Boston
 | Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión.
Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. (Desde abril de 2013) |
Boston é a capital do estado de Massachusetts, nos Estados Unidos e sede do condado de Suffolk. Ten 620.535 habitantes, que chegan ata os case 7,1 millóns de habitantes na súa área metropolitana. Fundada polos ingleses en 1630, converteuse no principal centro cultural da América do Norte Británica. Os ingleses retiráronse en 1776 despois de varias revoltas, como a famosa "Boston Tea Party". Durante os séculos XIX e XX tornouse un centro industrial de grande importancia, atraendo inmigrantes de todo o mundo, en especial de Irlanda. Boston e a súa área metropolitana son un dos principais puntos educativos dos Estados Unidos, onde destacan institucións de educación superior tales como a universidade de Harvard e o MIT (Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts). Nesta cidade naceu o coñecido escritor Edgar Allan Poe.
Historia[editar | editar a fonte]
- Véxase tamén: Historia urbana de Boston.
Nun país cunha historia tan recente, Boston é unha das cidades máis antigas e que, con Nova York e San Francisco, poden considerarse como as máis europeas. Boston foi fundada o 17 de novembro de 1630 por colonizadores puritanos provenientes de Inglaterra, chamados os peregrinos patriarcas, na península de Shawmut, así nomeada polos amerindios que a habitaban. Esta península conectábase co continente por un estreito istmo, bordeado por augas da baía de Massachusetts e a Back Bay, esteiro do río Charles. Os primeiros poboadores europeos bautizaron esta área co nome de Trimountaine (tres montañas), pero logo foi rebautizada en homenaxe ao pobo inglés de Boston (Lincolnshire), do cal moitos dos colonizadores eran orixinarios. A maioría dos seus primeiros habitantes foron puritanos. O primeiro gobernador da Colonia da baía de Massachusetts, chamado John Winthrop, proclamou un famoso discurso titulado "A cidade sobre o outeiro" (en inglés: City upon a Hill) que, inspirado no libro bíblico do Éxodo expresaba a súa convicción de que Boston gozaba dunha especial relación con Deus, e que influiría na posterior consciencia de que os Estados Unidos ten unha especial misión histórica encomendada polo mesmo Deus. Winthrop tamén promoveu e asinou cos habitantes orixinais o Acordo de Cambridge que foi determinante para a creación da cidade.
A ética puritana moldeou unha sociedade estable e estruturada en Boston. Por exemplo, pouco despois do seu poboamento, os puritanos fundaron en 1635 a primeira escola pública dos Estados Unidos, a "Boston Latin School" e a primeira universidade en 1636, a famosa Harvard. O traballo, a correcta moralidade e a énfase na educación continúan facendo parte da cultura bostoniana. Boston foi até a década dos 1760s a cidade máis grande, rica e influente dos Estados Unidos.
Esta paixón pola cultura e a educación convertérona nunha das cidades co maior índice de emprego do país, así como un dos niveis de vida máis altos do mundo. Con todos estes precedentes é un dos lugares máis interesantes dos E.U.A. lonxe dos tópicos sobre este país. En Boston pódense atopar todo tipo de lugares de interese, como o Fine Arts Museum ou o Boston Common. Este último é o parque máis antigo dos E.U.A.
Durante os primeiros anos da década dos 1770, a intención de Gran Bretaña de manter o control sobre as Trece Colonias por medio de impostos deu inicio á Guerra da Independencia dos Estados Unidos. Batallas como o masacre de Boston, o Motín do té en Boston e moitas outras, ocorreron nos arredores da cidade ou na súa veciñanza, como a batalla de Lexington e Concord, a batalla de Bunker Hill e o Sitio de Boston. Foi durante este período cando Paul Revere facía as súas famosas "percorridas nocturnas".
