A Internacional

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

A Internacional (L'Internationale en francés) é a canción socialista máis famosa, adoptada tamén polos anarquistas e comunistas, unha das cancións máis coñecidas internacionalmente, ademais do himno dos traballadores de todo o mundo. A letra orixinal é de Eugène Pottier en 1871 e música de Pierre Degeyter en 1888.

Historia[editar | editar a fonte]

A letra orixinal escribiuna en francés o poeta Eugène Pottier en 1871, durante a represión contra a Comuna de París, e era un poema á gloria da internacional obreira e dedicada ao anarquista Gustave Lefrançais[1], personalidade da Comuna de París.

A historia do poema e do seu autor está ligado ao fenómeno das goguettes, que consistía na xuntanza dun pequeno grupo de persoas para cantar e que está na base das sociedades carnavalescas. En 1883 Pottier presentou unha canción a un concurso de goguettes e logrou a medalla de prata pero máis importante foi o seu encontro ccon Gustave Nadaud que lle permitiu publicar escolmas de cancións e de poemas en 1884 e de novo por iniciativa de Nadaud publicou en 1887 Chants révolutionnaires con limiar de Henri Rochefort[2] na que incluíu L'Internationale.

Pierre Degeyter púxolle música en 1888 (orixinalmente cantábase coa música de La Marseillaise). A Internacional traduciuse en numerosas linguas e o texto evolucionou no transcurso do tempo e das organizacións que o adoptaron. Por exemplo a miúdo a palabra "rei" substituíuse pola palabra "estado".

Tras a Revolución Rusa e ata que a Unión Soviética adoptou o seu propio himno en 1944, unha versión adaptada da Internacional serviu como himno da URSS.

Dende a metade do século XX segue a ser o himno da maioría dos partidos comunistas, de certas organizacións revolucionarias. Cántase en certas manifestacións reivindicativas alzando o puño e é o símbolo das loitas sociais.

Letra[editar | editar a fonte]

En pé os escravos da terra,
en pé os que non teñen pan;
a nosa razón forte berra,
o triunfo chega en volcán.
Crebemos o xugo do pasado,
pobo de servos, ergue xa,
que o mundo vai ser transformado
e unha orde nova vai reinar.
Axuntémonos todos,
é a loita final,
o xénero humano
forma a Internacional.
Axuntémonos todos,
é a loita final,
o xénero humano
forma a Internacional.
Non hai salvadores supremos,
nin rei, nin tribuno, nin deus,
temos que salvarnos nós mesmos,
o Pobo Traballador.
Para que nos devolvan o roubado,
para derrubar esta prisión,
batamos no lume sagrado,
ferreiros dun mundo mellor.
Axuntémonos todos,
é a loita final,
o xénero humano
forma a Internacional.
Axuntémonos todos,
é a loita final,
o xénero humano
forma a Internacional.[3]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k81559w/f41.image Chants révolutionnaires en Gallica
  2. ↑ Robert Brécy, Florilège de la Chanson Révolutionnaire, De 1789 au Front Populaire, Éditions Ouvrières, Paris 1990, páxina 136.
  3. ↑ Rolda de Rebeldía Arquivado 28 de agosto de 2016 en Wayback Machine. en encontroirmandiño.org, px. 17

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Eugène, Pottier; Obras reunidas, presentadas e anotadas por Pierre Brochon (1966). Éditions Maspero, ed. Œuvres complètes d'Eugène Pottier. Parìs. ISBN. 
  • Maurice, Dommanget (1971). EDI, ed. Eugène Pottier, membre de la Commune et chantre de l'Internationale. Paris. ISBN. 
  • Marc, Ferro (1996). édition Noesis, ed. L'Internationale. Paris. ISBN. 

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=A_Internacional&oldid=6213575»