Brigham Young
 | Este artigo ou sección precisa dunha revisión ortográfica e/ou de gramática (recurso útil: corrector ortográfico en liña de galego). Podes axudarte do revisor ortográfico, activándoo en: Preferencias → Trebellos → Navegación →  Ortografía: Activar o revisor ortográfico.Colabora connosco neste artigo e noutros en condicións semellantes para que a Galipedia mellore e medre. |
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
Brigham Young, nado en Vermont o 1 de xuño de 1801 e finado o 29 de agosto de 1877, foi presidente da Igrexa de Xesucristo dos Santos dos Últimos Días (tamén coñecidos como mormóns), considerado por esta o segundo profeta.
Young é coñecido con varios sobrenomes, entre eles "o Moisés Americano" (ou tamén "o Moisés moderno" ou "o Moisés mormón") debido a que, igual que Moisés, conduciu aos primeiros membros da Igrexa de Xesucristo durante un arduo "éxodo" polas chairas de América do Norte, para chegar a unha "terra prometida". Tamén se lle coñeceu como "o León do Señor" pola súa forte personalidade, e como "Irmán Brigham".
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Young naceu nunha familia de granxeiros e traballou como carpinteiro e ferreiro itinerante, entre outros traballos. Casou por primeira vez en 1824.
Aínda que se converteu ao metodismo en 1823, achegouse ao mormonismo tras ler o Libro de Mormón, publicado en 1830. Uniuse formalmente á nova fe en 1832, e viaxou ao Canadá como misioneiro. Tras o pasamento da súa primeira esposa en 1833, colaborou con outros mormóns para establecer unha comunidade en Kirtland, Ohio.
Young estaba moi comprometido coa súa fe. Foi ordenado como apóstolo e uniuse ao Consello dos Doce Apóstolos o 14 de febreiro de 1835, sendo un dos seus primeiros membros. Durante as persecucións do povo en Missouri a finais da década de 1830 fóronlle embargadas todas as súas propiedades. En 1840 e 1841 viaxou ao Reino Unido como misioneiro da Igrexa. A maioría dos que Young converteu emigraron aos Estados Unidos para unirse ás comunidades mormoas norteamericanas. Na década de 1840 Young estaba entre os que estableceron a cidade de Nauvoo, Illinois, a beiras do río Mississippi. Nesta cidade estableceuse a nova sede da Igrexa de Xesucristo dos Santos dos Últimos Días. En tamaño, chegou a ser comparable a Chicago.
Mentres estaba no cárcere esperando un xuízo por falsos cargos de traizón, o presidente da Igrexa Joseph Smith foi asasinado por unha multitude enfadada en 1844.
Houbo varios aspirantes para substituírlle como presidente da igrexa. Sidney Rigdon, o único sobrevivente da primeira presidencia argumento a necesidade de ser temporalmente "gardián da Igrexa", pero nun mitin celebrado en Nauvoo, Young argumentou con éxito que era o Consello dos Doce quen debía rexer a comunidade. Esta proposta saíu adiante, e Young, como presidente do Consello, se autoproclamou líder como presidente do Quorum dos Doce. A partir desta conferencia a Igrexa escindiuse en dous fortes correntes: os que postulaban que a sucesión da presidencia e oficio de profeta debían estar a cargo de quen sería sinalado polo defunto Joseph Smith (fillo), o seu fillo de 12 anos á data Joseph Smith III e aqueles que apoiaron a autoproclamazón de Brigham Young como líder espiritual, profeta e revelador. A corrente que non acepto a Young hoxe conforma a Comunidade de Cristo radicada en Independence, Missouri e a facción que seguiu a Young é hoxe a Igrexa de Xesucristo dos Santos dos Últimos Días establecida en Utah.
Rigdon escindiuse e asumiu a presidencia da Igrexa Rigdonita, con sede en Pittsburgh, Pensilvania. Xurdiron tamén outros líderes para encabezar o que máis tarde serían grupos independentes do movemento.
Presidente da Igrexa de Xesucristo dos Santos dos Últimos Días[editar | editar a fonte]
Logo de tres anos baixo o Consello dos Doce, Young organizou unha nova Primeira Presidencia e foi declarado presidente da Igrexa de Xesucristo dos Santos dos Últimos Días en 1847. A persistencia de conflitos e práctica da poligamia obrigou a Young a instalar á súa comunidade relixiosa en territorio que hoxe é Utah, por entón parte de México. Young organizou a viaxe que levaría aos fieis a Winter Quarters, Nebraska, en 1846, e máis tarde ao Val do Lago Salgado, o 24 de xullo de 1847. Esta data recórdase como o Día do Pioneiro e é festivo no estado de Utah.
