Eclecticismo: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: sq:Eklektizmi |
Sen resumo de edición |
||
| Liña 2: | Liña 2: | ||
==Historia e desenvolvemento== |
==Historia e desenvolvemento== |
||
O eclecticismo desenvolveuse en [[Grecia antiga|Grecia]] a partires do século II a. C. como unha maneira de sintetizar os grandes |
O eclecticismo desenvolveuse en [[Grecia antiga|Grecia]] a partires do século II a. C. como unha maneira de sintetizar os grandes achados intelectuais da filosofía clásica anterior dos [[presocráticos]], [[Platón]] e [[Aristóteles]]. Por exemplo, [[Antíoco de Ascalón]] compaxinou o [[estoicismo]] e o [[escepticismo]], e [[Panecio de Rodas]] baseou o seu pensamento no [[platonismo]] e no [[estoicismo]]. |
||
Os pensadores romanos, que nunca desenvolveron un sistema filosófico propio, |
Os pensadores romanos, que nunca desenvolveron un sistema filosófico propio, inclináronse por este tipo de pensamento: [[Cicerón]], por exemplo, que asimilou teorías do estoicismo, do escepticismo e dos [[Escola peripatética|peripatéticos]], sen considerar a súa desunión esencial. |
||
Entre os cristiáns, [[Clemente de Alexandría]] e [[Oríxenes]] combinaron a [[metafísica]] grega e as ideas xudeocristiás das Santas Escrituras. Xa a finais da Idade Media, o mestre da [[Devotio moderna]] [[Eckhart]] formulou un sistema de filosofía cristiá baseado en Aristóteles, os seus comentaristas árabes medievais, o [[neoplatonismo]] e a [[Cábala]] ou mística hebrea. |
Entre os cristiáns, [[Clemente de Alexandría]] e [[Oríxenes]] combinaron a [[metafísica]] grega e as ideas xudeocristiás das Santas Escrituras. Xa a finais da Idade Media, o mestre da [[Devotio moderna]] [[Eckhart]] formulou un sistema de filosofía cristiá baseado en Aristóteles, os seus comentaristas árabes medievais, o [[neoplatonismo]] e a [[Cábala]] ou mística hebrea. |
||
| Liña 11: | Liña 11: | ||
En España, o Eclecticismo desenvolveuse no seo da [[Ilustración]] do século XVIII como única escola alternativa á [[escolástica]] dominante sen suscitar os receos da [[Inquisición]] e nese senso destacan pensadores como [[Benito Xerónimo Feijoo e Montenegro|Benito Xerónimo Feijoo]] ou o médico e lóxico aragonés [[Andrés Piquer]].. |
En España, o Eclecticismo desenvolveuse no seo da [[Ilustración]] do século XVIII como única escola alternativa á [[escolástica]] dominante sen suscitar os receos da [[Inquisición]] e nese senso destacan pensadores como [[Benito Xerónimo Feijoo e Montenegro|Benito Xerónimo Feijoo]] ou o médico e lóxico aragonés [[Andrés Piquer]].. |
||
No século XIX rebrotou |
No século XIX rebrotou aínda o eclecticismo en Francia a través da obra do filósofo [[Victor Cousin]], que tratou de xuntar o [[idealismo]] de [[Immanuel Kant]], a filosofía do sentido común e as doutrinas indutivas de [[René Descartes]]. |
||
[[Categoría:Conceptos filosóficos]] |
[[Categoría:Conceptos filosóficos]] |
||
Revisión como estaba o 3 de outubro de 2008 ás 23:37
Eclecticismo (do grego εκλεκτός, «escoller»), é en Filosofía a escola de pensamento que se caracteriza por escoller (sen principios determinados) concepcións filosóficas, puntos de vista, ideas e valoracións entre as outras escolas que se asume poden chegar a ser compatibles de forma coherente, combinándoas e mesturándoas ainda que o resultado poida ser a miúdo contraposto sen chegar a formar un todo orgánico.
Historia e desenvolvemento
O eclecticismo desenvolveuse en Grecia a partires do século II a. C. como unha maneira de sintetizar os grandes achados intelectuais da filosofía clásica anterior dos presocráticos, Platón e Aristóteles. Por exemplo, Antíoco de Ascalón compaxinou o estoicismo e o escepticismo, e Panecio de Rodas baseou o seu pensamento no platonismo e no estoicismo.
Os pensadores romanos, que nunca desenvolveron un sistema filosófico propio, inclináronse por este tipo de pensamento: Cicerón, por exemplo, que asimilou teorías do estoicismo, do escepticismo e dos peripatéticos, sen considerar a súa desunión esencial.
Entre os cristiáns, Clemente de Alexandría e Oríxenes combinaron a metafísica grega e as ideas xudeocristiás das Santas Escrituras. Xa a finais da Idade Media, o mestre da Devotio moderna Eckhart formulou un sistema de filosofía cristiá baseado en Aristóteles, os seus comentaristas árabes medievais, o neoplatonismo e a Cábala ou mística hebrea.
Eclecticismo en Europa
En España, o Eclecticismo desenvolveuse no seo da Ilustración do século XVIII como única escola alternativa á escolástica dominante sen suscitar os receos da Inquisición e nese senso destacan pensadores como Benito Xerónimo Feijoo ou o médico e lóxico aragonés Andrés Piquer..
No século XIX rebrotou aínda o eclecticismo en Francia a través da obra do filósofo Victor Cousin, que tratou de xuntar o idealismo de Immanuel Kant, a filosofía do sentido común e as doutrinas indutivas de René Descartes.
revisión de licenza: este artigo é unha tradución de