Unión General de Trabajadores: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: pl:UGT |
|||
| Liña 132: | Liña 132: | ||
[[it:Unione Generale dei Lavoratori]] |
[[it:Unione Generale dei Lavoratori]] |
||
[[nl:UGT]] |
[[nl:UGT]] |
||
[[pl:UGT]] |
|||
[[sv:Unión General de Trabajadores]] |
[[sv:Unión General de Trabajadores]] |
||
Revisión como estaba o 5 de agosto de 2008 ás 15:48
| Unión Xeral de Traballadores | |
| Nome oficial | Confederación Sindical Unión General de Trabajadores de España |
| Ano fundación | 1888 |
| Ideoloxía | socialista, socialdemócrata |
| Membro da | Confederación Europea de Sindicatos |
| Estado | España |
| Sede central | Hortaleza, 88. 28004 Madrid |
| Secretario xeral | Cándido Méndez |
| Afiliados | 888.414 (Marzo 2005) |
| Delegados sindicais | 103.000 |
| Web oficial | www.ugt.es |
A Unión General de Trabajadores (UGT), en galego Unión Xeral de Traballadores, é unha organización sindical obreira española, de orientación socialista de práctica socialdemócrata e que comparte orixe histórico co Partido Socialista Obrero Español (PSOE). É a segunda central sindical do país, detrás de CC.OO.
Historia
A UGT foi fundada por Pablo Iglesias en Barcelona o 12 de agosto de 1888, concidindo coa celebración da Exposición Universal de Barcelona de 1888, que empregara a miles de persoas en tarefas de construción, traballando en duras condicións que lles concienciou da necesidade de organizarse para defender os seus intereses.
A UGT naceu en íntima relación co socialismo marxista a pesar do seu apoliticismo estatutario. Ata o seu XIV Congreso de 1920 non asumiu a loita de clases como principio básico da acción uxetista, aínda que nunca chegou a establecer un órgano mixto de conexión institucional co Partido Socialista Obrero Español (PSOE), o sindicato si estivo relacionado co partido dende o seu nacemento, xa que ata a década dos 80 a sindicación á UGT supuña a afiliación ó PSOE e viceversa. No período da I Guerra Mundial producíronse tácticas de achegamento e unidade de acción cos anarcosindicalistas da Confederación Nacional do Traballo (CNT) e os comunistas, interrumpidas bruscamente co advenimiento da ditadura de Miguel Primo de Rivera e o seu réxime de monopolio sindical, cando a CNT opta polo enfrentamento radical co réxime, sendo polo tanto prohibida, mentras a UGT, aínda que disconforme coa ditadura, adopta unha postura de certa colaboración para poder seguir funcionando. A radicalización da á de Largo Caballero durante a época da II República, cuando a UGT rebasou o millón de afiliados, e o cruento estoupido da Guerra Civil afondaron as fisuras internas e provocaron a saída de Largo Caballero da Secretaría Xeral en 1937.
O exilio acontecido tras a vitoria franquista pechou medio século de historia desta central sindical, resurxida da clandestinidade no marco da transición democrática e que, xunto con Comisións Obreiras (CCOO), constitúen as opcións con maior raigame entre os traballadores na España actual. Convocou xunto a CCOO as folgas xerais de 1988, 1992, 1994 e 2002, é a segunda central sindical en número de delegados.
O histórico sindicalista Nicolás Redondo foi secretario xeral dende a Transición ata 1994, sendo substituído por Cándido Méndez, reelexido en 1995, 1998, 2002 e 2005.
No ano 1994 tivo que hipotecar todo o seu patrimonio nun crédito do ICO a causa dunha débeda xerada pola asunción da totalidade do adeudado pola súa cooperativa de vivendas PSV trala súa quebra, que afectou a máis de 6.000 cooperativistas. Máis tarde, a UGT foi eximida de toda a responsabilidade penal polo Tribunal Supremo.
