Cariclo (nai de Tiresias): Diferenzas entre revisións
comezo |
máis |
||
Liña 3: | Liña 3: | ||
'''Cariclo''' foi unha [[ninfa (mitoloxía)|ninfa]], nai do afamado adiviño [[Tiresias]]. |
'''Cariclo''' foi unha [[ninfa (mitoloxía)|ninfa]], nai do afamado adiviño [[Tiresias]]. |
||
Formaba parte do cortexo da deusa [[Atenea]], da que era unha das preferidas. Un día que o mozo Tiresias andaba de caza, sorprendeunas bañándose na fonte Hipocrone, completamente núas, e Atenea castigou a súa ousadía deixándoo cego. Cariclo recriminoulle o que lle parecía unha crueldade e Atenea contestoulle que todo mortal que vise a un inmortal sen o consentemento deste, debía quedar cego, pero aceptou compensarlle a perda da vista outorgándolle tres dons |
Formaba parte do cortexo da deusa [[Atenea]], da que era unha das preferidas. Un día que o mozo Tiresias andaba de caza, sorprendeunas bañándose na fonte Hipocrone, completamente núas, e Atenea castigou a súa ousadía deixándoo cego. Cariclo recriminoulle o que lle parecía unha crueldade e Atenea contestoulle que todo mortal que vise a un inmortal sen o consentemento deste, debía quedar cego, pero aceptou compensarlle a perda da vista outorgándolle tres dons. |
||
Atenea lavoulle os oídos e así fixo que Tiresias puidese entender a linguaxe dos paxaros, concedéndolle así o don da profecía (que [[Zeus]] estendeu á súa vida despois de morto, cando estivese no [[Hades]], de xeito que foi o único adiviño que conservaba esta facultade na outra vida). A esta capacidade de adiviñación sumouse unha vida extremadamente longa, equivalente a sete xeracións humanas e, en terceiro lugar, deulle un bastón feito de [[cerdeira|cerdeira brava]], que lle permitía camiñar sen problemas, como o resto das persoas videntes <ref>Pseudo-Apolodoro III, 6, 7.</ref>. |
|||
== Véxase tamén == |
== Véxase tamén == |
||
Liña 10: | Liña 12: | ||
* GRIMAL, Pierre: ''Diccionario de mitología griega y romana''. Ed. Paidós, 1981, s.v. ''Cariclo'' e ''Escirón''. |
* GRIMAL, Pierre: ''Diccionario de mitología griega y romana''. Ed. Paidós, 1981, s.v. ''Cariclo'' e ''Escirón''. |
||
* [[Pseudo-Apolodoro|PSEUDO-APOLODORO]]: ''Biblioteca mitológica''. Tradución e notas de Julia García Moreno. Alianza Editorial 3ª ed. 2016 [a numeración segue a utilizada neste texto]. |
|||
[[Categoría:Mitoloxía grega]] |
[[Categoría:Mitoloxía grega]] |
Revisión como estaba o 9 de xaneiro de 2021 ás 18:34
Cariclo foi unha ninfa, nai do afamado adiviño Tiresias.
Formaba parte do cortexo da deusa Atenea, da que era unha das preferidas. Un día que o mozo Tiresias andaba de caza, sorprendeunas bañándose na fonte Hipocrone, completamente núas, e Atenea castigou a súa ousadía deixándoo cego. Cariclo recriminoulle o que lle parecía unha crueldade e Atenea contestoulle que todo mortal que vise a un inmortal sen o consentemento deste, debía quedar cego, pero aceptou compensarlle a perda da vista outorgándolle tres dons.
Atenea lavoulle os oídos e así fixo que Tiresias puidese entender a linguaxe dos paxaros, concedéndolle así o don da profecía (que Zeus estendeu á súa vida despois de morto, cando estivese no Hades, de xeito que foi o único adiviño que conservaba esta facultade na outra vida). A esta capacidade de adiviñación sumouse unha vida extremadamente longa, equivalente a sete xeracións humanas e, en terceiro lugar, deulle un bastón feito de cerdeira brava, que lle permitía camiñar sen problemas, como o resto das persoas videntes [1].
Véxase tamén
Bibliografía
- GRIMAL, Pierre: Diccionario de mitología griega y romana. Ed. Paidós, 1981, s.v. Cariclo e Escirón.
- PSEUDO-APOLODORO: Biblioteca mitológica. Tradución e notas de Julia García Moreno. Alianza Editorial 3ª ed. 2016 [a numeración segue a utilizada neste texto].
- ↑ Pseudo-Apolodoro III, 6, 7.