Lago das Encrobas: Diferenzas entre revisións
1ª edición con información da wiki en castelán e das referencias. |
(Sen diferenzas.)
|
Revisión como estaba o 7 de xaneiro de 2022 ás 15:54
Esta páxina ou sección está a editarse nestes intres. Para evitar posibles conflitos de edición, non edites esta páxina ou sección mentres vexas esta mensaxe. Revisa o historial de edicións para saber quen traballa nela. O usuario Xoio (conversa · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 2 anos. O tempo máximo de presenza deste marcador é dun mes dende a última edición do usuario que o puxo; pasado ese tempo debe retirarse. |
Coordenadas: 43°11′37″N 8°25′19″O / 43.19361, -8.42194
Lago das Encrobas | |
---|---|
Continente | Europa |
País | España |
Rexión | Galicia |
Provincia | A Coruña |
Localización | Cerdeda |
Coordenadas | 43° 11′ 37″ N 8° 25′ 19″ O |
Superficie | 171 ha |
Lonxitude | 2,2 km |
Ancho | 1 km |
Profundidade | 205 m |
Tipo | Encoro |
Afluentes | Río Barcés |
O lago das Encrobas, ou lago de Meirama é un encoro situado no val das Encrobas, no concello de Cerceda.
No seu interior alberga unha antiga mina de lignito, carbón mineral que abasteceu á central térmica de Meirama.
Antecedentes
En 1976 Fenosa iniciou a construcción da central térmica de Meirama, no concello de Cerceda. O proxecto conlevou a expropiación dos terreoss de centos de campesiños para permitir a apertura da mina de lignito en As Encrobas, que alimentaría a central.[1]
A mina explotou o lignito deste fértil val desde 1980, extraendo 94 millóns de toneladas. Esa intensa actividade «que contribuiu á riqueza da rexión pero que tamén comportou inconvenientes propios dunha mina», como dixo un exmineiro, orixinou un gran oco de 300 m de profundidade.
En 1985 a compañía explotadora (Unión Fenosa) lanzou o primeiro proxecto de rehabilitación medioambiental. «Unha mina ten que ser sustentábel e pode selo como o demostra esta paisaxe, pero para iso fai falta unha actuación planificada desde o primeiro momento», explicou Roberto González, subdirector de Operacións de Recursos Naturais de Gas Natural Fenosa.
Noutras palabras: en paralelo á explotación da mina comezouse a traballar na súa futura restauración. Así, mentres as máquinas extraían eo lignito, planificábase a reconversión ambiental das zonas exteriores onde se almacenaban os refugallos, é dicir, as zonas onde se depositaban a terra e as cinzas. As árbores que rodean o lago das Encrobas, con vinte anos de vida, constatan como natureza e industria creceron xuntas desde o principio no val das Encrobas.
El 2007 a mina cesou a explotación tras agotárense as reservas do mineral.[2]
Datos
O lago mide 2,2 km de longo, 1 km de largo, e ten unha profundidade máxima de 205 m. O volume de auga é de 148 hm3. A súa superficie é de 171 ha de lámina de auga e ten unha beira-praia de 400 m. As áreas rehabilitadas (que inclúen a aldea de Santo André) suman 730 ha. A rehabilitación custou 60 millóns de euros.[3]
Contorno natural
O lago das Encrobas (esa é a parroquia que ocupa, aínda que a conca mineira sexa a de Meirama), é hoxe un enorme ecosistema de algo máis de mil hectáreas rodeadas do verde das aproximadamente 800 000 árbores que hai ao seu redor (medio millón foron plantadas nos últimos anos): bosques de carballos, castiñeiros, ameneiros, salgueiros... que se reproducen polos seus extremos. Están catalogadas actualmente 862 especies de animais e vexetales, segundo o estudo da Estación de Hidrobioloxía Encoro do Con, da Universidade de Santiago.[4]
Nunha excursión de pouco máis de unha hora é posíbel cruzarse (máis ben cruzan eles diante) cunha manda de xabarís, varias aves rapaces, lebres... Tamén hai lobos, raposos, coellos, troitas de gran tamaño, aves migratorias cando é a súa época, e gaivotas.[4]
Corredor ecolóxico do río Barcés
Na actualidade a Reserva da biosfera Mariñas Coruñesas e Terras do Mandeo e a Universidade da Coruña, colaboran nun estudo financiado pola "Cátedra de Desenvolvemento Sostíbel Hijos de Rivera-UDC", que ten como obxectivo que o río Barcés e o seu bosque de ribeira funcionen como un corredor ecolóxico que conecte o encoro de Abegondo-Cecebre co lago das Encrobas, contribuíndo á calidade da auga que se consuma na ára da Coruña. Neste raballo, dirixido polos doutores da UDC María José Servia e Jaima Fagúndez, propóñense medidas de mellora do bosque, incluíndo a restauración pasiva por rexeneración natural nas áreas cun nivel medio de degradación, e medidas de reforestación nas áreas moi degradadas. No traballo avalíase o estado ecolóxico do bosque de ribera do Barcés sobre a base de que existe unha relación directa entre o estado do bosque e o do medio fluvial, a calidade da auga e as comuniadades faunísticas, empregando o concepto «o bosque como indicador da saúde do río», establecendo indicadofres específicos, así como unha calsificación dos impactos sobre o ecosistema do bosque, definindo medidas para a súa conservación. Os autores, ademais, indican que «a cola<broación cos propietarios, a educación e a impolicación da sociedade serán indispensábeis nas seguites fases do proxecto».[5]
Notas
- ↑ Rodríguez, Julián (29 de abril de 2009). "De Fenosa ya no quedará ni el nombre". El País. Consultado o 2 de xaneiro de 2022.
- ↑ "Así se transforma una mina en el mayor lago artificial del mundo.". La Vanguardia.
- ↑ "El lago de As Encrobas ya rebosa vida.". La Voz de Galicia.
- ↑ 4,0 4,1 "El lago azul de Cerceda.". La Voz de Galicia.
- ↑ Abegondo, La Voz (7 de xaneiro de 2022). "La Reserva y la UCD analizan el bosque de ribera del río Barcés". La Voz de Galicia. Consultado o 7 de xaneiro de 2022.