Glicóxeno: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
{{enuso}}
{{enuso}}
Liña 1: Liña 1:
O glicóxeno é a principal forma de almacenaxe de cabohidratos nos animais.Atópase no fígado(ata un 6%)e nos músculos(rara vez escede o 1%).Ademais,pódense atopar pequenas cantidades de glucóxeno en certas células gliais do cerebro.
== Introducción ==

O glucóxeno é a principal forma de almacenaxe de cabohidratos nos animais.Atópase no fígado(ata un 6%)e nos músculos(rara vez escede o 1%).Ademais,pódense atopar pequenas cantidades de glucóxeno en certas células gliais do cerebro.


Nas células hepáticas , o glucóxeno aparece en forma de grandes gránulos ,constituídos por agrupacións de simples moléculas , moi ramificadas ,polo que ten un peso molecular moi elevado.É un polisacárido de D-glucosa con enlaces 1-4 o 1-6(similar a amilopectina)e as ramificacións aparecen cada 8 ou 12 residuos de glicosa.
Nas células hepáticas , o glucóxeno aparece en forma de grandes gránulos ,constituídos por agrupacións de simples moléculas , moi ramificadas ,polo que ten un peso molecular moi elevado.É un polisacárido de D-glucosa con enlaces 1-4 o 1-6(similar a amilopectina)e as ramificacións aparecen cada 8 ou 12 residuos de glicosa.

Revisión como estaba o 11 de novembro de 2008 ás 15:34

O glicóxeno é a principal forma de almacenaxe de cabohidratos nos animais.Atópase no fígado(ata un 6%)e nos músculos(rara vez escede o 1%).Ademais,pódense atopar pequenas cantidades de glucóxeno en certas células gliais do cerebro.

Nas células hepáticas , o glucóxeno aparece en forma de grandes gránulos ,constituídos por agrupacións de simples moléculas , moi ramificadas ,polo que ten un peso molecular moi elevado.É un polisacárido de D-glucosa con enlaces 1-4 o 1-6(similar a amilopectina)e as ramificacións aparecen cada 8 ou 12 residuos de glicosa.

É soluble en auga,na que forma dispersións coloidais.Nas células hepáticas atópase almacenado en gránulos grandes que conteñen ademais as enzimas responsables da súa síntese e degradación.

O glicóxeno pode hidrolizarse pola acción de alfa-amilasa que se atopa na saliva e xugo pancreático,que rompen os enlaces alfa-1,4 nas ramas exteriores do glicóxeno para dar glicosa,unha pequena cantidade de maltosa e un núcleo resistente chamado dextrina límite.