Dedución: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: simple:Deductive reasoning |
m bot Modificado: lv:Deduktīvs slēdziens |
||
Liña 31: | Liña 31: | ||
[[ja:演繹]] |
[[ja:演繹]] |
||
[[ko:연역법]] |
[[ko:연역법]] |
||
[[lv: |
[[lv:Deduktīvs slēdziens]] |
||
[[mk:Дедукција]] |
[[mk:Дедукција]] |
||
[[nl:Deductie]] |
[[nl:Deductie]] |
Revisión como estaba o 21 de xuño de 2008 ás 01:55
O razoamento dedutivo foi descrito por primeira vez por filósofos da Antiga Grecia, en especial Aristóteles.
Opostamente ao razoamento indutivo no cal se formulan leis a partir de feitos observados, o razoamento dedutivo infire eses mesmos feitos baseándose na lei xeral.
En lóxica, a dedución é unha modalidade de razoamento no cal a verdade das premisas non converte en verdadeira a conclusión, senón que a conclusión dun razoamento dedutivo só é probable. Así pois, nun razoamento dedutivo poden afirmarse as premisas e, asemade, negar a conclusión sen contradicirse.
Un exemplo:
- Todos os homes son libres.
- Aristóteles é un home.
Disto dedúcese que Aristóteles é libre. Observemos que inda que as premisas son razoamentos xerais substentables, a conclusión é doada de refugar por ter un campo de perspectiva reducido.