Pasada a revolución, Boston converteuse rapidamente nun dos portos internacionais máis ricos do mundo, debido a que era o porto estadounidense máis grande e próximo a Europa. Nas exportacións predominaba o ron, o peixe, a sal e o tabaco. Durante este tempo, as familias tradicionais de Boston empezaron a ser catalogadas como a elite social e cultural dos Estados Unidos e chegarían a seren coñecidas como os Brahmáns de Boston. Para mediados dos anos 1800 a manufactura industrial da cidade excede ao comercio internacional en importancia económica. Até os primeiros anos da década de 1900, Boston permaneceu como un dos máis importantes centros manufactureiros da nación americana, en particular pola súa produción de teas, produtos en coiro e maquinaria industrial. A rede de pequenos ríos arredor da cidade, que a conecta co resto da rexión, facilitou o transporte de mercadorías e permitiu a proliferación de fábricas. Logo creouse unha vasta infraestrutura para ferrocarril, que impulsou aínda máis a industria e o comercio. De mediados a finais do século XIX, Boston floreceu culturalmente e chegou ser coñecida pola súa cultura literaria e artística. Tamén foi pioneira no movemento abolicionista da escravitude.
Xeografía[editar | editar a fonte]
Debido á súa temperá fundación, a cidade de Boston é moi compacta. Segundo a Oficina do Censo dos Estados Unidos, a cidade ten unha superficie total de 232,1 km², sendo 125,4 km² de terra firme (54,0%) e 106,7 km² (46,0%) de auga. Boston é a cuarta cidade máis densamente poboada do país entre aquelas que son cabeceiras dalgunha grande área metropolitana.[2] Das cidades estadounidenses con máis de 600.000 habitantes, só San Francisco é menor en área terrestre. Boston está rodeada pola rexión do "Greater Boston" (Gran Boston) e polas cidades de Winthrop, Revere, Chelsea, Everett, Somerville, Cambridge, Watertown, Newton, Brookline, Needham, Dedham, Canton, Milton e Quincy. O río Charles separa a cidade propiamente dita de Boston das cidades de Cambridge e Watertown, e do barrio de Charlestown, que si pertence a Boston. Ao leste atópase o porto de Boston e a área de Lecer Nacional das Illas do porto de Boston. O río Neponset forma os límites entre os barrios do sur de Boston e as cidades de Quincy e Milton. O río Mystic separa Charlestown de Chelsea e Everett; Chelsea Creek e o porto de Boston fan o propio entre o leste da cidade e o seu centro.[3] A altura oficial de Boston, medida no Aeroporto Internacional Logan, é de 5,8 metros sobre o nivel do mar. O punto máis alto é Bellevue Hill, a 101 metros sobre o nivel do mar.[4]
Gran parte da Back Bay e os barrios do South End están construídos sobre terreos gañados ao mar utilizando material de recheo para crear a nova terra. Só o outeiro Beacon Hill, o máis pequeno dos tres outeiros orixinais en Boston, conserva aínda boa parte do seu feitío orixinal. A área do centro e os seus arredores inmediatos consisten en edificios de baixa altura de ladrillo ou pedra e edificios antigos de estilo federal. Varios deses edificios mestúranse con outros modernos, especialmente nas zonas do distrito financeiro, Government Center, South Boston e Back Bay, que inclúe varios edificios notables como a Biblioteca Pública de Boston, o Centro de Ciencia Cristiá, Copley Square, Newbury Street e os dous edificios máis altos de Nova Ingleterra: a torre John Hancock e o Prudential Center.
Preto da torre John Hancock atópase o antigo edificio John Hancock co seu destacado faro meteorolóxico que indica coas súas cores o tempo que se aproxima á cidade. As pequenas áreas comerciais están intercaladas con vivendas para unha ou varias familias, de madeira ou pedra. Actualmente, o distrito Histórico do sur (South End Historic District) segue sendo o barrio sobrevivente máis grande da época vitoriana en todo Estados Unidos. Xunto co centro, na xeografía do sur de Boston salienta especialmente un gran túnel proxectado coñecido como "Big Dig". A inestable terra recuperada no sur de Boston expón problemas especiais para proxectos de túneles. No centro da cidade, o proxecto permitiu a eliminación da antiestética arteria central elevada e a incorporación de novos espazos verdes e zonas abertas.
