Roger Federer: Diferenzas entre revisións

Editar as ligazóns
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
SieBot (conversa | contribucións)
75.542 edicións
m bot Engadido: eo:Roger Federer
m bot Engadido: br:Roger Federer
Liña 670: Liña 670:
[[bg:Роджър Федерер]]
[[bg:Роджър Федерер]]
[[bn:রজার ফেদেরার]]
[[bn:রজার ফেদেরার]]
[[br:Roger Federer]]
[[ca:Roger Federer]]
[[ca:Roger Federer]]
[[ceb:Roger Federer]]
[[ceb:Roger Federer]]

Revisión como estaba o 6 de febreiro de 2008 ás 16:39

Modelo:Ficha Tenista

Roger Federer naceu o 8 de agosto de 1981 en Basilea, Suiza.

Xogador suizo de tenis profesional, actual número 1 do mundo e catalogado como un dos mellores e máis completos na historia deste deporte. Reside en Oberwil (Suiza), mide 1,85 metros, pesa 80 quilos, é diestro, e uniuse ao Tour ATP en 1998. Emprega roupa Nike á hora de xogar e a súa raqueta é unha Wilson nSix-One Tour 90.

Percorrido

Federer entra no circuíto profesional, disputando o seu primeiro torneo en Gstaad (Suiza). Nel, cae ante Lucas Arnold por 4-6 4-6. Alcanza os cuartos de final de Toulouse e ata ten a fortuna de disputar a primeira rolda de Basilea ante Andre Agassi, co que cede 3-6 2-6. Este será o primeiro dos numerosos choques entre ambos, e que finalmente terminará dominando Roger.

Federer aséntase no circuíto, demostrando progresos e ser unha potencial estrela do futuro. Chega aos cuartos de final dos eventos de Marsella, Rotterdam e Basilea, ademais dunhas semifinais en Viena. Debuta na Copa Davis con Suiza ante Italia, gañando o día da súa posta de longo a Davide Sanguinetti. Tamén debuta en Roland Garros e Wimbledon, aínda que sen fortuna, caendo ao primeiro de vez fronte a Patrick Rafter e Jiri Novak respectivamente. Federer termina o ano entre os 100 mellores.

Roger disputa dous finais ATP (en Marsella e Basilea) e alcanza a cuarta posición nos Xogos Olímpicos de Sydney, onde cae no partido polo bronce ante Arnaud Dei Pasquale por 6-7 7-6 3-6. Xoga por vez primeira no Aberto de Australia e no US Open (chega a terceira rolda en ambos) e consegue meterse en oitavos de final de Roland Garros, só freado por Alex Corretja. Á conclusión do ano, xa está situado entre os 30 primeiros do mundo.

Federer consegue o seu primeiro título vencendo a Julien Boutter na final de Milán. Con todo, o seu consagración absoluta vese en Wimbledon, onde derrota epicamente a Pete Sampras en oitavos de final por 7-6 5-7 6-4 6-7 7-5. Sampras a estas alturas había gando sete veces Wimbledon, incluídas as catro últimas edicións do evento. Este partido é un guiño do destino ou un traspaso de poderes, xa que no futuro Roger converterase no gran dominador de devandito Grand Slam emulando ao americano, pese a que neste ano cae a continuación contra Tim Henman en cuartos de final. Polo demais, Federer disputa outras dúas finais (en Rotterdam e Basilea) e uns meritorios cuartos de final en Roland Garros (mellorando a súa actuación anterior), pero unha vez máis Alex Corretja crúzase no seu camiño. Outro dato para destacar é a súa vitoria na Copa Hopman, representando a Suiza xunto a Martina Hingis. Federer é nestes momentos o líder indiscutible do equipo suizo de Copa Davis e ascende ao posto 13 no ranking final.

Comeza o ano gañando o torneo de Sydney e sendo finalista en Milán, onde defendía o título. Cae ante Tommy Haas nun duro @duelo de oitavos de final do Aberto de Australia e outorga dous puntos a Suiza no seu eliminatoria de Copa Davis contra Rusia, pero non pode evitar a derrota do seu país. Comeza a obter excepcionais resultados tamén nos ATP Masters Series, sendo finalista en Miami (cae ante Andre Agassi) e gañando o seu primeiro torneo desta categoría en Hamburgo, onde esmaga ao ruso Marat Safin. Todo iso o complementa cun título máis en Viena; pola contra, sofre inesperados reveses en Roland Garros e Wimbledon, caendo en primeira rolda en ambos. No US Open quédase ás portas dos cuartos, e consegue acceder por vez primeira na súa carreira á Masters Cup, un dos campionatos máis prestixiosos do mundo que só poden disputar os oito mellores xogadores do ano. Federer completa un grupo perfecto no que se impón a Juan Carlos Ferrero, Jiri Novak e Thomas Johansson, e só Lleyton Hewitt (número 1 aquela tempada) é capaz de eliminalo en semifinais.

