Alberto Míguez

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaAlberto Míguez
Biografía
Nacemento25 de outubro de 1940 Editar o valor em Wikidata
A Coruña, España Editar o valor em Wikidata
Morte25 de setembro de 2009 Editar o valor em Wikidata (68 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Santiago de Compostela Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónxornalista , escritor Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables

Alberto Míguez Alvarellos, nado na Coruña o 25 de outubro de 1940 e finado en Madrid o 25 de setembro de 2009, foi un xornalista e escritor galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Foi fillo de Enrique Míguez Tapia catedrático e director do Instituto Masculino da Coruña. Estudou Filosofía na Universidade de Santiago de Compostela e na Universidade Central, e graduouse na Escola Oficial de Xornalismo. En 1963 comezou a dirixir o primeiro suplemento cultural de La Voz de Galicia, o Artes y Letras, no que facía recensións de cine, literatura e pintura. Foi subdirector do periódico económico 3-E.

En 1966 publicou o libro El pensamiento político de Castelao, editado en París por Ruedo Ibérico. O volume, unha antoloxía de textos de Castelao, levouno ante o Tribunal de Orde Pública. Foi defendido por Valentín Paz Andrade, e condenado a seis meses de prisión e unha multa.[1]

Seguiu a súa carreira profesional no diario Madrid, pechado en 1971 por Manuel Fraga. Comezou a traballar entón en La Vanguardia como correspondente en Marrocos e despois en Lisboa, onde cubriu a Revolución dos Caraveis. En 1976 participou na creación do xornal El País como redactor xefe da sección internacional, e despois regresou a La Vanguardia como correspondente diplomático. Entre 1982 e 1996 foi decano dos correspondentes diplomáticos de España. En 1986 o seu chalé de Zumaia (Guipúscoa) foi asaltado por membros de ETA. Morreu por mor dunha doenza hepática en Madrid o 25 de setembro de 2009.[2][3]

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Estivo casado coa francesa Lilliane Dublanc, con quen tivo un fillo.

Obra[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Un periodista internacional", artigo de Carlos Fernández en La Voz de Galicia, 15 de setembro de 2005 (en castelán).
  2. Necrolóxica en ABC, 29-9-2009, p. 71.
  3. "Un periodista 'en peligro de extinción'", obituario en El Mundo, 1 de outubro de 2009 (en castelán).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]