Eixample de Barcelona

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaEixample de Barcelona
Imaxe

Localización
Editar o valor em Wikidata Mapa
 41°23′31″N 2°09′48″L / 41.39202, 2.1633Coordenadas: 41°23′31″N 2°09′48″L / 41.39202, 2.1633
EstadoEspaña
Comunidade autónomaCataluña
Provinciaprovincia de Barcelona
Ámbito funcional territorialÁmbito metropolitano de Barcelona
ComarcaBarcelonès
ConcelloBarcelona Editar o valor em Wikidata
Contén a división administrativa
Poboación
Poboación269.349 (2021) Editar o valor em Wikidata (36.023,67 hab./km²)
Xeografía
Superficie7,477 km² Editar o valor em Wikidata

Sitio webajuntament.barcelona.cat… Editar o valor em Wikidata
O Templo expiatorio da Sagrada Familia
A Casa Milà, coñecida como "La Pedrera", no Passeig de Gràcia.
A Casa Ametller e a Casa Batlló
Praza de touros Monumental

L'Eixample (O Ensanche en galego) é o nome que recibe o distrito segundo da cidade de Barcelona, que ocupa a parte central da cidade, nunha ampla zona de 7,46 km² que foi deseñada por Ildefons Cerdà.

Características[editar | editar a fonte]

É o distrito máis poboado de Barcelona e de toda España en termos absolutos (262.485 habitantes) e o segundo en termos relativos (35.586 hab/km²).

No Eixample atópanse numerosos puntos de interese turístico e cidadán como a Sagrada Família, a Casa Milà, a Casa Batlló, o Teatro Nacional de Cataluña, L'Auditori, a praza de touros La Monumental, a Casa de les Punxes, así como numerosos cines, teatros, restaurantes, hoteis e outros lugares de lecer.

Barrios[editar | editar a fonte]

Xeometría do Eixample[editar | editar a fonte]

Esquema do tramado de eixes das rúas.

A grande extensión de terreo que corresponde ao Eixample de Ildefons Cerdà, desde Montjuïc ata o río Besòs e desde os límites da cidade medieval ata as antigas poboacións veciñas, está concibida como unha cuadrícula regular formada polos eixos lonxitudinais das súas rúas, separados entre si por unha distancia de 133,3 m, a regularidade desta cuadrícula é imperturbable ao longo de todo o trazado urbano e está xustificada en termos de igualdade, non tan só entre clases sociais, senón na comodidade do tránsito de persoas e vehículos, xa que deste xeito, tanto se se circula por unha vía coma se se fai polas súas transversais, os cruces entre elas atópanse a igual distancia, e ao non existir unhas vías máis cómodas que outras o valor das vivendas tenderá a igualarse.