Pouco despois de que as novas colonias mormoas establecénse en Estados Unidos grazas á Cesión Mexicana, Young solicitou ao Congreso dos Estados Unidos a creación do estado de Deseret. En lugar diso, en 1850 estableceuse no territorio que hoxe é Utah, e Young foi nomeado gobernador. Como gobernador e presidente da Igrexa, Young xestionou asuntos relixiosos e económicos. Promoveu a independencia económica e a autosuficiencia. Elevou o status económico das arcas eclesiásticas sacando á igrexa e aos seus membros da pobreza.
Moitas cidades de Utah e algunhas dos estados veciños foron fundadas baixo a dirección de Young. Algúns acusaron a Young de ser un autócrata. Outros discrepan, recoñecendo a Young como un líder forte e influente durante unha época complicada, conservando así unha reputación e unha herdanza que están maioritariamente ben vistas dentro do movemento mormón.
Masacre de Mountain Meadows[editar | editar a fonte]
En 1857, a igrexa mormoa estaba asegurando o seu poder en Utah cando ocorreu un feito penoso. Unha caravana dun centenar e medio de persoas atravesaba o estado con destino a California (a caravana era dirixida polo señor Fincher - por iso é polo que se lle coñecía como a "caravana Fincher") -eran colonos buscando terra- a caravana é rodeada e atacada por un grupo de homes armados.
Logo dun sitio de cinco días, a milicia convence aos colonos de renderse coa promesa de que se lles daría un salvoconduto para atravesar o estado. Cando os colonos réndense, toma lugar a carnicería maior entre pioneiros brancos durante toda a historia da colonización en América. Ao redor de 140 homes, mulleres e nenos foron executados a sangue frío; só 17 nenos menores de 8 anos foron conservados con vida. Oito anos é o máximo dentro da idade de inocencia entre os mormóns. O goberno detivo a John D. Lee acusado como o executor intelectual do masacre. A igrexa o excomulgou declarando a Lee fóra da lei do home, e da igrexa ao supostamente malinterpretar un edicto do seu líder, Brigham Young.
En marzo de 1877, 20 anos máis tarde, o goberno dos Estados Unidos executou ao home ao mando dos asasinos, John D. Lee. Nas súas últimas palabras, John D. Le confesou sentirse traizoado por Brigham Young, aínda que mantivo que este non soubo da atrocidade ata despois de que ocorrera. Certa interpretación dos feitos fixeron a John D. Lee supor que Brigham Young quería que todo emigrante que pasase polo Territorio de Utah durante o toque de sitio fose detido ou asasinado (Confesións de John D. Le, p. 383). Brigham Young non foi xulgado polo masacre ata a súa morte ese mesmo ano (1877). O acontecemento de Mountain Meadows foi e foi ata o día de hoxe criticado duramente por detractores da igrexa mormoa tendo unha gran cantidade de material bibliográfico dedicado a iso. Estes sucesos deben entenderse dentro do seu contexto. Expulsados dos seus fogares e co risco sempre latente de ser atacados por aqueles que os habían perseguido nos estados do leste, parte dos membros da igrexa mormoa, cansados das persecucións, tomaron a decisión de auto defenderse aínda matando a todos aqueles que cruzasen polo territorio e non fosen da súa igrexa. O masacre de Mountain Meadows foi perpetrado por homes que tomaron esta decisión en contra das leis tanto do país como da súa igrexa. O líder mormón Gordon Hinckley que presidiu a igrexa mormoa entre 1994 e 2007, deu desculpas públicas debido ao balbordo que se deu debido á recente publicación dun libro que trata sobre este tema e a igrexa mormoa levantou un monumento conmemorativo ao masacre.
Poligamia[editar | editar a fonte]
Brigham Young do mesmo xeito que outros lideres da época da fundación das colonias mormoas en Utah, practicaron a doutrina da poligamia ata que esta foi declarada fóra dos preceptos da Igrexa ao enfrontar os alcances e a lei Edmund/Tucker que ameazaba con embargar as propiedades da igrexa se esta non deixaba de violar a lei con practícaa da poligamia. Young quen había perdido á súa muller en 1833, contraeu matrimonio con 51 esposas e tivo con 16 delas, 54 nenos ao seu cargo. Non todos enlácelos resultaron ser estables e varias delas solicitaron divorcios máis tarde.
| Control de autoridades |
|
|---|
