Articulación fonética: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Lmbuga (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 1: Liña 1:
Porzig afirma que a articulación é o procedemento que permite distinguir entre a linguaxe dos homes e a dos animais: a enunciación vocal humana é articulada porque se presta a unha división sistemática, por medio da cal chegamos a elementos sonoros significativos; e por outro lado, eses elementos existen porque a súa significación permanente asegura a súa individualidade e nolos fai recoñecer sempre iguais a si mesmos nas máis variadas circunstancias.
Martinet considera que a característica que opón as linguas naturais humanas ó resto de sistemas comunicativos é a organización en dúas articulacións.


Martinet considera que a característica que opón as linguas naturais humanas ó resto de sistemas comunicativos é a organización en dúas articulacións:
Grazas á primeira articulación o enunciado (oral ou escrito) pode ser segmentado en unidades dotadas de sentido: oracións, frases, sintagmas e, por último, monemas ([[lexema]]s e [[morfema]]s).

Grazas á segunda articulación os monemas poden ser segmentados en [[fonema]]s.


*Grazas á primeira articulación o enunciado (oral ou escrito) pode ser segmentado en unidades dotadas de sentido: oracións, frases, sintagmas e, por último, monemas ([[lexema]]s e [[morfema]]s).
*Grazas á segunda articulación os monemas poden ser segmentados en [[fonema]]s.


[[category:Lingüística]]
[[category:Lingüística]]

Revisión como estaba o 14 de setembro de 2005 ás 21:23

Porzig afirma que a articulación é o procedemento que permite distinguir entre a linguaxe dos homes e a dos animais: a enunciación vocal humana é articulada porque se presta a unha división sistemática, por medio da cal chegamos a elementos sonoros significativos; e por outro lado, eses elementos existen porque a súa significación permanente asegura a súa individualidade e nolos fai recoñecer sempre iguais a si mesmos nas máis variadas circunstancias.

Martinet considera que a característica que opón as linguas naturais humanas ó resto de sistemas comunicativos é a organización en dúas articulacións:

  • Grazas á primeira articulación o enunciado (oral ou escrito) pode ser segmentado en unidades dotadas de sentido: oracións, frases, sintagmas e, por último, monemas (lexemas e morfemas).
  • Grazas á segunda articulación os monemas poden ser segmentados en fonemas.

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.