Canto gregoriano: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: sk:Gregoriánsky chorál |
m Bot: Ligando con artigo destacado en:Gregorian chant |
||
Liña 4: | Liña 4: | ||
Unha gran parte da [[liturxia]] podía ser cantada e iso imposibilitaba que puidese ser memorizada, polo que a Igrexa procurou rexistrar o repertorio de cantos por escrito para o que houbo de perfeccionar os sistemas de [[notación musical]] coñecidos ata o de entón, ata o [[século XI]] non se regularizou a notación sobre unha pauta de varias liñas e o uso da clave. |
Unha gran parte da [[liturxia]] podía ser cantada e iso imposibilitaba que puidese ser memorizada, polo que a Igrexa procurou rexistrar o repertorio de cantos por escrito para o que houbo de perfeccionar os sistemas de [[notación musical]] coñecidos ata o de entón, ata o [[século XI]] non se regularizou a notación sobre unha pauta de varias liñas e o uso da clave. |
||
{{Link FA|en}} |
|||
[[Categoría:Xéneros musicais]] |
[[Categoría:Xéneros musicais]] |
Revisión como estaba o 2 de xuño de 2008 ás 00:55
O canto gregoriano é un tipo de música vocal monódica sen instrumentos para ser cantada durante a celebración da liturxia na Igrexa Católica. Formouse a partir de estilos moi heteroxéneos, de procedencia principalmente oriental, sobre todo de Bizancio e Siria durante a época que seguiu á caída do Imperio Romano, a primeira compilación procede do papa Gregorio I, do cal lle vén o nome, aínda que a historiografía moderna puxo en dúbida esta orixe retrasando a orixe ata a época carolinxia, considerándoo unha síntese entre o canto romano e o canto gálico.
A intención do canto gregoriano non era artística, senón tan só relixiosa, ennobrecer a palabra de Deus, polo que se prescindía de instrumentos musicais, a música sacra tiña que ser simple para que puidese ser cantada por todos, fluída para non estorbar o texto, e sobria para non desmerecer a súa función.
Unha gran parte da liturxia podía ser cantada e iso imposibilitaba que puidese ser memorizada, polo que a Igrexa procurou rexistrar o repertorio de cantos por escrito para o que houbo de perfeccionar os sistemas de notación musical coñecidos ata o de entón, ata o século XI non se regularizou a notación sobre unha pauta de varias liñas e o uso da clave.