No ano 2005, o goberno de José Luis Rodríguez Zapatero continuou coa devolución do patrimonio sindical incautado durante e tras a Guerra Civil ós sindicatos UGT e CNT. Na oposición conservadora, algúns colectivos sociais e medios de comunicación principalmente, calificouse esta devolución como unha mostra de favoritismo á UGT, pois de feito a anarcosindical, CNT, en 1936 o número de afiliados era similar, o goberno devolveulle ese ano 4 millóns de euros mentras que á UGT devolvíalle unha cantidade realmente superior. Así, o diario ABC ([1]) destacaba que o diñeiro (151,3 millóns de euros) que o 25 de novembro acordouse entregar á UGT correspondíase case exactamente cos 148,44 millóns de euros que debía entregar para saldar a súa débeda co Instituto del Crédito Oficial (ICO), consistente no capital (63,35 millóns de euros) e os intereses (85,09 millóns) do préstamo solicitado, para solucionar a crise da PSV (Promotora Social de Viviendas), antes do 30 de novembro. Esquerda Unida votou en contra desta medida. CC.OO. tamén protestou por non ter sido consultado. Antonio Gutiérrez, ex secretario xeral de Comisiones e actual diputado socialista, abstivose, rachando a disciplina de voto (El País, [2]).
Obxectivos
A UGT é unha institución eminentemente de traballadores, organizados por grupos afins de oficios e profesións liberais que, para manterse en sólida conexión, respecta a máis ampla liberdade de pensamento e táctica dos seus compoñentes sempre que estes tendan á transformación da sociedade, para establecela sobre bases de xustiza social, de igualdade e de solidariedade.
Organización interna
Dende a sua legalización como organización sindical no ano 1977, a UGT está estruturada como unha organización de carácter confederal, integrada por unións territoriais, federacións e unións estatais.
Órganos confederais
A Unión Xeral de Traballadores dispón de varios órganos confederais elexidos polo Congreso Confederal, encargados de aplicar as políticas do sindicato e velar polo correcto funcionamiento da organización.
A Comisión Ejecutiva Confederal é a dirección do sindicato. Tras o último congreso confederal, en 2005, a composición da CEC é a siguiente:
- Secretaría xeral: Cándido Méndez.
- Secretaría de organización e comunicación: José Javier Cubillo.
- Tesoraría: Antonio Retamino.
- Secretaría de acción sindical: Antonio Ferrer.
- Secretaría de igualdade: Almudena Fontecha.
- Secretaría de emprego e protección social: Jesús Pérez.
- Secretaría de saúde laboral e medio ambiente: Dolors Hernández.
- Secretaría de coordinación da negociación colectiva: Josefa Solá.
- Secretaría de formación sindical e acción cultural: Blanca Uruñuela.
- Secretaría de coordinación de políticas territoriais e formación para o emprego: Teresa Muñoz.
- Secretaría de xuventude traballadora: Pilar Duce.
- Secretarías executivas: Manuel Bonmatí e Ángel Fernández.
O Comité Confederal reúne a dirección da CEC cos líderes das distintas unións territoriais, federacións e unións estatais do sindicato.
Outros órganos confederais son a Comisión de Garantías e a Comisión de Control Económico.
Outros órganos
Unións territoriais, federacións e unións estatais
As Unións Territoriais axústanse ó mapa autonómico español, habendo tantas unións como autonomías e cidades autónomas.
As Federacións e Unións Estatais son máis antigas, responden á agrupación por oficios e son as seguintes:
- Metal, Construción e Afíns (MCA).
- [Federación de Transportes, Comunicacións e Mar] (TCM).
- Federación de Comercio, Hostelaría-Turismo e Xogo (FCHTJ).
- Federación de Servizos Públicos (FSP).
- Unión de Xubilados, Pensionistas e Prexubilados (UJP).
- Federación Agroalimentaria (FTA).
- Federación de Industrias Afíns (FIA).
- Federación Estatal de Traballadores do Ensino (FETE).
- Federación de Servizos (FeS).
- Unión de Traballadores por Conta Propia (UTCP). A UTCP non é un organismo da UGT senón que agrupa a UPA, Unión de Pequenos Agricultores, e a UPTA, Unión de Profesionais e Traballadores Autónomos, organismos estes últimos que actúan autonomamente aínda que se lles agrupe a efectos de calcular a súa representatividade dentro do sindicato e acudan ós congresos de UGT unificados na UTCP.
- Unión de Pequenos Agricultores e Gandeiros (UPA).
- Unión de Profesionais e Traballadores Autónomos (UPTA).
Véxase tamén
Bibliografía
- Manuel González Probados (2006). A UGT na Galiza republicana (1931-1934). Distribución cuantitativa e xeográfica. Sada: Ediciós do Castro. ISBN 84-8485-239-3.