Este ano supón o estallido de Federer como estrela mundial. Aínda que non pasa de oitavos de final no Aberto de Australia e US Open, e aínda que volve tropezar en Roland Garros, Roger gana Wimbledon por vez primeira con facilidade, e ademais suma trofeos en Dubai, Ache, Marsella, Munich e Viena. Tamén está presente na final do Masters Series de Roma (cae ante Félix Mantilla) e de Gstaad (perde con Jiri Novak). Esa final será a última que se lle escapará en muchísimo tempo. A gran decepción vén nas semifinais da Copa Davis ante Australia, onde Suiza cae eliminada e Federer perde un partido que dificilmente esquecerá con Lleyton Hewitt por 7-5 6-2 6-7 5-7 1-6. Ao término da tempada, Federer xa obtivo a madurez e experiencia necesarias que lle farán prevalecer por encima do resto nos vindieros anos. Isto reflíctese na Masters Cup de Houston, onde derrota a todo aquel que se enfronta con el, includidos xogadores como Juan Carlos Ferrero ou David Nalbandián, dos que máis problemas lle estaran dando nos últimos tempos. Conclúe como número 2 do mundo a mínima distancia de Andy Roddick e só grazas aos fabulosos resultados deste último nas pistas americanas, xa que nas súas confrontaciones particulares máis importantes (en Wimbledon ou a propia Masters Cup) o suizo gañara sendo sensiblemente superior.

Roger gaña case todos os torneos que xoga, incluíndo o Aberto de Australia, Wimbledon e no US Open. Soamente Roland Garros consegue escapar a pártelas do suizo. Aquí, Federer atópase cun Gustavo Kuerten inspirado que lle infringe a súa única derrota en torneo Grand Slam de todo o ano. Federer ademais faise cos Masters Series de Indian Wells, Toronto e Hamburgo, ao que hai que sumar torneos dispares en Gstaad, Ache, Bangkok e Dubai. Gana en todas as superficies e confírmase como número 1 do mundo. Os seus únicos puntos negros son derrotas prematuras en Roma e Cincinnati, e unha decepcionante actuación nos Xogos Olímpicos de Atenas, onde perde en segunda rolda. Como colofón, Roger defende o seu título da Masters Cup en Houston deixando ben claro aos seus oponentes que entre el e o resto hai unha gran distancia. Sabendo que está na súa man facer historia, Federer fíxase como obxectivos prioritarios gañar Roland Garros canto antes, gañar a Copa Davis con Suiza, e manter o seu privilexiado ranking tantos anos como a súa tenacidade posibilítelle.

Roger Federer

O suizo de novo domina o circuíto. Os únicos resbalones do helvético veñen en momentos illados, posto que en términos de longo percorrido o seu regularidad e consistencia marcan diferenzas esaxeradas; Federer cae en semifinais do Aberto de Australia ante Marat Safin (partido próximo ás cinco horas de duración que se resolve con 9-7 na quinta manga a favor do ruso e inclusive chegou a ter un match point), e na mesma rolda de Roland Garros contra un novo talento que explota neste 2005, Rafael Nadal. Baseado nun poderío físico impresionante e unha entereza mental digna de recoñecemento, Nadal arrasa na tempada de terra batida e denega o @preciar título francés a Roger, que continúa sen poder completar a súa colección. Malia a ameaza do mozo español, tras esa derrota Federer encadena a friolera de 35 partidos gañados consecutivamente e mantén o ranking de número un sen maiores complicaciones, defendendo polo camiño os seus galardones de Wimbledon e o US Open, rexistrando un novo récord histórico de catro Tennis Masters Series nun ano (Indian Wells, Miami, Hamburgo e Cincinnati), e obtendo outros torneos menores como Doha, Rotterdam, Dubai, Ache e Bangkok, que elevan o seu total a once. Xa no tramo último do ano e sen maiores presións que as de defender puntos insustanciales para a clasificación, Federer sofre unha lesión na súa tobillo dereito que lle obriga a non tomar parte en ningún evento e que pon en dúbida a súa participación na Tennis Masters Cup a disputar en Shanghai. Federer decide competir en Asia, pese a estar lonxe da súa condición óptima. No entanto, derrota ao croata Iván Ljubicic e aos arxentinos Guillermo Coria e David Nalbandian, para adxudicarse o seu grupo invicto, e en semifinais imponse ao tamén arxentino Gastón Gaudio ata plantarse na final contra David Nalbandian. Logo de catro horas e media de partido, Federer cae ante o tenista arxentino, que obtén a copa en tie-break no quinto set, rompendo no acto a marca de 24 finais vencidas ininterrumpidamente do suizo. Federer mellorou con respecto a 2004 (terminou con 1345 puntos) e aínda entrando a escena novas e novas figuras con importantes calidades, faise complicado imaxinar un futuro a medio prazo no que o suizo non sexa un claro home de referencia.