Boston Common, situado preto do distrito financeiro e Beacon Hill, é o parque público máis antigo dos Estados Unidos.[5] Xunto cos Xardíns Públicos de Boston adxacentes, forma parte da Emerald Necklace, que é unha serie de parques deseñados por Frederick Law Olmsted para rodear a cidade. Jamaica Pond, en Emerald Necklace, é a maior concentración de auga doce na cidade. Outro parque notable é Esplanade, situado entre as beiras do río Charles. O Hatch Shell, unha sala de concertos ao aire libre, atópase xunto ao Esplanade. Outros parques localízanse dispersos por toda a cidade, cos principais parques e praias situados preto de Castle Island; en Charlestown; e ao longo das costas de Dorchester, South Boston e East Boston.
Barrios[editar | editar a fonte]
Boston é tamén coñecida como a "cidade dos barrios" debido á gran cantidade de barrios que a compoñen. En total hai vinte e un barrios oficiais na cidade: Allston/Brighton, Back Bay, Bay Village, Beacon Hill, Charlestown, Chinatown/Leather District, Dorchester, Downtown/Financial District, East Boston, Fenway/Kenmore, Hyde Park, Jamaica Plain, Mattapan, Mission Hill, North End, Roslindale, Roxbury, South Boston, South End, West End e West Roxbury.
Estes son os máis importantes:
Back Bay:Cheo dunha grande arquitectura, con casas vitorianas, clásicas ou góticas. Posúe grandes avenidas arboradas con edificios elegantes e unha gran variedade de tendas de moda, de antigüidades e galerías de arte.
Beacon Hill: É o barrio residencial máis elegante de Boston. Reflicte o encanto vitoriano dos séculos XVIII e XIX, e coas súas árbores, as súas beirarrúas de ladrillo e as súas lámpadas de gas. Aquí atópanse as mellores tendas de antigüidades, ao longo de rúas como Chestnut, Pinckney ou Beacon.
Charlestown: É un barrio principalmente irlandés. Pódese percorrer nun tranvía ou nun barco dende Long Wharf. Situado alén do porto.
Downtown Crossing: Zona peonil. É o paraíso dos afeccionados ás compras, con grandes almacéns como Filene´s y Macy´s. Preto atópanse zonas como Financial District ou Chinatown, terceira comunidade chinesa en importancia no país.
Newbury Street: Zona residencial moi elegante. Auténtica arquitectura do século XIX, con tellados de época, pequenos patios, miradoiros, xardíns. Abundan as residencias de tres ou catro andares. Tamén numerosos talleres de famosos deseñadores e xoieiros.
Faneuil Hall: Coñecido como o “berce da liberdade”. Posúe un conxunto arquitectónico formado por tres edificios do século XIX, restaurados e cheos de restaurantes e tendas. Ten moitos pubs, clubs nocturnos e artistas de rúa.
North End: Barrio residencial máis antigo de Boston. Combina o Vello Mundo co Novo Mundo. Edificios emblemáticos como a igrexa Old North Church ou a casa de Paul Revere. Cheo de pequenos restaurantes moi caseiros.
Waterfront: Situado na beira do río Charles. Ten infinidade de tendas, restaurantes e museos, como o Acuario de Nova Inglaterra ou o barco do Boston Tea Party. Zona principalmente irlandesa. Famoso tamén polas súas praias de City Point e Carson.
Cambridge: En realidade, Cambridge é unha cidade alén do río, aínda que moitos o consideran parte da cidade de Boston. Aquí sitúase a famosa Universidade de Harvard.
