Gran Premio de San Marino de 1983

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de San Marino de 1983
Detalles da carreira
Carreira 4 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1983.
Trazado do circuíto de Imola.
Trazado do circuíto de Imola.
Data 1 de maio de 1983
Nome oficial III Gran Premio de San Marino
Localización Autódromo Enzo e Dino Ferrari
Imola, Emilia-Romagna, Italia
Percorrido Circuíto permanente
5´040 km
Distancia 60 voltas, 302´400 km
Pole position
Piloto Francia René Arnoux Ferrari
Tempo 1:31.238
Volta rápida
Piloto Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW
Tempo 1:34.427 na volta 47
Podio
Primeiro Francia Patrick Tambay Ferrari
Segundo Francia Alain Prost Renault
Terceiro Francia René Arnoux Ferrari

O Gran Premio de San Marino de 1983 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 1 de maio de 1983 no Autódromo Enzo e Dino Ferrari en Imola, Italia. Foi a cuarta carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1983.

Resumo da carreira[editar | editar a fonte]

O francés Patrick Tambay logrou a vitoria no seu Ferrari fronte a uns encantados Tifosi. Tambay, que pilotaba o Ferrari # 27 dedicou o seu triunfo ao home ao que substituíu no equipo Ferrari, o defunto Gilles Villeneuve. Foi case unha fin de semana perfecta para o equipo de Maranello xa que René Arnoux logrou a pole e acabou terceiro. O Renault de Alain Prost terminou en segundo lugar, pasando a Arnoux 3 voltas despois de que o Ferrari # 28 trompeara na chicane Acque Mineralli.

o piloto de Brabham Riccardo Patrese tomara o liderado de Tambay a só 6 voltas do final, pero só mantivo o liderado ata que se estrelou en Acque Mineralli só media volta máis tarde. Mostrando o seu amor pola Ferrari (ata cun piloto estranxeiro como Tambay) máis que a un piloto italiano nun coche non italiano, os Tifosi aplaudiron cando Patrese estrelouse e Ferrari recuperou o liderado.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 Gap
1 28 Francia René Arnoux Ferrari 1:33.419 1:31.238
2 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 1:33.542 1:31.964 +0.726
3 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 1:34.221 1:31.967 +0.729
4 15 Francia Alain Prost Renault 1:33.653 1:32.138 +0.900
5 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 1:36.243 1:32.969 +1.731
6 16 Eddie Cheever Renault 1:33.888 1:33.450 +2.212
7 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 1:35.010 1:33.470 +2.232
8 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 1:34.345 1:33.528 +2.290
9 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 1:35.091 1:34.332 +3.094
10 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 1:35.000 1:36.620 +3.762
11 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 1:36.145 1:35.086 +3.848
12 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 1:35.723 1:35.411 +4.173
13 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 1:35.988 1:35.525 +4.287
14 35 Derek Warwick Toleman-Hart 1:35.676 +4.438
15 12 Nigel Mansell Lotus-Ford 1:36.391 1:35.703 +4.465
16 2 Francia Jacques Laffite Williams-Ford 1:36.630 1:35.707 +4.469
17 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 1:35.969 +4.731
18 8 Austria Niki Lauda McLaren-Ford 1:38.089 1:36.099 +4.861
19 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 1:37.544 1:36.116 +4.878
20 30 Chico Serra Arrows-Ford 1:37.337 1:36.258 +5.020
21 33 Roberto Guerrero Theodore-Ford 1:36.792 1:36.324 +5.086
22 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 1:37.320 1:36.359 +5.121
23 34 Johnny Cecotto Theodore-Ford 1:37.554 1:36.638 +5.400
24 7 John Watson McLaren-Ford 1:37.847 1:36.652 +5.414
25 26 Raul Boesel Ligier-Ford 1:39.435 1:37.332 +6.094
26 31 Italia Corrado Fabi Osella-Ford 1:37.952 1:37.711 +6.473
27 17 Chile Eliseo Salazar RAM-Ford 1:38.691 1:38.091 +6.853
28 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo 1:39.248 1:38.873 +7.635
Fonte:[1]

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 27 Francia Patrick Tambay Ferrari 60 1:37:52.460 3 9
2 15 Francia Alain Prost Renault 60 + 48.781 4 6
3 28 Francia René Arnoux Ferrari 59 + 1 volta 1 4
4 1 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 59 + 1 volta 11 3
5 7 John Watson McLaren-Ford 59 + 1 volta 24 2
6 29 Suíza Marc Surer Arrows-Ford 59 + 1 volta 12 1
7 2 Francia Jacques Laffite Williams-Ford 59 + 1 volta 16
8 30 Chico Serra Arrows-Ford 58 + 2 voltas 20
9 26 Raul Boesel Ligier-Ford 58 + 2 voltas 25
10 23 Italia Mauro Baldi Alfa Romeo 57 Motor 10
11 9 Alemaña Manfred Winkelhock ATS-BMW 57 + 3 voltas 7
12 12 Nigel Mansell Lotus-Ford 56 Trompo 15
Ret 6 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 54 Trompo 5
Ret 22 Italia Andrea de Cesaris Alfa Romeo 45 Encendido 8
Ret 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Renault 43 Dirección 9
Ret 5 Nelson Piquet Brabham-BMW 41 Motor 2
Ret 25 Francia Jean-Pierre Jarier Ligier-Ford 39 Radiador 19
Ret 4 Danny Sullivan Tyrrell-Ford 37 Colisión 22
Ret 35 Derek Warwick Toleman-Hart 27 Trompo 14
Ret 31 Italia Corrado Fabi Osella-Ford 20 Trompo 26
Ret 36 Italia Bruno Giacomelli Toleman-Hart 20 Suspensión 17
Ret 8 Austria Niki Lauda McLaren-Ford 11 Trompo 18
Ret 34 Johnny Cecotto Theodore-Ford 11 Trompo 23
Ret 3 Italia Michele Alboreto Tyrrell-Ford 10 Colisión 13
Ret 33 Roberto Guerrero Theodore-Ford 3 Trompo 21
Ret 16 Eddie Cheever Renault 1 Turbo 6
NSC 17 Chile Eliseo Salazar RAM-Ford
NSC 32 Italia Piercarlo Ghinzani Osella-Alfa Romeo

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1983
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1983
Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1983
Carreira anterior:
Gran Premio de San Marino de 1982
Gran Premio de San Marino Carreira seguinte:
Gran Premio de San Marino de 1984

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Hamilton, Maurice (ed.) (1983). AUTOCOURSE 1983–84. Hazleton Publishing Ltd. p. 126. ISBN 0-905138-25-2. 

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]