Manuel Domínguez Benavides: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Xas (conversa | contribucións)
formato wiki
Xas (conversa | contribucións)
arranxos
Liña 1: Liña 1:
'''Manuel Domínguez Benavides''' ([[Ponteareas]], [[19 de abril]] de [[1895]] - [[México]], [[19 de outubro]] de [[1947]]) foi un escritor e político galego.
'''Manuel Domínguez Benavides''' ([[Ponteareas]], [[19 de abril]] de [[1895]] - [[México]], [[19 de outubro]] de [[1947]]) foi un escritor e político galego.


Manuel Domínguez Benavides naceu en Ponteareas en 1895. As súas ideas políticas sempre miraron ao socialismo. Desde moi novo, sentiu a vocación literaria, confirmada cando, con 26 anos, gañou o premio ''Gregorio Pueyo'', que editou, en [[1922]].
Autodidacta, formado nas Casas del Pueblo e Ateneos Populares, a carencia de estudos, non foi impedimento para exercer como periodista, redactor do popular semanario ''[[La Estampa]]'' e novelista de éxito. Con 26 anos, gañou o premio ''Gregorio Pueyo'', que editou, en [[1922]]. Tamén escribiu unha comedia coa que obtivo en [[1928]] o segundo premio nun concurso do [[ABC]].


Residiu alternativamente en [[Madrid]] e [[Barcelona]], militando no [[PSOE]]. En [[1933]], publica a súa primeira novela social ''Un hombre de treinta años'', de corte autobiográfico, á que se sumou ao ano seguinte ''El último pirata del mediterráneo'', un dos grandes éxitos populares da época.
Escritor de cinco novelas, unha obra teatral, unha biografía e dúas reportaxes noveladas, ademais dun ensaio e dun estudo histórico. Dúas das súas obras, ''El último pirata del Mediterráneo'' e ''La Escuadra la mandan los cabos'' (guerra civil no mar), son citas obrigadas para calquera que queira historiar o noso pasado recente.

Na [[Guerra Civil Española|guerra civil]] foi comisario da flota republicana. En [[1938]] asistiu xunto a [[José Bergamín]] e [[Quiroga Pla]], á Conferencia extraordinaria da [[Asociación Internacional de Escritores para a Defensa da Cultura]].

Cando rematou a guerra, exiliouse en [[México]], onde militou no Grupo Jaime Vera do PSOE. Pouco antes do seu falecemento, pasouse ao [[PCE]]. Foi secretario de redacción da revista ''[[Reconquista de España]]'', desenvolvendo ademais unha incansábel labor como escritor, publicando varias novelas sobre episodios de la guerra civil, entre elas, a máis coñecida, ''La Escuadra la mandan los cabos'', aparecida en [[1944]].


Faleceu no exilio en México, no ano 1947.
Faleceu no exilio en México, no ano 1947.
Liña 9: Liña 13:
==Véxase tamén==
==Véxase tamén==
===Ligazóns externas===
===Ligazóns externas===
[http://www.cantabriarepublicana.org/Documentos/db/index.php?documento=DominguezBenavides1.htm Páxina sobre Manuel Domínguez Benavides]
*[http://www.cantabriarepublicana.org/Documentos/db/index.php?documento=DominguezBenavides1.htm Páxina sobre Manuel Domínguez Benavides]
*[http://www.cgt.es/descargas/SalaLectura/la-escuadra-la-mandan-los-cabos.pdf Dous fragmentos de ''La Escuadra la mandan los cabos'']


[[Categoría:Escritores de Galicia|Domínguez Benavides, Manuel]]
[[Categoría:Escritores de Galicia|Domínguez Benavides, Manuel]]
[[Categoría:Exiliados do franquismo|Domínguez Benavides, Manuel]]

Revisión como estaba o 24 de decembro de 2007 ás 01:47

Manuel Domínguez Benavides (Ponteareas, 19 de abril de 1895 - México, 19 de outubro de 1947) foi un escritor e político galego.

Autodidacta, formado nas Casas del Pueblo e Ateneos Populares, a carencia de estudos, non foi impedimento para exercer como periodista, redactor do popular semanario La Estampa e novelista de éxito. Con 26 anos, gañou o premio Gregorio Pueyo, que editou, en 1922. Tamén escribiu unha comedia coa que obtivo en 1928 o segundo premio nun concurso do ABC.

Residiu alternativamente en Madrid e Barcelona, militando no PSOE. En 1933, publica a súa primeira novela social Un hombre de treinta años, de corte autobiográfico, á que se sumou ao ano seguinte El último pirata del mediterráneo, un dos grandes éxitos populares da época.

Na guerra civil foi comisario da flota republicana. En 1938 asistiu xunto a José Bergamín e Quiroga Pla, á Conferencia extraordinaria da Asociación Internacional de Escritores para a Defensa da Cultura.

Cando rematou a guerra, exiliouse en México, onde militou no Grupo Jaime Vera do PSOE. Pouco antes do seu falecemento, pasouse ao PCE. Foi secretario de redacción da revista Reconquista de España, desenvolvendo ademais unha incansábel labor como escritor, publicando varias novelas sobre episodios de la guerra civil, entre elas, a máis coñecida, La Escuadra la mandan los cabos, aparecida en 1944.

Faleceu no exilio en México, no ano 1947.

Véxase tamén

Ligazóns externas