Clima[editar | editar a fonte]
Boston ten un clima continental húmido con temperaturas variables durante todo o ano e cambios de temperatura en cuestión de días, así como nevaradas fóra de temporada, é dicir, é un clima situado entre o continental húmido e o subtropical húmido, moi común na costa sur de Nova Inglaterra. Os veráns nesta cidade son xeralmente cálidos e húmidos con temperaturas que oscilan arredor dos 33 °C, mentres que os invernos son fríos, con vento e neve, nesta estación do ano os termómetros oscilan sobre os 5 °C baixo cero ou máis baixas, predominan os ventos que sopran no alto mar que afectan a Boston, minimizando a influencia do océano Atlántico. A primavera en Boston pode ser cálida, con temperaturas que exceden os 30 °C cos ventos da costa, aínda que é posible que un día de finais de maio non exceda os 5 °C debido aos fríos ventos do océano. O mes máis caloroso é xullo, cunha temperatura media máxima de 28 °C e mínima de 18 °C, con condicións húmidas. O mes máis frío, pola súa banda, é xaneiro, con temperaturas medias máximas de 2 °C e mínimas de -6 °C.[6] Os períodos de temperaturas que en verán exceden os 32 °C e en inverno os -12 °C non son comúns e de cando en vez ocorren temporadas prolongadas. A temperatura máis alta rexistrada en Boston foi de 40 °C o 4 de xullo de 1911. A temperatura máis baixa foi de -18 °C e foi rexistrada o 9 de febreiro de 1934. O mes de febreiro en Boston viu 21 °C só unha vez na historia desde que se rexistran as temperaturas e tivo lugar o 24 de febreiro de 1985. A temperatura máis alta do mes de marzo ocorreu o 31 de marzo de 1998.[7]
Inverno (decembro a marzo): nesta estación do ano os días en Boston xeralmente son fríos con vento e neve. O mes de decembro é o máis frío cunha temperatura mínima de 3 °C e un máximo de 14 mm de neve. A temperatura media é de 4 °C.
Primavera (abril a maio): nestes meses, a temperatura en Boston é morna, cun máximo de 19 °C e un mínimo de 4 °C.
Verán (xuño e setembro): o verán en Boston e xeralmente soleado, caloroso e húmido. Os meses de máis calor son xullo e agosto cunha temperatura máxima de 28 °C.
Outono (outubro e novembro): o outono en Boston tamén é temperado con días de vento. A temperatura media é de 12 °C cunha precipitación máxima de 84 mm.
A localización de Boston na costa do Atlántico Norte, aínda que modera as temperaturas, tamén fai que a cidade sexa moi propensa aos sistemas meteorolóxicos do nordeste e que poden producir moita neve e chuvia. A cidade recibe unha media de 108 cm de precipitacións e 104 cm de neve por ano. A maioría da neve prodúcese desde decembro até marzo. Normalmente hai pouca ou ningunha nevarada en abril e novembro, e a neve é moi pouco común entre maio e outubro. A néboa é frecuente, especialmente na primavera e a comezos do verán, e as ocasionais tormentas tropicais ou furacáns poden ameazar a rexión, especialmente a comezos do outono. Debido á súa situación ao longo do Atlántico Norte, a cidade é a miúdo sometida á brisa do mar, especialmente na recta final da primavera, cando a temperatura da auga aínda é bastante fría e as temperaturas na costa poden ser de dez a vinte graos máis frías que a poucos quilómetros do interior preto do mediodía.
Demografía[editar | editar a fonte]
Segundo o censo estadounidense de 2000, na cidade de Boston residían 589.141 habitantes, había 239.528 fogares e 115.212 familias. A densidade de poboación era de 4.697 por km². Das grandes cidades estadounidenses, só Nova York, San Francisco e Chicago tiñan unha densidade de poboación maior que Boston. Había 251.935 unidades de vivenda cunha densidade media de 2.009 km². O censo elaborado en 2008 revelou que a poboación da cidade era de 609.023 habitantes; é dicir, un 3,4% máis que no censo de 2000. Durante os días da semana, a poboación de Boston pode aumentar durante o día a preto de 1,2 millóns. Esta flutuación da poboación é provocada por centos de miles de residentes suburbanos que viaxan á cidade en relación co traballo, educación, saúde e eventos especiais.
