Grafito: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
BanjoBot (conversa | contribucións)
m Cambiando Image -> Imaxe
JAnDbot (conversa | contribucións)
m robot Añadido: la:Graphitum
Liña 61: Liña 61:
[[ja:グラファイト]]
[[ja:グラファイト]]
[[jbo:pistabno]]
[[jbo:pistabno]]
[[la:Graphitum]]
[[lmo:Grafiit]]
[[lmo:Grafiit]]
[[lt:Grafitas]]
[[lt:Grafitas]]

Revisión como estaba o 8 de decembro de 2007 ás 17:11

Grafito
Grafito na súa típica cor gris
Fórmula químicaC
ClaseElementos nativos
Sistema cristalinoHexagonal
CorDe gris clara a gris escura
BrilloMetálico
Dureza1
FracturaIrregular
ExfoliaciónPerfecta
RaiaGris metálica
Densidade2,1-2,3 g/cm3

O grafito (tamén chamado en ocasións plumbaxina ou chumbo negro) é unha das formas coñecidas nas que se pode presentar o carbono. Outra forma ben coñecida é o diamante. É, polo tanto, un mineral da clase dos elementos navitos cuxa fórmula química é C.

Aspecto

De aspecto metálico e de cor grisácea, o grafito rara vez aparece na súa forma cristalina. Exfóliase con moita facilidade.

Estrutura

No grafito, os átomos de carbono forman capas paralelas, apiladas unhas encima das outras. Detro dunha capa, os átomos de carbono están enlazados a outros tres a unha distancia moi curta. Entre unha capa é outra a distancia de unión é moito maior, e por iso as capas pódense exfoliar tan facilmente unhas das outras.

Propiedades

En dirección perpendicular ás capas, o grafito presenta unha certa conductividade da electricidade, que aumenta ó elevar a temperatura, comportándose deste xeito coma un semicondutor. Ó longo das capas a conductividade é moito maior e diminúe ó aumentar a temperatura, comportándose coma un condutor eléctrico semimetálico.

Usos do grafito

O grafito é usado basicamente para a fabricación de lapis, ladrillos, crisois, discos parecidos ós de vinilo pero máis resistentes, reactores nucleares, electrodos (pola súa conductividade) e pezas de enxeñería (pistóns, xuntas, arandelas, rodamentos).

Pódese obter grafito sintético quentando unha mestura de petróleo e brea de carbón a uns 950°C durante un tempo que abrangue entre as 11 e as 13 semanas, depositando logo o produto resultante nun forno eléctrico a una temperatura cercana ós 2.800°C durante unhas 4 ou 5 semanas. O proceso é, na súa meirande parte, unha técnica a altas temperaturas, pero é tamén un procedemento de refinado, xa que case tódalas impurezas dos óxidos metálicos do carbón en bruto quedan reducidas a metal e acaban por evaporar.

Outros elementos nativos

Existen outros minerais formados exclusivamente por un só elemento. Algúns deles son:

O xofre (S), o cobre (Cu), o ouro (Au) e a prata (Ag). Tamén o diamante é un elemento navito formado, do mesmo xeito co grafito, unicamente por átomos de carbono (C).