Filoloxía xermánica
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
A filoloxía xermánica é unha ciencia que estuda e interpreta os testemuños escritos das culturas que teñen a súa orixe no mundo xermánico e que manteñen esas orixes no curso da súa evolución. As linguas xermánicas adoitan clasificarse en tres clases::
- Linguas xermánicas orientais: gótico (testemuñado entre os séculos IV e VI e xa estinguida);
- Linguas xermánicas occidentais: inglés antigo, alto alemán, frisón e saxón;
- Linguas xermánicas setentrionais: sueco, danés, islandés, noruegués e feroés.
Historia[editar | editar a fonte]
Co avance do Humanismo e a Reforma, nace nos estudosos europeos un primeiro interese polas antigüidades xermánicas, acrecentado pola descuberta, en 1455, da Germania (tamén chamada De origine et situ Germanorum) de Tácito. Cómpre citarmos entre estes a Justus Lipsius, a quen se debe a publicación dos salmos en baixo franconio, e Franciscus Junius, quen publicou a versión integral do Codex Argenteus da Biblia Gótica en 1655.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Filoloxía xermánica  |
