Amanda Berenguer

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaAmanda Berenguer

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento24 de xuño de 1921 Editar o valor em Wikidata
Montevideo, Uruguai Editar o valor em Wikidata
Morte13 de xullo de 2010 Editar o valor em Wikidata (89 anos)
Montevideo, Uruguai Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaCemitério de Buceo (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeUruguai Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritora , poeta Editar o valor em Wikidata
Xénero artísticoPoesía e autobiografía Editar o valor em Wikidata
MovementoGeneración del 45 (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeJosé Pedro Díaz
ParentesJosé Pedro Bellán (en) Traducir (tío) Editar o valor em Wikidata
Premios

Amanda Berenguer, nada o 24 de xuño de 1921 en Montevideo e finada o 13 de xullo de 2010 no mesmo lugar,[1] foi unha poeta uruguaia.

Biografía[editar | editar a fonte]

Académica de Honra da Academia Nacional de Letras do Uruguai (2006). Membro da xeración do 45. Casada en 1944 co escritor José Pedro Díaz.

Quehaceres e Invenciones (1963) constitúe un xiro fundamental na súa poesía que non fará máis que aumentar na continua busca de novas estruturas poéticas e exploracións sonoras e fónicas para expresar a súa orixinal visión do mundo e da arte.

En 1986 recibe o premio "Reencuentro de Poesía" organizado pola Universidade da República por "Los signos sobre la mesa. Ante mis hermanos supliciados". La dama de Elche (1987) recibe o primeiro premio na categoría Poesía do Ministerio de Educación e Cultura do Uruguai. Municipal de Montevideo. A segunda edición de La dama de Elche, en 1990, recibe o Premio Bartolomé Hidalgo, que entrega a Cámara Uruguaia do Libro do Uruguai.

Obra[editar | editar a fonte]

Poesía[editar | editar a fonte]

  • A través de los tiempos que llevan a la gran calma (Montevideo, 1940)
  • Canto hermético (Montevideo, Sagitario, 1941)
  • Elegía por la muerte de Paul Valéry (Montevideo, La Galatea, 1945)
  • El río (Montevideo, La Galatea, 1952)
  • La invitación (Montevideo, La Galatea, 1957)
  • Contracanto (Montevideo, La Galatea, 1961)
  • Quehaceres e invenciones (Montevideo, Arca, 1963)
  • Declaración conjunta (Montevideo, Arca, 1964)
  • Materia prima (Montevideo, Arca, 1966)
  • Dicciones (editado como fonograma. Montevideo, Ayui / Tacuabé, 1973)
  • Composición de lugar (Montevideo, Arca, 1976)
  • Poesía (1949-1979) (Montevideo, Calicanto, 1980)
  • Identidad de ciertas frutas (Montevideo, Arca, 1983)
  • La dama de Elche (Madrid, Edhasa. Banco Exterior de España, 1987)
  • Los Signos sobre la mesa (Montevideo, Universidade da República, 1987)
  • La botella verde (Analysis situs) (Montevideo, Cal y Canto, 1995)
  • El pescador de caña (Caracas, Fondo Editorial Pequeña Venecia, 1995)
  • La estranguladora (inclúe casete. Montevideo, Cal y Canto, 1998)
  • Poner la mesa del 3er. Milenio (2002)
  • Constelación del navío (reúne a maior parte da súa poesía, publicada e inédita até o ano 2002. 2002)
  • Las mil y una preguntas y propicios contextos (Montevideo, Linardi y Risso, 2005)
  • Casas donde viven criaturas del lenguaje y el diccionario )Montevideo, Editorial Artefacto, 2005)

Prosa[editar | editar a fonte]

  • El monstruo incesante. Expedición de caza (Autobiografía. Montevideo, Arca, 1990)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Diario El País Arquivado 16 de xullo de 2010 en Wayback Machine. La gran poeta Amanda Berenguer falleció ayer y hoy será su velorio.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]