Décimo (imposto): Diferenzas entre revisións
Ortografía |
mSen resumo de edición |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
'''Décimo''' ou '''Dícimo''' (do lat. decìmus/decùmus,a,um 'décimo, décima parte') significa ''a décima parte'' de algo, paga voluntariamente ou através de [[taxa]] ou [[imposto]], normalmente para axudar organizacións relixiosas [[xudaísmo|xudaicas]] ou [[cristianismo| |
'''Décimo''' ou '''Dícimo''' (do lat. decìmus/decùmus,a,um 'décimo, décima parte') significa ''a décima parte'' de algo, paga voluntariamente ou através de [[taxa]] ou [[imposto]], normalmente para axudar organizacións relixiosas [[xudaísmo|xudaicas]] ou [[cristianismo|cristiás]]. Apesar de actualmente estar asociada à [[relixión]], moitos [[rei]]s na Antigüidade exixian o décimo de seus povos. |
||
Hoxe, os décimos son normalmente voluntarios e pagos en [[diñeiro]], [[cheque]] ou [[acción|accións]], encanto historicamente eran pagos na forma de bens, como con produtos agrícolas. Algúns países europeos permiten con forza de lei que institucións relixiosas cobren o décimo como obrigatorio. En España foi abolido por lei en 1847. |
Hoxe, os décimos son normalmente voluntarios e pagos en [[diñeiro]], [[cheque]] ou [[acción|accións]], encanto historicamente eran pagos na forma de bens, como con produtos agrícolas. Algúns países europeos permiten con forza de lei que institucións relixiosas cobren o décimo como obrigatorio. En España foi abolido por lei en 1847. |
||
Revisión como estaba o 25 de febreiro de 2008 ás 17:55
Décimo ou Dícimo (do lat. decìmus/decùmus,a,um 'décimo, décima parte') significa a décima parte de algo, paga voluntariamente ou através de taxa ou imposto, normalmente para axudar organizacións relixiosas xudaicas ou cristiás. Apesar de actualmente estar asociada à relixión, moitos reis na Antigüidade exixian o décimo de seus povos.
Hoxe, os décimos son normalmente voluntarios e pagos en diñeiro, cheque ou accións, encanto historicamente eran pagos na forma de bens, como con produtos agrícolas. Algúns países europeos permiten con forza de lei que institucións relixiosas cobren o décimo como obrigatorio. En España foi abolido por lei en 1847.
Na Idade Media
Na Idade Media, os labregos entregaban un décimo das suas colleitas e os traballadores da súa produción. Estes dereitos foronse recortande en beneficio do reino, que se foi apropiando de partes deste imposto. No reino de Castela existia alén do décimo outro imposto relixioso, o Voto de Santiago
O Dícimo Relixioso
Orixe
O Décimo nas relixións Abrahámicas foi instituído na Lei de Moisés, estipulado para manter os sacerdotes e a tribo de Levi, que mantiña o Tabernáculo e despois o Templo, xa que eles non poderian posuir herdades e territorios como as outras tribos. Tamén o diñeiro era usado para asistir os órfaos, viúvas e os pobres. Despois da destrución do Templo no ano 70 DC a clase sacerdotal e os sacrifícios foron desmantelados, asi os rabinos pasaron a recomendar que os xudeus contribuisen en obras caritativas.
En lugar nengun da Bíblia hai referencias de numerarios como dícimos e si alimentos. Cando se refere a numerarios é especificamente para ofertas.
O Papa Bieito XVI extinguiu o termo "décimos" do quinto Mandamento da Igrexa, conforme Compendio do Catecismo da Igrexa Católica por el promulgado en 28 de xuño de 2005. O Quinto Mandamento agora é asi: "Atender às necesidades materiais da Igrexa, cada cal segundo as propias posibilidades".
Décimos e Décimo
Até ben pouco tempo, o quinto Mandamento da Igreja Católica era: "Pagar dícimos conforme o costume". Aqueles "dícimos" sen o artigo definido ("o" dícimo) nunca representaran a décima parte; por convención reforzada predicalmente "conforme o costume", comprendiase na realidade toda a arrecadación da parroquia como sempre o foi, ou sexa, dereitos de estola ou dereitos de pé-de-altar ou ainda, dícimos directos, benesses.
Cando Terminou o Dícimo?
Acabou con Xesús que, como Sacerdote segundo a orde de Melquisedec, abrogou o sacerdocio levítico, ou sexa, todos os seus sacrificios, dícimos, leis e prácticas habituais; segundo explica o propio San Paulo: mudado que sexa o sacerdocio, é necesario que se mude tamén a lei. (Hebr VII, 12)