Na cidade, a poboación repartiuse por idades da seguinte maneira: cun 19,8% menores de 18 anos; o 16,2% de 18 a 24; o 35,8% de 25 a 44; o 17,8% de 45 a 64; e o 10,4% tiña 65 anos de idade ou máis. A media de idade foi de 31 anos. Por cada 100 mulleres, había 92,8 homes. Por cada 100 mulleres maiores de 18 anos, había 90,2 homes. O Censo revelou, tamén, que había 239.528 fogares, dos cales o 22,7% tiñan fillos menores de 18 anos que vivían con eles; o 27,4% eran parellas casadas que viven xuntas; o 16,4% contaba cunha muller de familia sen marido presente; e o 51,9% eran non-familias. O 37,1% de todas as familias compúñanse de individuos e no 9,1% había alguén que vivía só e que tiña 65 anos de idade ou máis. O tamaño medio do fogar era de 2,31 persoas e o tamaño medio da familia era de 3,17 persoas.
A media dos ingresos dun fogar en Boston era de 39.629 dólares ($), e a renda media para unha familia era de 44.151$. Os homes tiñan un ingreso medio de 37.435$ fronte aos 32.421$ das mulleres. A renda per cápita para a cidade foi de 23.353$. O 19,5% da poboación e o 15,3% das familias atopábanse por baixo do limiar de pobreza. Da poboación total, o 25,6% dos menores de 18 anos e o 18,2% das persoas maiores de 65 anos vivían por baixo do devandito limiar.
Segundo o Estudo sobre a Comunidade Estadounidense de 2007, a cidade tiña unha poboación na que o 58,4% eran brancos (50,0% de brancos non hispanos); o 25,3% afroamericanos (22,2% negros non hispanos ou só afroamericanos); o 0,8% eran indios americanos e nativos de Alasca; o 8,7% eran asiáticos; o 0,1% hawaianos e outros insulares do Pacífico; o 9,4% doutra raza, e o 2,6% de dúas ou máis razas. O 15,6% do total da poboación eran hispanos ou latinos de calquera raza. Segundo unha estimación en 2006, a poboación branca comprende o 53,5% da poboación e os hispanos representan o 15,5%.
Na data do censo de 2000, había 589.141 persoas, 239.528 fogares e 115.212 familias que residían na cidade. A densidade demográfica era 4.697 habitantes por km². Había 3.122 unidades de cuberta nunha densidade media de 33,6/quilómetro de (87,1/milla²). A distribución por razas da cidade era 98,91% brancos, 0,14% americanos africanos, 0,14% americanos nativos, 0,20% asiáticos, 0,01% de illas do Pacífico, 0,10% doutras razas, e 0,49% a partir de dúas ou máis razas. Os hispanos ou latinos de calquera raza eran o 0,72% da poboación.
Había 2.997 casas das cales 33,3% tiñan rapaces menores de 18 anos que vivían con eles, 64,6% era parellas casadas vivindo xuntas, 7,0% tiñan un cabeza de familia feminino sen presenza do marido e o 25,1% non eran familias. O 20,6% de todas as casas estaban compostos de individuos sós e o 8,8% teñen a algunha persoa anciá maior de 65 anos. O tamaño medio da casa era 2,63 persoas e o tamaño medio de la familia era 3.06 persoas.
Na cidade a distribución da poboación por idades era: o 25,2% baixo a idade dos 18, 6,3% a partir 18 a 24, 28,7% a partir 25 a 44, 27,1% a partir 45 a 64, e 12,7% eran maiores de 65 anos. A idade mediana era 40 anos. Por cada 100 mulleres había 100,8 homes. Por cada 100 mulleres maiores de 18 anos había 98,2 homes.
Os habitantes de ascendencia irlandesa forman o maior grupo étnico na cidade, o que representa o 15,8% da poboación, seguidos polos italianos, que representan o 8,3% da poboación. As persoas de ascendencia india occidental son outro grupo importante, representando o 6,4% da poboación, preto da metade dos cales son de ascendencia haitiana. Algúns barrios, como Dorchester, recibiron unha notable afluencia de persoas de ascendencia vietnamita nas últimas décadas. Barrios como Jamaica Plain e Roslindale experimentaron un crecente número de dominicanos-estadounidenses. A cidade de Boston tamén ten unha das maiores poboacións LGBT per cápita. Ocupa o 5º lugar de todas as principais cidades do país (detrás de San Francisco, e lixeiramente por detrás de Seattle, Atlanta, e Minneapolis, respectivamente). En Boston, o 12,3% da cidade recoñécese a si mesma como gai, lesbiana ou bisexual
Dialecto[editar | editar a fonte]
O "acento de Boston" é un dos acentos máis prestixiosos e coñecidos do inglés americano e tamén é amplamente parodiado nos Estados Unidos como o discurso dos Kennedy e os graduados de Harvard.[8] É un acento do tipo non-rhotic (é dicir, cae o son "r" ao final de sílabas a menos que a seguinte sílaba comece cunha vogal) e utiliza "broad a" para palabras como "bath" de son como "baath".[9] O inglés de Boston ten moitas palabras dialectais como "wicked" (malvado), que significa "very" (moi); e "frappe", que significa "milkshake made with ice cream" (batido feito con xeado).
