Kurt Alder: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: id:Kurt Alder |
m +Modelo:Nobel de Química |
||
| Liña 3: | Liña 3: | ||
No ano [[1934]] comeza a traballar na IG Farben Industrie en [[Leverkusen]], onde traballou no caucho sintético. En [[1940]] foi nomeado profesor de Química experimental e técnica na Universidade de Colonia, a pesar das dificultades ocasionadas pola [[Segunda Guerra Mundial]] continou as súas investigacións na síntese dos compostos orgánicos, publicando máis de 150 artigos neste campo. |
No ano [[1934]] comeza a traballar na IG Farben Industrie en [[Leverkusen]], onde traballou no caucho sintético. En [[1940]] foi nomeado profesor de Química experimental e técnica na Universidade de Colonia, a pesar das dificultades ocasionadas pola [[Segunda Guerra Mundial]] continou as súas investigacións na síntese dos compostos orgánicos, publicando máis de 150 artigos neste campo. |
||
En 1950 recibiu o Premio Nobel de Química compartido con Diels polos seus descubrimentos sobre a síntese diénica ([[reacción Diels-Alder]]) |
En 1950 recibiu o Premio Nobel de Química compartido con Diels polos seus descubrimentos sobre a síntese diénica ([[reacción Diels-Alder]]) |
||
{{Nobel de Química}} |
|||
[[Categoría:Personalidades da química|Alder, Kurt]] |
[[Categoría:Personalidades da química|Alder, Kurt]] |
||
Revisión como estaba o 29 de marzo de 2008 ás 19:15
Kurt Alder ( Königshütte 1902 - Colonia 1958) químico alemán que gañou o Premio Nobel de Química xunto a Otto Diels en 1950.
Nado na Alta Silesia, despois da Primeira Guerra Mundial tivo que deixar a súa terra natal por razóns políticas. En 1922 comeza a estudar química na Universidade de Berlín, e posteriormente na de Kiel, onde coñece a Diels.
No ano 1934 comeza a traballar na IG Farben Industrie en Leverkusen, onde traballou no caucho sintético. En 1940 foi nomeado profesor de Química experimental e técnica na Universidade de Colonia, a pesar das dificultades ocasionadas pola Segunda Guerra Mundial continou as súas investigacións na síntese dos compostos orgánicos, publicando máis de 150 artigos neste campo.
En 1950 recibiu o Premio Nobel de Química compartido con Diels polos seus descubrimentos sobre a síntese diénica (reacción Diels-Alder)