Galactosa: Diferenzas entre revisións
m Desfíxose a edición 783363 de 190.42.170.102 (disc.) |
|||
| Liña 7: | Liña 7: | ||
A galactosa é sintetizada polas glándulas mamarias para producir [[lactosa]], que é un [[disacárido]] formado pola unión de glicosa e galactosa. Por tanto, a maior achega de galactosa na nutrición provén da inxesta de lactosa do [[leite]]. |
A galactosa é sintetizada polas glándulas mamarias para producir [[lactosa]], que é un [[disacárido]] formado pola unión de glicosa e galactosa. Por tanto, a maior achega de galactosa na nutrición provén da inxesta de lactosa do [[leite]]. |
||
A |arxentino]], e logo [[Premio Nobel]] de [[Química]], [[Luis Federico |
A síntese da galactosa foi o primeiro descubrimento relevante que realizou o médico e bioquímico [[Arxentina|arxentino]], e logo [[Premio Nobel]] de [[Química]], [[Luis Federico Leloir]]. O descubrimiento, realizado en [[1947]], baseouse nun problema plantexado polo biólogo [[Rawell Caputo]] no tecido da glándula mamaria. |
||
== Ligazóns externas == |
== Ligazóns externas == |
||
Revisión como estaba o 4 de maio de 2008 ás 19:58
A galactosa é un monosacárido formado por seis átomos de carbono (é dicir, unha hexosa), que se converte en glicosa no fígado como aporte enerxético. Ademais forma parte dos glicolípidos e glicoproteínas das membranas celulares das células, sobre todo das neuronas.
Dende o punto de vista químico é unha aldosa pois o seu grupo químico funcional é un aldehido (CHO) ubicado no carbono 1. Por outra parte, ao igual que a glicosa, a galactosa é unha piranosa xa que teoricamente pode derivarse do anel de seis lados formado por 5 átomos de carbono e 1 de osíxeno, chamado pirano.
Síntese da galactosa
A galactosa é sintetizada polas glándulas mamarias para producir lactosa, que é un disacárido formado pola unión de glicosa e galactosa. Por tanto, a maior achega de galactosa na nutrición provén da inxesta de lactosa do leite.
A síntese da galactosa foi o primeiro descubrimento relevante que realizou o médico e bioquímico arxentino, e logo Premio Nobel de Química, Luis Federico Leloir. O descubrimiento, realizado en 1947, baseouse nun problema plantexado polo biólogo Rawell Caputo no tecido da glándula mamaria.