European Remote Sensing satellite: Diferenzas entre revisións
→ERS-1: ligazóns |
→Notas: continuación do programa |
||
| Liña 26: | Liña 26: | ||
A misión ERS-2 foi dada por rematada o 5 de setembro de [[2011]].<ref name="ESA1">{{Cita web|url=https://earth.esa.int/web/guest/missions/esa-operational-eo-missions/ers|título=What is ERS?|nome=|data-acceso=06/07/2013}}</ref> |
A misión ERS-2 foi dada por rematada o 5 de setembro de [[2011]].<ref name="ESA1">{{Cita web|url=https://earth.esa.int/web/guest/missions/esa-operational-eo-missions/ers|título=What is ERS?|nome=|data-acceso=06/07/2013}}</ref> |
||
== Continuación == |
|||
O ERS foi continuado pola ESA por [[Envisat|ENVISAT]], co seu [[programa Copérnico]]. |
|||
== Notas == |
== Notas == |
||
Revisión como estaba o 15 de setembro de 2021 ás 16:04
O European Remote Sensing Satellite (ERS) foi o primeiro satélite de observación terrestre lanzado pola Axencia Espacial Europea.
ERS-1
O ERS-1 foi lanzado dende o centro espacial da Güiana Francesa polo foguete Ariane 4 o 17 de xullo de 1991. [1]
Cunha extensión da misión de dous anos, os obxectivos eran voltos principalmente para os estudos oceánicos e de glaciares, nas varias áreas das ciencias naturais.
De entre os varios aparellos a bordo do satélite estaban o AMI (Active Microwave Instruments), constituído por un radar de Abertura Sintética (SAR) e un difusómetro (aparello que permite medir a intensidade e a dirección do vento preto da superficie do mar). As imaxes adquiridas polo SAR, fornecían datos dunha faixa de 100 x 100 km, cunha resolución espacial de trinta metros. Unha antena de 10 x 1 metros emitía e recibía un feixe de microondas na faixa de 5,3 Ghz (banda C), con polarizaçión VV e un ángulo de incidencia de 23 graos.
A operación do SAR no modo Imaxe producía unha taxa de datos moi alta (105 Mbps), facendo que as imaxes só puidesen ser xeradas en zonas equipadas con estación receptora. A superficie terrestre era cuberta enteiramente e fotografada en ciclos de 35 días.
A misión ERS-1 foi rematada o 10 de marzo de 2000.[2]
ERS-2
O ERS-2 foi lanzado do centro espacial da Güiana Francesa polo foguete Ariane 4 o 21 de abril de 1995.
Case idéntico ao ERS-1, tiña instrumentos adicionais e mellorías nos instrumentos existentes, incluíndo:
- GOME (Global Ozone Monitoring Experiment), escáner de espectro visible e ultravioleta no nadir.
- Un espectrómetro para 3 bandas do espectro visible especializado para observar a clorofila e en xeral, a vexetación.
Cando o ERS-2 foi lanzado, compartía o mesmo plano orbital do ERS-1. Iso permitiu unha misión en "tandem", co ERS-2 pasando sobre os mesmos puntos sobre os que o ERS-1 pasara un día antes (o ERS-2 tiña un ciclo de repetición tamén de 35 días).
O ERS-2 perdeu o seu xiroscopio desde febreiro de 2001, resultando degradada a calidade dos datos fornecidos por seus instrumentos. O gravador de bordo deixou de funcionar o 22 de xuño de 2003, deixando os instrumentos operando só cando o satélite estivaba visible dende unha estación de terra. Desde a perda do gravador, puxéronse en funcionamento outras estacións de terra para aumentar a capacidade de colleita de datos. O medidor de difusión de ventos e o GOME eran os únicos instrumentos dese tipo até o lanzamento dos satélites da serie MetOp e do ENVISAT, respectivamente.
A misión ERS-2 foi dada por rematada o 5 de setembro de 2011.[2]
Continuación
O ERS foi continuado pola ESA por ENVISAT, co seu programa Copérnico.
Notas
- ↑ "ERS: 30 years of outstanding achievements". www.esa.int (en inglés). Consultado o 2021-09-15.
- ↑ 2,0 2,1 "What is ERS?". Consultado o 06/07/2013.