Chaira aluvial
Unha chaira aluvial -ou veiga-, é a parte orográfica que contén un canle e que pode ser alargada ante unha eventual crecida das augas deste.
Moitas veces a topografía das chairas costaneiras dos ríos está en forma de conos, chamado abanico aluvial, o que significa que o leito do río podería desprazarse con bastante facilidade, alagando zonas afastadas do leito principal actual. Devanditas zonas constitúen zonas interesantes para o desenvolvemento da rega, debido á topografía favorable como para desviar auga do río cara a calquera punto da súa zona aluvial. Trátase entón de zonas vulnerables.
Os ríos están xeralmente canalizados, protexendo así as zonas agrícolas tal como as zonas urbanas. Ademais, para ter acceso máis fácil a auga, as cidades foron, moitas veces, construídas moi preto dos ríos, o que as torna máis vulnerables. Para reducir os riscos de cambio importante de leito durante crecidas fortes, débese tomar en conta a dinámica fluvial dos ríos asociada co transporte de sedimentos, controlando a evolución das canles e evitando erros graves tales como puntos de redución excesivos da sección do río (con presas derivadoras, bocatomas, pontes etc.).
Débese prever puntos de desborde dos ríos claramente identificados, coa realización de vertedoiros permitindo reducir os riscos de rotura incontrolada de diques, a fin de manexar no canto de sufrir as consecuencias de eventos excepcionais.
Algúns exemplos de chairas aluviales[editar | editar a fonte]
Algunhas civilizacións importantes, na antigüidade desenvolvéronse en chairas aluviales, por exemplo:
- Mesopotamia;
- No delta do Nilo;