Federer continúa o seu notable performance obtendo titulos en Doha, no Aberto de Australia e os Masters de Indian Wells e Miami. Chega ás finais de Dubai, Masters de Monte Carlo e do Masters de Roma, e de Roland Garros, perdendo nestas catro oportunidades ante o español Rafael Nadal, quen domina a tempada de terra batida. Na tempada de céspede Federer conquista Ache e logra o seu cuarto Wimbledon consecutivo, derrotando na final a Nadal. No mes de setembro derrota ao norteamericano Andy Roddick por 6-2 4-6 7-5 e 6-1 para lograr o seu terceiro título no US Open conquistando deste xeito o seu noveno título de Grand Slam, Sendo asi o primeiro xogador da historia en levantar 3 anos consecutivos as coroas de Wimbledon e US Open. En outubro consegue o seu título 42 de singles, vencendo ao inglés Tim Henman na final do ATP de Tokio. Tamén en outubro logra o seu primeiro titulo en España ao gañar o Mutua Madrilena Tennis Masters Series de Madrid ante o tenista chileno Fernando Gonzalez por 7-5 6-1 e 6-0. Ante Fernando Gonzalez precisamente sumase unha semana despues o torneo de Basilea o cal se lle habia resistido nas 2 outras finais que disputara, cumprindo asi o soño de gañar na súa terra.

O seu xogo, sumamente completo, permítelle optar a títulos en calquera superficie, aínda que en terra é onde ten os seus peores resultados. Posúe un gran saque, potente e colocado, unha boa técnica de volea e smash, e un variado repertorio desde o fondo da pista, incluíndo un gran revés a unha man (como xogador diestro) que lle permite atacar a bóla e conseguir puntos. Trátase, pois, dun xogador que marcou pautas do que debe ser o tenista do futuro, ademais de ser considerado por algunhas lendas do tenis como o mellor da historia....

Federer comenzou o ano xogando un torneo de exivición no que perdeu a final ante o norteamericano Andy Roddick, pero unha vez en Australia o suizo non cedeu nin un só set ata acabar ganando seu decimo torneo de grand slam ante Fernando Gonzalez. Ademais un ano mais deixou o seu pais sen o seu número un outro ano mais xa que non se sinte atraido por esta competición e prefire seguir apuntando records o seu palmares individual.(esta parte da entrada de roger federer esta en continuo trabajo e polo tanto incompleta)

Torneos de Grand Slam

Campión Individuais (9)

Ano Campionato Oponente na final Resultado en final
2003 Wimbledon Mark Philippoussis 7-6(5) 6-2 7-6(3)
2004 Aberto de Australia Marat Safin 7-6(3) 6-4 6-2
2004 Wimbledon Andy Roddick 4-6 7-5 7-6(3) 6-4
2004 US Open Lleyton Hewitt 6-0 7-6(3) 6-0
2005 Wimbledon Andy Roddick 6-2 7-6(2) 6-4
2005 US Open Andre Agassi 6-3 2-6 7-6(1) 6-1
2006 Aberto de Australia Marcos Baghdatis 5-7 7-5 6-0 6-2
2006 Wimbledon Rafael Nadal 6-0 7-6(5) 6-7(2) 6-3
2006 US Open Andy Roddick 6-2 4-6 7-5 6-1
2006 Aberto de Australia Ficheiro:Flag of chile.svg Fernando Gonzalez 7-6 6-4 6-4

Finalista en Individuais (1)

Ano Campionato Oponente na final Resultado en final
2006 Aberto de Francia Rafael Nadal 6-1 1-6 4-6 6-7(4)

Títulos (51)

Individuais (44)