Este dialecto baséase no inglés do sur de Inglaterra, levado a América coa colonización británica de 1630. Os bostonianos reteñen un importante número de arcaísmos e as expresións orixinais. Con todo, tamén presenta algunhas innovacións e ultracorreccións curiosas que non permiten soster que o bostoniano sexa fiel reflexo do inglés dos colonos.
Delincuencia[editar | editar a fonte]
A cidade viu unha gran redución dos delitos violentos desde comezos dos 90. A baixa taxa de delincuencia de Boston nos últimos anos do século XX e comezos do século XXI foi atribuída á colaboración do Departamento de Policía de Boston con grupos de veciños e aos esforzos das igrexas parroquiais por evitar que os mozos se unisen a cuadrillas, así como á intervención do Fiscal Federal dos Estados Unidos e das oficinas do fiscal de distrito. Isto axudou a conducir, en parte, ao que se promoveu como o "Milagre de Boston". Os asasinatos na cidade reducíronse de 152 en 1990 (unha taxa de homicidios de 26,5 por cada 100.000 habitantes) a 31 en 1999 (unha taxa de 5,26 asasinatos por cada 100.000).
En 2000, con todo, o reconto anual de asasinatos flutuou nun 50% en comparación co ano anterior, con 60 asasinatos en 2002, seguido por tan só 39 en 2003, 64 en 2004 e 75 en 2005. Aínda que as cifras están moi lonxe da marca de 1990, as aberracións na taxa de homicidios foron inquietantes para moitos bostonianos e impulsaron o debate sobre se o Departamento de Policía de Boston debería revisar o seu enfoque da loita contra a delincuencia.
O "Milagre de Boston" fai referencia á baixa taxa da delincuencia. Isto non sería posible sen o forte compromiso dos grupos de veciños e igrexas parroquiais, xa que desenvolvían programas de actividades para que os mozos evitasen o mundo das cuadrillas.
Ademais das cuadrillas das rúas, en Boston destaca a venda de droga, e por iso a policía quere reducir a delincuencia de calquera maneira posible.
Economía[editar | editar a fonte]
Os institutos e universidades de Boston teñen un grande impacto na economía da cidade e da rexión. Non só son unha das principais fontes de emprego, senón que tamén atraen industrias de alta tecnoloxía á cidade e á rexión circundante. A área de Boston é a sede de empresas de tecnoloxía como EMC Corporation e Analog Devices, e de empresas de comercio electrónico como Vistaprint e CSN Stores. Boston é tamén un importante centro de empresas de biotecnoloxía, entre as que se inclúen Millennium Pharmaceuticals, Merck & Co., Millipore, Genzyme e Biogen Idec. Segundo un informe de 2003 pola Autoridade de Reurbanización de Boston, os estudantes matriculados nos institutos e universidades de Boston contribúen con 4,8 mil millóns de dólares anuais á economía da cidade. Boston tamén recibe a maior cantidade absoluta do financiamento anual dos Institutos Nacionais da Saúde de todas as cidades nos Estados Unidos.
