Gran Premio de Italia de 1966: Diferenzas entre revisións

Gran Premio de Italia de 1966
Detalles da carreira
	Carreira 7 de 9 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1966.
	; Trazado do circuíto de Monza.
Data	4 de setembro 1966
Nome oficial	XXXVII Gran Premio d'Italia
Localización	Circuíto de Monza, Monza,Italia
Percorrido	Percorrido permanente de carreira ; 5´750 km
Distancia	68 voltas, 391´00 km
Clima	Asollado, seco, cálido
Pole position
Tempo	1:31.3
Volta rápida
Tempo	1:32.4
Podio

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 24 de xullo de 2021 ás 21:38

O Gran Premio de Italia de Fórmula 1 de 1966 (formalmente o XXXVII Gran Premio d'Italia) celebrouse en Monza o 4 de setembro de 1966.

Foi a sétima rolda da tempada de Fórmula Un de 1966. A carreira foi a 37º Gran Premio de Italia e o 32º, que se celebraba en Monza. A carreira levouse a cabo sobre 68 voltas ao circuíto de cinco quilómetros cunha distancia de carreira de 391 quilómetros.

A carreira foi gañada polo piloto italiano Ludovico Scarfiotti pilotando un Ferrari 312 na súa única vitoria nun Gran Premio. Scarfiotti gañou ao seu compañeiro de equipo, o británico Mike Parkes por cinco segundos. Parkes bateu ao piloto neozelandés Denny Hulme no seu Brabham BT20, por menos de medio segundo.

O líder por puntos no campionato Jack Brabham detívose cunha fuga de aceite no seu Brabham BT19 na sétima volta, conseguiu o seu terceiro campionato mundial, sendo o único piloto en converterse en campión do mundo nun coche da súa propia marca, cando o seu único posible rival John Surtees detívose cunha fuga de combustible no seu Cooper T81 24 voltas máis tarde.

Informe da carreira

Jack Brabham era o favorito con máis probabilidades para gañar o campionato, só John Surtees podía superalo, e só gañando as tres últimas carreiras. Non puido facelo por unha impresionante actuación dos pilotos de Ferrari no seu circuíto de casa. Honda trouxera un novo motor V12 de 3 litros e 370 CV para Richie Ginther, mentres que Dan Gurney tiña o seu motor Weslake e Graham Hill tiña o BRM H16. Lorenzo Bandini e Mike Parkes lideraron desde o inicio, o motor de Hill rompeu na primeira volta, seguido do abandono de Jackie Stewart na volta 5 cunha fuga de combustible, e logo de Brabham na volta 8 cun fallo de motor que recubriu o coche en aceite. Jim Clark no Lotus H16 movíase con forza a través da pista. Na volta 17, Richie Ginther tivo un terrible accidente, estrelándose fortemente contra ás árbores e foi moi afortunado de sair con vida. Cando Clark entrou en boxes, Ludovico Scarfiotti, Parkes, Surtees disputaron o liderato ata que Surtees retirouse co tanque de gasolina raxado que derramaba gasolina sobre seus pneumáticos e poñía fin ás súas posibilidades no campionato. Denny Hulme avanzaba a través da pista no terceiro lugar. Pero a carreira foi para Scarfiotti, convertendose no primeiro italiano en gañar cun Ferrari en Monza desde Alberto Ascari en 1952. Parkes completou a ledicia de Ferrari, xa que superou a Hulme en 0´3 segundos, acadando o segundo lugar. No medio de todas as celebracións, Jack Brabham coroouse campión.

Clasificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	6	Ludovico Scarfiotti	Ferrari	68	1:47:14.8	2	9
2	4	Mike Parkes	Ferrari	68	+ 5.8	1	6
3	12	Denny Hulme	Brabham-Repco	68	+ 6.1	10	4
4	16	Jochen Rindt	Cooper-Maserati	67	+ 1 volta	8	3
5	42	Mike Spence	Lotus-BRM	67	+ 1 volta	14	2
6	40	Bob Anderson	Brabham-Climax	66	+ 2 voltas	15	1
7	48	Bob Bondurant	BRM	65	+ 3 voltas	18
8	24	Peter Arundell	Lotus-BRM	63	Motor	13
9	20	Geki	Lotus-Climax	63	+ 5 voltas	20
NC	44	Giancarlo Baghetti	Ferrari	59	Non clasificado	16
Ret	22	Jim Clark	Lotus-BRM	58	Caixa de cambios	3
Ret	36	Jo Siffert	Cooper-Maserati	46	Motor	17
Ret	2	Lorenzo Bandini	Ferrari	33	Encendido	5
Ret	14	John Surtees	Cooper-Maserati	31	Fuga gasolina	4
Ret	18	Richie Ginther	Honda	16	Accidente	7
Ret	10	Jack Brabham	Brabham-Repco	7	Fuga aceite	6
Ret	30	Dan Gurney	Eagle-Weslake	7	Motor	19
Ret	28	Jackie Stewart	BRM	5	Fuga gasolina	9
Ret	38	Jo Bonnier	Cooper-Maserati	3	Acelerador	12
Ret	26	Graham Hill	BRM	0	Motor	11
NSC	34	Phil Hill	Eagle-Climax
NSC	32	Chris Amon	Brabham-BRM

