Arabinosa
| Arabinosa | |
|---|---|
 | |
Arabinosa | |
Outros nomes Pectinosa | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 147-81-9, 10323-20-3 (D), 5328-37-0 (L) |
| PubChem | 5460291 |
| ChemSpider | 59687 |
| Número CE | 205-699-8 |
| ChEBI | CHEBI:46983 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 Image 2 |
| |
| |
| Propiedades[1] | |
| Fórmula molecular | C5H10O5 |
| Masa molar | 150,13 g mol−1 |
| Aspecto | Cristais incoloros prismáticos ou aciculares |
| Densidade | 1,585 g/cm3 (20 °C) |
| Punto de fusión | 164-165 °C |
| Solubilidade en auga | Soluble |
| Perigosidade | |
| NFPA 704 |
 1
1
0
|
| Compostos relacionados | |
| aldopentosas relacionados | Ribosa Xilosa Lixosa |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
A arabinosa é un monosacárido de cinco carbonos cun grupo aldehido polo que pertence ao grupo das aldosas, concretamente ás aldopentosas.
Ten dous enantiómeros, D e L, e o máis frecuente na natureza é a L-arabinosa, que é un dos constituíntes da pectina e a hemicelulosa, e pode encontrarse principalmente na goma arábiga. Esta predominancia do isómero L é unha excepción dentro dos monosacáridos, xa que nestas substancias o normal é que o máis abundante sexa o D. A súa isomería óptica non coincide coa D/L, xa que o isómero D-(-)-arabinosa desvía o plano da luz polarizada á esquerda e o isómero L-(+)-arabinosa desvíao á dereita. A arabinosa é epímero da ribosa no carbono 2.
O operón da L-arabinosa é de grande importancia en bioenxeñaría e en diversas técnicas de bioloxía molecular[2].
O sistema clásico para a síntese orgánica de arabinosa a partir de glicosa é o proceso coñecido como degradación de Wohl [3].
A arabinosa emprégase como fonte de carbono en moitos cultivos bacterianos.
Facilita a expresión da proteína fluorescente verde (GPF) usada como biomarcador en moitos estudos. En organismos transxénicos o xene da GPF comparte un promotor cun xene para metabolizar arabinosa, polo que o xene da GPF se expresa en presenza de arabinosa.
O seu nome procede do da goma "arábiga", de onde foi illada por primeira vez.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Weast, Robert C., ed. (1981). CRC Handbook of Chemistry and Physics (62nd ed.). Boca Raton, FL: CRC Press. p. C-110. ISBN 0-8493-0462-8.
- ↑ Características do operón da arabinosa.[Ligazón morta]
- ↑ Géza Braun (1940). "D-Arabinose" 20 (3): 14..