O turismo comprende unha gran parte da economía de Boston. En 2004, os turistas gastaron 7,9 mil millóns e fixeron á cidade un dos dez lugares turísticos máis populares do país. Algunhas das outras industrias importantes son os servizos financeiros, especialmente os fondos comúns de investimento e seguros. Fidelity Investments, unha empresa de investimento baseada en Boston, axudou a popularizar o fondo mutuo nos 80 e fixo de Boston unha das principais cidades financeiras nos Estados Unidos. A cidade tamén é a sede rexional de grandes bancos como o Banco de América e Sovereign Bank, e é un centro de capital risco. State Street Corporation, empresa especializada na xestión de activos e servizos de custodia, ten a súa sede na cidade. Boston é tamén un centro de impresión e edición; Houghton Mifflin Harcourt ten a súa sede en Boston, xunto con Bedford-St. Martin's Press, Beacon Press e Little, Brown and Company. A cidade ten catro grandes centros de convencións; o Hynes Convention Center no Back Bay, o Bayside Expo Center en Dorchester, e o World Trade Center, o Boston Convention e o Exhibition Center en South Boston. Debido á situación de Boston como capital do estado e casa rexional das axencias federais, a lei e o goberno son outro compoñente importante da economía da cidade.
Algunhas das principais empresas con sede na cidade son a compañía de seguros Liberty Mutual, Gillette (agora propiedade de Procter & Gamble), New Balance, The Boston Consulting Group, Bain Capital, Bain & Company e Teradyne, un dos principais fabricantes mundiais de semicondutores e outros equipos electrónicos de proba. Outras grandes empresas atópanse fóra da cidade, especialmente ao longo da Ruta 128. Esta é o centro da industria de alta tecnoloxía da rexión. En 2006, Boston e a súa área metropolitana foi clasificada como a cuarta “cibercidade” máis grande nos Estados Unidos con 191.700 empregos de alta tecnoloxía. Só as áreas metropolitanas de Nova York e Washington D. C., e Silicon Valley teñen maiores sectores de alta tecnoloxía. O Porto de Boston é un dos principais portos marítimos ao longo da costa leste dos Estados Unidos. Boston é clasificada como unha "incipiente cidade global" por un grupo de estudo de 2004 na Universidade de Loughborough en Inglaterra. Un estudo de 2008 clasificou a Boston entre as 10 principais cidades do mundo para unha carreira de finanzas.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Prudential Skywalk Observatory
- ↑ Tras Nova York, San Francisco e Chicago. Moitas cidades, como Paterson, Nova Jersey, son máis densas, pero son satélites dentro dunha grande área metropolitana doutra cidade maior.
- ↑ Kings Chapel Burying Ground, USGS Boston South (MA) Topo Map
- ↑ Bellevue Hill, Massachusetts
- ↑ Boston Common
- ↑ Boston Daily Normals
- ↑ Boston Temperature Records
- ↑ "Inside the Boston Accent Podcast". Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2013. Consultado o 15 de marzo de 2010.
- ↑ Ben Affleck's Boston in Gone Baby Gone
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Bluestone, Barry; Stevenson, Mary Huff (2002). Russell Sage Foundation, ed. The Boston Renaissance: Race, Space, and Economic Change in an American Metropolis. ISBN 978-1-61044-072-1.
- Bolino, August C. (2012). iUniverse, ed. Men of Massachusetts: Bay State Contributors to American Society. ISBN 978-1-4759-3376-5.
- Christopher, Paul J. (2006). 50 Plus One Greatest Cities in the World You Should Visit. Encouragement Press, LLC. ISBN 978-1-933766-01-0.
- Hull, Sarah (2011). Penguin, ed. The Rough Guide to Boston (6 ed.). ISBN 978-1-4053-8247-2.
- Kennedy, Lawrence W. (1994). University of Massachusetts Press, ed. Planning the City Upon a Hill: Boston Since 1630. ISBN 978-0-87023-923-6.
- Morris, Jerry (2005). Globe Pequot, ed. The Boston Globe Guide to Boston. ISBN 978-0-7627-3430-6.
- Vorhees, Mara (2009). Lonely Planet Boston City Guide (4 ed.). Lonely Planet. ISBN 978-1-74179-178-5.
- Wechter, Eric B.; et al. (2009). Random House Digital, Inc., ed. Fodor's Boston 2009. ISBN 978-1-4000-0699-1.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
| Control de autoridades |
|
|---|
