Dino De Laurentiis
Agostino "Dino" De Laurentiis, nado o 8 de agosto de 1919, e finado o 10 de novembro de 2010, foi un produtor de cinema italiano. Xunto con Carlo Ponti, foi un dos produtores que levaron o cine italiano á escena internacional ó final da segunda guerra mundial. Produciu ou co-producido máis que 500 filmes, dos cales 38 foron nomeado ós Premios Oscar. Tamén tivo unha breve carreira como actor a finais da década de 1930 e comezos da de 1940.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Despois do seu primeiro filme, L'ultimo Combattimento (1940), Laurentiis produciu case 150 filmes durante as seguinte sete décadas. En 1946, a súa compañía Dino de Laurentiis Cinematografica, comezou a traballar na produción cinematográfica. Nos primeiros anos, De Laurentiis produciu filmes neorrealistas italianos como Arroz amargo (1949) e o clásico de Fellini La strada (1954) e Le notti di Cabiria (1956), a miúdo en colaboración co produtor Carlo Ponti. Na década de 1960, Laurentiis construíu as súas propias instalacións de estudio, aínda que estes colapsaron financeiramente durante a década de 1970. Porén, neste período De Laurentiis produciu filmes como Barrabás (1961), un filme relixioso épico; A Biblia (1966), Kiss the Girls and Make Them Die, unha imitación dun filme de James Bond; Navajo Joe (1966), un spaghetti western; A batalla de Anzio (1968), un filme da segunda guerra mundial; Barbarella (1968) e Danger: Diabolik (1968).
De Laurentiis trasladouse ós Estados Unidos en 1976,[1] e converteuse en cidadán estadounidense en 1986.[2] Na década de 1980 tivo o seu propio estudio, De Laurentiis Entertainment Group (DEG), con base en Wilmington, Carolina do Norte. A construción do estudio fixo que Wilmington se convertese nun centro de produción de cine e televisión.[3]
De Laurentiis fixo un gran número de filmes exitosos e aclamados, como The Scientific Cardplayer (1972), Serpico (1973), Death Wish (1974), Mandingo (1975), Os tres días do cóndor (1975), The Shootist (1976), Drum (1976), The Serpent's Egg de Ingmar Bergman (1977), Ragtime (1981), Conan o bárbaro (1982), Veludo azul (1986) e Breakdown (1997). O nome De Laurentiis fíxose famoso cos filmes King Kong (1976), que foi un grande éxito comercial; Lipstick (1976), un drama de violación e vinganza; Orca (1977), filme dunha candorca asasina; The White Buffalo (1977), un western; o filme de desastres Hurricane (1979); o remake Flash Gordon (1980); Dune (1984) de David Lynch e King Kong Lives (1986).
De Laurentiis produciu o primeiro filme baseado na personaxe de Hannibal Lecter, Manhunter (1986), unha adaptación da novela de Thomas Harris Red Dragon. Rexeitou participar na adaptación da secuela, O silencio dos cordeiros (1991), pero produciu os tres filmes seguintes, Hannibal (2001), Red Dragon (2002) e Hannibal Rising (2007).
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Lane, John Francis (11 de novembro de 2010). "Obituary: Dino De Laurentiis". The Guardian. Consultado o 11 de novembro de 2010.
- ↑ Delugach, Al (20 de febreiro de 1988). Los Angeles Times, ed. "De Laurentiis Resigns From Film Group". Consultado o 9 de xaneiro de 2015.
- ↑ "Laurentiis has others looking our way". Wilmington Morning Star. 9 de xullo de 1984. p. 1C. Consultado o 9 de xaneiro de 2015.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Dino De Laurentiis  |
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Dino De Laurentiis na IMDb (en inglés).
| Control de autoridades |
|
|---|
