Antonio de Nebrija

Antonio de Nebrija
	; Retrato de Nebrija.
Biografía
Nacemento	(es) Antonio Martínez de Cala e Hinojosa ; 1441; Lebrija
Morte	5 de xullo de 1522; Alcalá de Henares
Datos persoais
Outros nomes	Elio Antonio de Nebrija
Residencia	Lebrija ; Boloña ; Salamanca ; Alcalá de Henares
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Salamanca ; Universidade de Boloña
Actividade
Campo de traballo	Lingüística
Ocupación	Humanista
Empregador	Universidade de Salamanca ; Universidade de Alcalá ; Universidade de Boloña
Profesores	Petrus Martinez de Osma (en)
Alumnos	André de Resende e Cristóbal Escobar (en)
Lingua	Lingua italiana, lingua latina, castelán medieval e lingua castelá
Obra
	Obras destacables Tanto monta; (1492) Gramática castellana; (1517) Reglas de ortografía en la lengua castellana (en) ; (1520) Bíblia Poliglota Complutense (pt) ;
Familia
Fillos	Francisca de Nebrija (pt)

Antonio Martínez de Cala e Hinojosa, coñecido como Elio Antonio de Nebrija^[1], nado en Lebrija en 1441 e finado en Alcalá de Henares o 5 de xullo de 1522,^[2] foi un humanista andaluz do século XV.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Elio Antonio naceu na poboación sevillana de Lebrija no ano 1441. Despois de realizar os seus estudos preparatorios ingresou na universidade de Salamanca, a máis notoria da Coroa de Castela, na que realizou estudos de Humanidades. En 1463 foise para Boloña, Italia, a fin de ampliar a súa formación. Regresou ao cabo duns sete anos, e foi profesor, primeiro en Sevilla, e logo en Salamanca. Nesta altura xa publicara os seus primeiros traballos sobre a lingua latina, nun latín elegante, que o encheu de sona, non só en España, senón en toda Europa. Chamado polo cardeal Cisneros, en 1490, Nebrija acudiu a Alcalá de Henares, onde aquel o puxo a fronte da revisión das traducións grega e latina da monumental edición da Biblia Políglota, labor que rematou en 1502.

A Gramática Castelá de 1492[editar | editar a fonte]

Antes, en 1492, publicou a Gramática de la Lengua Castellana, que dedicou aos Reis Católicos, na que aparecía a famosa frase, premonitoria, "a lingua sempre foi compañeira do Imperio", aínda que posibelmente Nebrija pensaba no Imperio Romano e outros da Antigüidade, antes que no castelán como lingua imperial. E, sen dúbida, era consciente do aboiar das linguas romances desde o Rinascimento italiano, pois non en van o seu texto ía redactado en castelán. Como for, o caso é que Nebrija innovaba coa súa Gramática e adiantaba ao castelán nas investigacións modernas sobre a lingua (basta comparar as datas das modernas gramáticas nas diversas linguas europeas). Por desgraza, segundo foron pasando os anos do século XVI, os estudos humanísticos españois deixaron de ser avanzados, e a Ciencia en xeral declinou.

Últimos anos[editar | editar a fonte]

En 1509, foi nomeado cronista da corte, ao tempo que regresou á universidade salmantina. Mais en 1513, volveu para Alcalá de Henares, e alí faleceu Nebrija en 1522.

Obras principais[editar | editar a fonte]

Introductiones in latinam grammaticam (1481).
Gramática de la Lengua Castellana (1492).
Dictionarium Latinum-Hispanicum et Hispanicum-Latinum (1492-1495), en dous volumes.
Elegancias romanzadas (1500).
Reglas de Ortografía Española (1517).

Notas[editar | editar a fonte]

↑ O seu pseudónimo está baseado no topónimo da súa cidade, como era costume de moitos humanistas da época. A forma latina era Aelius Antonius Nebrissensis, pois Nebrissa era o nome romano de Lebrija ou Nebrija, como tamén se dicía na época (ou para ser máis precisos Nebrixa).
↑ El Mundo, ed. (1996). Enciclopedia Universal de la Cultura A~Z El Mundo (en castelán). Barcelona. p. 652.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Gramática castellana (Biblioteca Nacional de España)
Antonio de Nebrija (Biblioteca Nacional de España)

[1] O seu pseudónimo está baseado no topónimo da súa cidade, como era costume de moitos humanistas da época. A forma latina era Aelius Antonius Nebrissensis, pois Nebrissa era o nome romano de Lebrija ou Nebrija, como tamén se dicía na época (ou para ser máis precisos Nebrixa).

[2] El Mundo, ed. (1996). Enciclopedia Universal de la Cultura A~Z El Mundo (en castelán). Barcelona. p. 652.

[1]

[2]