Lenda
Grand Slam (9)
Tennis Masters Cup (2)
ATP Masters Series (12)
ATP Tour (21)
Nº Data Torneo Superficie Oponente na final Resultado
1. 29 de xaneiro de 2001 Milán, Italia Cartafol Julien Boutter (Francia) 6-4 6-7 6-4
2. 7 de xaneiro de 2002 Sydney, Australia Dura Juan Ignacio Chela (Arxentina) 6-3 6-3
3. 13 de maio de 2002 Hamburgo, Alemania Terra batida Marat Safin (Rusia) 6-1 6-3 6-4
4. 7 de outubro de 2002 Viena, Austria Dura Jiri Novak (República Checa) 6-4 6-1 3-6 6-4
5. 10 de febreiro de 2003 Marsella, Francia Dura Jonas Bjorkman (Suecia) 6-2 7-6
6. 24 de febreiro de 2003 Dubai, Emiratos Árabes Unidos Dura Jiri Novak (República Checa) 6-1 7-6
7. 28 de abril de 2003 Munich, Alemania Terra batida Jarkko Nieminen (Finlandia) 6-1 6-4
8. 9 de xuño de 2003 Ache, Alemania Céspede Nicolas Kiefer (Alemania) 6-1 6-3
9. 23 de xuño de 2003 Wimbledon, Londres, Reino Unido Céspede Mark Philippoussis (Australia) 7-6 6-2 7-6
10. 6 de outubro de 2003 Viena, Austria Dura Carlos Moyá (España) 6-3 6-3 6-3
11. 10 de novembro de 2003 Houston Masters Cup, Estados Unidos Dura Andre Agassi (Estados Unidos) 6-3 6-0 6-4
12. 19 de xaneiro de 2004 Aberto de Australia, Melbourne Dura Marat Safin (Rusia) 7-6 6-4 6-2
13. 1 de marzo de 2004 Dubai, EAU Dura Feliciano López (España) 4-6 6-1 6-2
14. 8 de marzo de 2004 Indian Wells, Estados Unidos Dura Tim Henman (Reino Unido) 6-3 6-3
15. 10 de maio de 2004 Hamburgo, Alemania Terra batida Guillermo Coria (Arxentina) 4-6 6-4 6-2 6-3
16. 7 de xuño de 2004 Ache, Alemania Céspede Mardy Fish (Estados Unidos) 6-0 6-3
17. 21 de xuño de 2004 Wimbledon, Londres, Reino Unido Céspede Andy Roddick (Estados Unidos) 4-6 7-5 7-6 6-4
18. 5 de xullo de 2004 Gstaad, Suiza Terra batida Igor Andreev (Rusia) 6-2 6-3 5-7 6-3
19. 26 de xullo de 2004 Toronto, Canadá Dura Andy Roddick (Estados Unidos) 7-5 6-3
20. 30 de agosto de 2004 US Open, New York Dura Lleyton Hewitt (Australia) 6-0 7-6 6-0
21. 27 de setembro de 2004 Bangkok, Tailandia Dura Andy Roddick (Estados Unidos) 6-4 6-0
22. 15 de novembro de 2004 Houston Masters Cup, Estados Unidos Dura Lleyton Hewitt (Australia) 6-3 6-2
23. 3 de xaneiro de 2005 Doha, Qatar Dura Ivan Ljubicic (Croacia) 6-3 6-1
24. 14 de febreiro de 2005 Rotterdam, Holanda Dura Ivan Ljubicic (Croacia) 5-7 7-5 7-6
25. 21 de febreiro de 2005 Dubai, Emiratos Árabes Unidos Dura Ivan Ljubicic (Croacia) 6-1 6-7 6-3
26. 7 de marzo de 2005 Indian Wells, Estados Unidos Dura Lleyton Hewitt (Australia) 6-2 6-4 6-4
27. 21 de marzo de 2005 Miami, Estados Unidos Dura Rafael Nadal (España) 2-6 6-7 7-6 6-3 6-1
28. 9 de maio de 2005 Hamburgo, Alemania Terra batida Richard Gasquet (Francia) 6-3 7-5 7-6
29. 6 de xuño de 2005 Ache, Alemania Céspede Marat Safin (Rusia) 6-4 6-7 6-4
30. 20 de xuño de 2005 Wimbledon, Londres, Reino Unido Céspede Andy Roddick (Estados Unidos) 6-2 7-6 6-4
31. 15 de agosto de 2005 Cincinnati, Estados Unidos Dura Andy Roddick (Estados Unidos) 6-3 7-5
32. 29 de agosto de 2005 US Open, New York Dura Andre Agassi (Estados Unidos) 6-3 2-6 7-6(1) 6-1
33. 26 de setiembre de 2005 Bangkok, Tailandia Dura Andy Murray (Reino Unido) 6-3 7-5
34. 2 de xaneiro de 2006 Doha, Qatar Dura Gaël Monfils (Francia) 6-3 7-6(5)
35. 16 de xaneiro de 2006 Aberto de Australia, Melbourne Dura Marcos Baghdatis (Chipre) 5-7 7-5 6-0 6-2
36. 10 de marzo de 2006 Indian Wells, Estados Unidos Dura James Blake (Estados Unidos) 7-5 6-3 6-0
37. 22 de marzo de 2006 Miami, Estados Unidos Dura Ivan Ljubicic (Croacia) 7-6(5) 7-6(4) 7-6(6)
38. 12 de xuño de 2006 Ache, Alemania Céspede Tomá? Berdych (República Checa) 6-0 6-7(4) 6-2
39. 26 de xuño de 2006 Wimbledon, Londres Céspede Rafael Nadal (España) 6-0 7-6(5) 6-7(2) 6-3
40. 7 de agosto de 2006 Toronto, Canadá Dura Richard Gasquet (Francia) 2-6 6-3 6-2
41. 10 de setembro de 2006 US Open, Nova York, Estados Unidos Dura Andy Roddick (Estados Unidos) 6-2 4-6 7-5 6-1
42. 2 de outubro de 2006 Tokio, Xapón Dura Tim Henman (Reino Unido) 6-3 6-3
43. 16 de outubro de 2006 Madrid, España Dura Fernando González (Chile) 7-5 6-1 6-0
44. 23 de outubro de 2006 Basilea, Suiza Cartafol Fernando González (Chile) 6-3 6-2 7-6(3)

