McDonnell Douglas DC-9: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
m →‎top: Arranxos varios, replaced: <br> → <br/> (3)
Beninho (conversa | contribucións)
mSen resumo de edición
Liña 17: Liña 17:
}}
}}


O '''McDonnell Douglas DC-9''' (inicialmente coñecido como '''Douglas DC-9''') é un avión de pasaxeiros bimotor de fuselaxe estreita. Foi deseñado por Douglas para voos curtos en rutas de alta frecuencia e realizou o seu primeiro voo no ano [[1965]]. O derradeiro DC-9 entregouse en outubro de [[1982]].
O '''McDonnell Douglas DC-9''' (inicialmente coñecido como '''Douglas DC-9''') é un avión de pasaxeiros bimotor de fuselaxe estreita. Foi deseñado por [[Douglas Aircraft Company|Douglas]] para voos curtos en rutas de alta frecuencia e realizou o seu primeiro voo o [[25 de febreiro]] de [[1965]]. O derradeiro DC-9 entregouse en outubro de [[1982]].


A serie 10 ten 32 metros de longo e unha capacidade típica de 90 pasaxeiros. A serie 30 é 4,5 metros máis longa, ten máis envergadura e motores máis potentes e pode levar 115 pasaxeiros. A serie 20 ten a mesma fuselaxe que a serie 10, motores máis potentes e as ás da serie 30. A serie 40 ten unha fuselaxe 2 metros máis longa e unha capacidade para 125 pasaxeiros. A serie final, a 50, é 2,5 metros máis longo e pode transportar a 135 pasaxeiros. As variantes máis pequenas competían cos [[BAC One-Eleven]], [[Fokker F28 Fellowship|Fokker F28]] e [[Sud Aviation Caravelle]], e as máis grandes co [[Boeing 737 Classic|Boeing 737]] orixinal.
O DC-9 foi seguido polas modificacións do modelo [[McDonnell Douglas MD-80|MD-80]], [[McDonnell Douglas MD-90|MD-90]] e [[Boeing 717]]. Coas últimas entregas do 717 en [[2006]], a produción da familia DC-9/MD-80/90/717 rematou despois de 41 anos con preto de 2.500 unidades fabricadas.

O DC-9 foi seguido pola serie [[McDonnell Douglas MD-80|MD-80]] en 1980, un DC-9-50 alongado coas ás tamén máis longas e un maior [[peso máximo de engalaxe]]. Este evolucionou cara o [[McDonnell Douglas MD-90|MD-90]] a principios dos anos 90, cunha maior lonxitude, motores turboventiladores [[IAE V2500]] e unha cabina de voo actualizada. O [[Boeing 717]] foi a derradeira variante da familia e trátábase dun MD-95 máis curto con motores [[Rolls-Royce BR715]] que sería fabricado por Boeing tras a fusión con McDonnell Douglas en 1997. Coas últimas entregas do 717 en [[2006]], a produción da familia DC-9/MD-80/90/717 rematou despois de 41 anos con preto de 2 500 unidades fabricadas.


{{Control de autoridades}}
{{Control de autoridades}}

Revisión como estaba o 26 de decembro de 2020 ás 10:48

McDonnell Douglas DC-9
DC-9 da aeroliña italiana Itavia
Tipopasaxeiros
FabricanteDouglas Aircraft, McDonnell Douglas
Primeiro voo25 de febreiro de 1965
Introducido8 de decembro de 1965 con Delta Air Lines
Estadoen servizo
Produción1965 - 1982
Unidades construídas976
VariantesMcDonnell Douglas C-9
McDonnell Douglas MD-80
McDonnell Douglas MD-90
Boeing 717

O McDonnell Douglas DC-9 (inicialmente coñecido como Douglas DC-9) é un avión de pasaxeiros bimotor de fuselaxe estreita. Foi deseñado por Douglas para voos curtos en rutas de alta frecuencia e realizou o seu primeiro voo o 25 de febreiro de 1965. O derradeiro DC-9 entregouse en outubro de 1982.

A serie 10 ten 32 metros de longo e unha capacidade típica de 90 pasaxeiros. A serie 30 é 4,5 metros máis longa, ten máis envergadura e motores máis potentes e pode levar 115 pasaxeiros. A serie 20 ten a mesma fuselaxe que a serie 10, motores máis potentes e as ás da serie 30. A serie 40 ten unha fuselaxe 2 metros máis longa e unha capacidade para 125 pasaxeiros. A serie final, a 50, é 2,5 metros máis longo e pode transportar a 135 pasaxeiros. As variantes máis pequenas competían cos BAC One-Eleven, Fokker F28 e Sud Aviation Caravelle, e as máis grandes co Boeing 737 orixinal.

O DC-9 foi seguido pola serie MD-80 en 1980, un DC-9-50 alongado coas ás tamén máis longas e un maior peso máximo de engalaxe. Este evolucionou cara o MD-90 a principios dos anos 90, cunha maior lonxitude, motores turboventiladores IAE V2500 e unha cabina de voo actualizada. O Boeing 717 foi a derradeira variante da familia e trátábase dun MD-95 máis curto con motores Rolls-Royce BR715 que sería fabricado por Boeing tras a fusión con McDonnell Douglas en 1997. Coas últimas entregas do 717 en 2006, a produción da familia DC-9/MD-80/90/717 rematou despois de 41 anos con preto de 2 500 unidades fabricadas.