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de pilotos

	Pos	Piloto	Puntos
	1	Jack Brabham	39
2	2	Jochen Rindt	18
1	3	Graham Hill	17
1	4	John Surtees	15
	5	Jackie Stewart	14

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Brabham-Repco	40 (43)
2	Ferrari	31 (32)
3	BRM	22
4	Cooper-Maserati	20
5	Lotus-Climax	7

Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 5 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

Ligazóns externas

Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1966	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1966	Carreira seguinte: Gran Premio dos Estados Unidos de 1966
Carreira anterior: Gran Premio de Italia de 1965	Gran Premio de Italia	Carreira seguinte: Gran Premio de Italia de 1967

@@ Liña 47: / Liña 47: @@
 == Informe da carreira ==
-[[Jack Brabham]] era o favorito con maís probabilidades para gañar o campionato, só [[John Surtees]] podía superalo, e só gañando as tres últimas carreiras. Non puido facelo por unha impresionante actuación dos pilotos de [[Scuderia Ferrari|Ferrari]] no seu circuíto de casa. [[Honda Racing F1|Honda]] trouxera un novo motor V12 de 3 litros e 370 CV para [[Richie Ginther]], mentres que [[Dan Gurney]] tiña o seu motor [[Weslake]] e [[Graham Hill]] tiña o [[BRM]] H16. [[Lorenzo Bandini]] e [[Mike Parkes]] lideraron desde o inicio, o motor de Hill rompeu na primeira volta, seguido do abandono de [[Jackie Stewart]] na volta 5 cunha fuga de combustible, e logo de Brabham na volta 8 cun fallo de motor que recubriu o coche en aceite. [[Jim Clark]] no [[Team Lotus|Lotus]] H16 movíase con forza a través da pista. Na volta 17, [[Richie Ginther]] tivo un terrible accidente, estrelándose fortemente contra ás árbores e foi moi afortunado de sair con vida. Cando Clark entrou en boxes, [[Ludovico Scarfiotti]], Parkes, Surtees disputaron o liderato ata que Surtees retirouse co tanque de gasolina raxado que derramaba gasolina sobre seus pneumáticos e poñía fin ás súas posibilidades no campionato. [[Denny Hulme]] avanzaba a través da pista no terceiro lugar. Pero a carreira foi para Scarfiotti, convertendose no primeiro italiano en gañar cun Ferrari en [[Autodromo Nazionale Monza|Monza]] desde [[Alberto Ascari]] en {{f1|1952}}. Parkes completou a ledicia de Ferrari, xa que superou a Hulme en 0´3 segundos, acadando o segundo lugar. No medio de todas as celebracións, Jack Brabham coroouse campión.
+[[Jack Brabham]] era o favorito con máis probabilidades para gañar o campionato, só [[John Surtees]] podía superalo, e só gañando as tres últimas carreiras. Non puido facelo por unha impresionante actuación dos pilotos de [[Scuderia Ferrari|Ferrari]] no seu circuíto de casa. [[Honda Racing F1|Honda]] trouxera un novo motor V12 de 3 litros e 370 CV para [[Richie Ginther]], mentres que [[Dan Gurney]] tiña o seu motor [[Weslake]] e [[Graham Hill]] tiña o [[BRM]] H16. [[Lorenzo Bandini]] e [[Mike Parkes]] lideraron desde o inicio, o motor de Hill rompeu na primeira volta, seguido do abandono de [[Jackie Stewart]] na volta 5 cunha fuga de combustible, e logo de Brabham na volta 8 cun fallo de motor que recubriu o coche en aceite. [[Jim Clark]] no [[Team Lotus|Lotus]] H16 movíase con forza a través da pista. Na volta 17, [[Richie Ginther]] tivo un terrible accidente, estrelándose fortemente contra ás árbores e foi moi afortunado de sair con vida. Cando Clark entrou en boxes, [[Ludovico Scarfiotti]], Parkes, Surtees disputaron o liderato ata que Surtees retirouse co tanque de gasolina raxado que derramaba gasolina sobre seus pneumáticos e poñía fin ás súas posibilidades no campionato. [[Denny Hulme]] avanzaba a través da pista no terceiro lugar. Pero a carreira foi para Scarfiotti, convertendose no primeiro italiano en gañar cun Ferrari en [[Autodromo Nazionale Monza|Monza]] desde [[Alberto Ascari]] en {{f1|1952}}. Parkes completou a ledicia de Ferrari, xa que superou a Hulme en 0´3 segundos, acadando o segundo lugar. No medio de todas as celebracións, Jack Brabham coroouse campión.
 == Clasificación ==