Finalista en individuais (13)

Clasificación en torneos do Grand Slam

Torneo 2006 2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 Títulos
Aberto de Australia W SF W 4r 4r 3r 3r - - 2
Roland Garros F SF 3r 1r 1r CF 4r 1r - 0
Wimbledon W W W W 1r CF 1r 1r - 4
US Open W W W 4r 4r 4r 3r - - 3
Tennis Masters Cup F W W SF - - - - 2

Dobres (7)

Lenda
Grand Slam (0)
Tennis Masters Cup (0)
ATP Masters Series (1)
ATP Tour (6)
Nº Data Torneo Superficie Parella Oponentes na final Resultado
1. 19 de febreiro de 2001 Rotterdam, Holanda Dura Jonas Bjorkman (Suecia) Petr Pala / Pavel Vizner (República Checa) 6-3 6-0
2. 9 de agosto de 2001 Gstaad, Suiza Terra batida Marat Safin (Rusia) Michael Hill (Australia) / Jeff Tarango (Estados Unidos) 0-1 ret.
3. 18 de febreiro de 2002 Rotterdam, Holanda Dura Max Mirnyi (Bielorrusia) Mark Knowles (Bahamas) / Daniel Nestor (Canadá) 4-6 6-3 10-4
4. 30 de agosto de 2002 Moscú, Rusia Cartafol Max Mirnyi (Bielorrusia) Joshua Eagle / Sandon Stolle (Australia) 6-4 7-6
5. 17 de marzo de 2003 Miami, Estados Unidos Dura Max Mirnyi (Bielorrusia) Leander Paes (India) / David Rikl (República Checa) 7-5 6-3
6. 6 de outubro de 2003 Viena, Austria Dura Yves Allegro (Suiza) Mahesh Bhupathi (India) / Max Mirnyi (Bielorrusia) 7-6 7-5
7. 6 de xuño de 2005 Ache, Alemania Céspede Yves Allegro (Suiza) Joachim Johansson (Suecia) / Marat Safin (Rusia) 7-5 6-7 6-3

Finalista en dobres (4)

O récord de 48 vitorias consecutivas sobre céspede

O 27 de xuño de 2006, coa súa vitoria sobre Richard Gasquet en Wimbledon, Roger Federer bateu o récord de 41 vitorias consecutivas sobre céspede que ata ese momento ostentaban Björn Borg e el mesmo.

Actualmente este récord é de 48 vitorias e está en pleno proceso de mellora.

Ano Torneo Vitorias
2003 Ache, Alemania 5
2003 Wimbledon, Reino Unido 7
2004 Ache, Alemania 5
2004 Wimbledon, Reino Unido 7
2005 Ache, Alemania 5
2005 Wimbledon, Reino Unido 7
2006 Ache, Alemania 5
2006 Wimbledon, Reino Unido 7

Ligazóns externas

dá:Roger Federer

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roger_Federer&oldid=704120»