contratouno o equipo British Racing Partnership antes do comezo da tempada de Grandes Premios Europeos para un programa completo de carreiras, xunto a Tony Brooks e o prometedor Chris Bristow nuns vellos Coopers. Schell morreu na práctica para a carreira fora do campionato International Trophy en Silverstone en 1960, cando chocou co seu Cooper na Curva da Abadía. Schell estaba pilotando a aproximadamente 165 km/h cando o seu coche derrapou no barro no lado da pista e perdeu unha roda. O Cooper deu un salto mortal e penetrou nunha barreira de seguridade, causando o derrubamento dunha parede de ladrillos.[2]

Antes da súa morte, Schell fora extremadamente activo na promoción das roll-bar (barras estabilizadoras) nos coches de competición europeos, unha característica de seguridade requirida en América. Converteuse en estándar na Fórmula 1 de 1500cc en 1961.

Resultados Completos na Fórmula Un[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Pos. Pts.
1950 Horschell Racing Corporation Cooper T12 JAP V-twin GBR MON
Ret
500 NC 0
Ecurie Bleue Talbot-Lago T26C Talbot L6 SUI
8
BEL FRA ITA
1951 Enrico Platé Maserati 4CLT/48 Maserati L4C SUI
12
500 BEL FRA
Ret
GBR ALE ITA ESP NC 0
1952 Enrico Platé Maserati 4CLT/50 Platé L4 SUI
Ret
500 BEL FRA
Ret*
GBR
17
ALE NED ITA NC 0
1953 Equipe Gordini Gordini T16 Gordini L6 ARX
7*
500 NED
Ret
BEL
7
FRA
Ret
GBR
Ret
ALE
Ret
SUI ITA
9
NC 0
1954 Harry Schell Maserati A6GCM Maserati L6 ARX
6
500 BEL FRA
Ret
GBR
12
ALE
7
NC 0
Maserati 250F Maserati L6 ESP
Ret
Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati L6 SUI
Ret
ITA
1955 Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati L6 ARX
6+7*
NC 0
Scuderia Ferrari Ferrari 555 Ferrari L4 MON
Ret
500 BEL
NTS
NED
Vandervell Products Ltd. Vanwall Vanwall L4 GBR
9*
ITA
Ret
1956 Vandervell Products Ltd. Vanwall Vanwall L4 ARX MON
Ret
500 BEL
4
FRA
10*
GBR
Ret
ITA
Ret
17º 3
Scuderia Centro Sud Maserati 250F Maserati L6 ALE
Ret
1957 Scuderia Centro Sud Maserati 250F Maserati L6 ARX
4
10
Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati L6 MON
Ret*
500 FRA
5
GBR
Ret
ALE
7
PES
3
ITA
5*
1958 Joakim Bonnier Racing Team Maserati 250F Maserati L6 ARX
6
14
Owen Racing Organisation BRM P25 BRM L4 MON
5
NED
2
500 BEL
5
FRA
Ret
GBR
5
ALE
Ret
POR
6
ITA
Ret
MAR
5
1959 Owen Racing Organisation BRM P25 BRM L4 MON
Ret
500 NED
Ret
FRA
7
GBR
4
ALE
7
POR
5
ITA
7
13º 5
Ecurie Bleue Cooper T51 Climax L4 USA
Ret
1960 Ecurie Bleue Cooper T51 Climax L4 ARX
Ret
MON 500 NED BEL FRA GBR POR ITA USA NC 0

* Unidade compartida.

Resultados na Fórmula 1 fora do campionato[editar | editar a fonte]

(clave)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37
1950 Ecurie Bleue Talbot-Lago T26C Talbot L6 PAU RIC SRM
Ret
PAR EMP BAR JER ALB NED NOT ULS PES STT INT GOO PEN
Maserati 4CLT/48 Maserati L4C NAT
Ret
1951 Enrico Platé Maserati 4CLT/48 Maserati L4C SYR
Ret
PAU
Ret
RIC SRM
4
BOR
Ret
INT
NC
PAR
DNS
ULS
WD
SCO NED ALB PES
7
BAR
Ret
GOO
1952 Enrico Platé Maserati 4CLT/50 Platé L4 SYR VAL RIC LAV PAU IBS MAR
Ret
AST INT
Ret
ELA NAP EIF PAR
Ret
ALB
Ret
FRO ULS
Ret
MZA LAC
4
ESS MAR
Ret
SAB
Ret
CAE DMT COM
Ret
SCO BAU
Ret
MOD CAD
2
SKA MAD AVU FRY NEW
1953 Equipe Gordini Gordini T16 Gordini L6 SYR PAU
3
LAV AST KMS BOR
4
INT
Ret
ELA NGP ULS WIN COR FRO SNE EIF ALB PRN ESS MID ROU
4
CLP AVU UST LAC
Ret
BRI CHE SAB
Ret
NEW CAD
2
RED SKA LON MOD
NC
MAD BER FRY CUR
1954 Harry Schell Maserati A6GCM Maserati L6 SYR
DNS
PAU
Ret
LAV BOR
Ret
INT BAR
6
CUR ROM
2
FRO BRC COR CLP ROU
Ret
CAE
Ret
AUG COR OUL
DNA
RED PES FRY CAD BER GOO DTT
1955 Scuderia Ferrari Ferrari 555 Ferrari L4 VAL
5
PAU GLV BOR INT NAP ALB CUR COR
Vandervell Products Ltd. Vanwall Vanwall L4 LON
2
DRT RED
1
DTT OUL
Ret
AVO
1
SYR
5
1956 Vandervell Products Ltd. Vanwall Vanwall L4 GLV SYR AIN
NCG
INT
Ret
NAP AIN VAN CAE
1
BRS
1957 Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati L6 SYR PAU
2
GLV NAP RMS
4
CAE INT
2
MOD
3
MOR
5
1958 Owen Racing Organisation BRM P25 BRM L4 GLV
Ret
SYR AIN
6
INT CAE
Ret
1959 Owen Racing Organisation BRM P25 BRM L4 GLV
3
AIN
Ret
INT OUL SIL
1960 Ecurie Bleue Cooper T51 Climax L4 GLV
Ret
INT
NTS
SIL LOM OUL

Notas[editar | editar a fonte]

  1. A Prudent Driver, New York Times, 14 May 1960, Page 21.
  2. 2,0 2,1 Schell is Killed as Auto Skids In Drill on Eve of British Race, New York Times, 14 May 1960, Page 21.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]