Arte da Grecia antiga: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Prevert (conversa | contribucións)
m Desfíxose a edición 786356 de 200.159.192.71 (disc.) (vandalismo)
Liña 4: Liña 4:
Tradicionalmente distínguense tres etapas no desenvolvemento da arte grega, o período arcaico (séculos VIII-VI a.c.), período clásico (séculos V e IV a.c.) e período helenístico, desde a morte de Alexandre Magno (323 a.c.) ata a caída de Corinto (146 a.c.)
Tradicionalmente distínguense tres etapas no desenvolvemento da arte grega, o período arcaico (séculos VIII-VI a.c.), período clásico (séculos V e IV a.c.) e período helenístico, desde a morte de Alexandre Magno (323 a.c.) ata a caída de Corinto (146 a.c.)


A arte grega não responde a criterios religiosos nao vai estar disposta pela classe dominante, é mais bem a expressão de um pombo que criou un complexo entramado mítico para dar resposta a origem do mundo. Para o artista grego a [[beleza]] posse un carácter matemático e identifícase com proporção geométrica, por esta razão criou uns sistemas proporcionais, canónicos, baseados na experiencia natural como reflexo da harmonía que rexe a natureza. A figura humana centrou o interese do artista grego desde o período arcaico, particularmente en escultura as formas anatómicas da figura humana esta tratadas como un organismo vivo e a relação proporcional entre as súas partes constitúe o ideal e o fundamento da beleza. A importancia da vida urbana e a súa organização "democrática" condicionaram a [[arquitectura grega]]
A arte grega non responde a criterios relixiosos nin vai estar disposta pola clase dominante, é máis ben a expresión dun pobo que creou un complexo entramado mítico para dar resposta á orixe do mundo. Para o artista grego a [[beleza]] posúe un carácter matemático e identifícase coa proporción xeométrica, por esta razón crearon uns sistemas proporcionais, canónicos, baseados na experiencia natural como reflexo da harmonía que rexe a natureza. A figura humana centrou o interese do artista grego desde o período arcaico, particularmente en escultura as formas anatómicas da figura humana están tratadas como un organismo vivo e a relación proporcional entre as súas partes constitúe o ideal e o fundamento da beleza. A importancia da vida urbana e a súa organización "democrática" condicionaron a [[arquitectura grega]]
[[Categoría:Historia da Arte]]
[[Categoría:Historia da Arte]]
[[de:Griechische Kunst]]
[[de:Griechische Kunst]]

Revisión como estaba o 7 de maio de 2008 ás 19:39

Os kouroi eran representacións de atletas novos, cos brazos caídos e paralelos ó corpo e unha das súas pernas adiantadas cunha ríxida frontalidade, representantes da arte grega arcaica amosan a súa relación cos modelos escultóricos exipcios

A arte grega exerceu uma enorme influencia na cultura de muitos países desde tempos antigos ata o presente, particularmente na escultura e na arquitectura, a arte romana derivou principalmente de modelos gregos. Desde o Renacemento en Europa a estética humanista e os estándares técnicos da arte grega inspiraron a xeracións de artistas.

Tradicionalmente distínguense tres etapas no desenvolvemento da arte grega, o período arcaico (séculos VIII-VI a.c.), período clásico (séculos V e IV a.c.) e período helenístico, desde a morte de Alexandre Magno (323 a.c.) ata a caída de Corinto (146 a.c.)

A arte grega non responde a criterios relixiosos nin vai estar disposta pola clase dominante, é máis ben a expresión dun pobo que creou un complexo entramado mítico para dar resposta á orixe do mundo. Para o artista grego a beleza posúe un carácter matemático e identifícase coa proporción xeométrica, por esta razón crearon uns sistemas proporcionais, canónicos, baseados na experiencia natural como reflexo da harmonía que rexe a natureza. A figura humana centrou o interese do artista grego desde o período arcaico, particularmente en escultura as formas anatómicas da figura humana están tratadas como un organismo vivo e a relación proporcional entre as súas partes constitúe o ideal e o fundamento da beleza. A importancia da vida urbana e a súa organización "democrática" condicionaron a arquitectura grega