Fernando Arrabal

Fernando Arrabal
	;
Biografía
Nacemento	(es) Fernando Arrabal Terán ; 11 de agosto de 1932 (91 anos); Melilla (Segunda República Española)
Datos persoais
Residencia	París
País de nacionalidade	España ; Francia
Educación	Universidade de Barcelona
Actividade
Ocupación	guionista , poeta , novelista , escritor , dramaturgo , director de cinema , actor , pintor
Período de actividade	1952 -
Empregador	L'Express (en)
Membro de	College of 'Pataphysics (en)
Xénero artístico	Dramaturxia e novela
Lingua	Lingua castelá e lingua francesa
Participou en
24 de xuño de 1977	Documenta 6
Obra
	Obras destacables (1983) La torre herida por el rayo ;
Arquivos en	Institute for Contemporary Publishing Archives (en) [ 346ABL] ;
	Premios (2019) Gran Cruz de Afonso X o Sabio; (13 de xullo de 2005) Cabaleiro da Lexión de Honra; (2001) Premio Nacional de Teatro; (1996) Grand prix du livre d'histoire de la Société des gens de lettres (en) ; (1994) Premio Espasa de Ensaio; (1987) Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes; Premio Nadal; premio Mariano de Cavia; Grand prix du théâtre (en) ;
Páxina web	arrabal.org

Fernado Arrabal, nado en Melilla o 11 de agosto de 1932, é un escritor e autor teatral español ligado a Francia.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

De neno sufriu a misteriosa desaparición do seu pai, condenado a morte e despois fuxido. A causa deste trauma, como escribiu Vicente Aleixandre, o coñecemento que achega Arrabal está tinguido dunha luz moral que está na materia mesma da súa arte. Aprendeu a ler e escribir en Ciudad Rodrigo (Salamanca). Ós dez anos recibiu o premio nacional de “superdotados”, e fixo os seus estudos universitarios en Madrid. Vive en Francia desde 1955. Con Alejandro Jodorowsky e Roland Topor fundou en 1963 o Grupo Pánico. É Trascendent Satrape (Pataphysique) do College de Pataphysique desde 1990.

Ten dirixido sete longametraxes, publicou catorce novelas, libros de poesías, varios ensaios e a súa famosa Carta al general Franco en vida do ditador. O seu teatro completo, editado en diferentes linguas, foi publicado en dous volumes de máis de dúas mil páxinas na Colección Clásicos de Espasa.

Premios[editar | editar a fonte]

A pesar de ser un dos escritores máis controvertidos do seu tempo,^{[Cómpre referencia]} recibiu o aplauso internacional pola súa obra (Gran Premio de teatro da Academia Francesa, o Premio Nabokov de novela, o Espasa de Ensaio, o World Theater etc.) O Colexio de Patafísica distinguiuno co título de "Trascendente Sátrapa" (equivalente do Nobel para este Colexio). Foi finalista do Premio Cervantes 2001 co apoio de Camilo José Cela. O 14 de xullo de 2005 concedéronlle a Légion d`honneur.

Obras[editar | editar a fonte]

Narrativa[editar | editar a fonte]

Baal Babilonia (Julliard, 1959)
El entierro de la sardina (Julliard, 1960)
Fêtes et rites de la confusion (Arrabal celebrando la ceremonia de la confusión; Losfeld, 1960)
La piedra iluminada (La Reverdie) (Christian Bourgois, 1971)
La torre herida por el rayo (Destino, 1983; ISBN 9788423312405)
La virgen roja (Seix Barral, 1987; ISBN 9788432205644)
La hija de King Kong (Seix Barral, 1988; ISBN 9788432205941)
La extravagante cruzada de un castrado enamorado (Seix Barral, 1990; ISBN 9788432206160)
La matarife en el invernadero (La tueuse du jardin d'hiver); prólogo de Milan Kundera (Libros del innombrable, 1993; ISBN 978-84-95399-51-9)
El Mono (Planeta, 1994; ISBN 9788408011279)
Levitación (Le funambule de Dieu) (Seix Barral, 1997)
Ceremonia por un teniente abandonado (Espasa, 1998; ISBN 8423979326)
Champagne pour tous (Libros del innombrable, 2002; ISBN 978-2234055155)
Como un paraíso de locos (Bruguera, 2008; ISBN 978-8402420343)
El circunspecto (Reino de Cordelia, 2016; ISBN 978-8415973768)

Coas súas novelas gañou o Premio Nadal e o Nabokov Internacional.

Obra poética[editar | editar a fonte]

Varios libros, algúns ilustrados por Pablo Picasso, Salvador Dalí, René Magritte etc., entre os que destacan:

Mis humildes paraísos
La piedra de la locura

Obra dramática[editar | editar a fonte]

Unha centena de obras de teatro publicadas en dezanove volumes:

El triciclo (1953)
Fando et Lis (1955)
Guernica (1959)
La Bicicleta del condenado (1959)
El Gran Ceremonial (1963)
El arquitecto y el emperador de Asiria (1966)
El Jardín de las delicias (1967)
El laberinto (1967)
Bestialidad erótica (1968)
El Cielo y la Mierda (1972)
El cementerio de automóviles (1959)
Jóvenes bárbaros de hoy
...Y pusieron esposas a las flores
La tour de Babel
Inquisición
Carta de amor (como un suplicio chino)
La noche también es un sol
Jóvenes bárbaros de hoy
Delicias de la carne

Unha das súas obras dramáticas máis importantes é El arquitecto y el emperador de Asiria , unha obra pánica, escrita na segunda etapa da súa vida dramática.

Obra cinematográfica[editar | editar a fonte]

Fernando Arrabal realizou sete longametraxes como director:

Viva la muerte
Iré como un caballo loco
El árbol de Guernica
La Odisea del Pacífico
Cementerio de automóviles
¡Adiós Babilonia!
Borges: una vita di poesía

Ensaios[editar | editar a fonte]

La dudosa luz del día
El Greco
Bobby Fischer: el rey maldito
Carta al Gral. Franco
1984: Carta a Fidel Castro
Carta a Stalin
Un esclavo llamado Cervantes
Goya-Dalí
Echecs et mythes
Fêtes et défaites sur l'échiquier
Les échecs féériques et libertaires
Le frénétique du spasme (1991)
Houellebecq!

En lingua galega[editar | editar a fonte]

Os libros de Fernando Arrabal non foron aínda traducidos ao galego. Porén, si que foron representadas as súas obras:

Fando e Lis: Sarabela Teatro (1980), Talía Teatro (1995)
O triciclo: Sarabela Teatro (1985).

Fernando Arrabal escribe desde hai trinta anos^[cando?] a crónica do xadrez de L´Express; tódolos domingos os seus arrabalescos en El Mundo; a miúdo a tercera do ABC e de cando en vez unha opinión en El País.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

arrabal.org