Valencia (morfosintaxe): Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot:Eliminando espazos nas cabeceiras |
|||
Liña 35: | Liña 35: | ||
[[it:Valenza verbale]] |
[[it:Valenza verbale]] |
||
[[ja:結合価]] |
[[ja:結合価]] |
||
[[nl:Valentie (Taalkunde)]] |
|||
[[ru:Валентность (лингвистика)]] |
[[ru:Валентность (лингвистика)]] |
||
[[sv:Valens (lingvistik)]] |
[[sv:Valens (lingvistik)]] |
Revisión como estaba o 19 de outubro de 2008 ás 14:54
O concepto de valencia foi creado por Tesnière (1959). Por valencia Tesnière entendía o potencial sintagmático que ten unha unidade lingüística de relacionarse con outras unidades.
O concepto de valencia derívase da definición de valencia en química.
Hoxe en día valencia úsase
- Aplícado especialmente ó verbo como núcleo da cláusula, ainda que tamén se pode falar de valencia de adxectivos e substantivos.
- Aplicado ó verbo atende preferentemente á valencia léxica
- Aplicado ó verbo, non se consideran tódolos elementos que poden depender del, senón só os chamados actantes (suxeito, obxecto directo, obxecto indirecto, suplemento), non os circunstantes (C.C.)
Exemplo
- "Vou alá". O verbo "ir" ten como valencia un só actante (o suxeito) (non se consideran os circunstantes); é un verbo "monovalente"
- "Busqueiche o abrigo". O verbo buscar ten como valencia tres actantes (Suxeito, obxecto directo, obxecto indirecto); é un verbo "trivalente"
Tipos de Valencias
- Valencia activa: capacidade de ser rexente de certas unidades nunha estrutura.
- Valencia pasiva, capacidade de ser rexido nunha estrutura.
- Valencia xeral: concepto que podemos atribuír ó potencial sintagmático dunha categoría gramatical.
- Valencia léxica: concepto que podemos atribuír ó potencial sintagmático dun lexema particular).