Alcioneo: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Lameiro (conversa | contribucións)
corrixo
Liña 1: Liña 1:
[[Ficheiro:Athena contra Alkyoneus, Nike.JPG|miniatura|Atenea loitando contra Alcioneo, mentres Xea, a nai deste, pide clemencia (Altar de Pérgamo, Berlín)]]
[[Ficheiro:Athena contra Alkyoneus, Nike.JPG|miniatura|Atenea loitando contra Alcioneo, mentres Xea, a nai deste, pide clemencia (Altar de Pérgamo, Berlín)]]


Na [[mitoloxía grega]] '''Alcioneo''' (ou '''Alción''') era un [[xigantes (mitoloxía grega)|xigante]] de inmenso tamaño e forza terrible, fillo -como o resto dos Xigantes- de [[Xea]] (a terra) e [[Tártaro (deus)|Tártaro]], un dos deuses primordiais. Este deus era a personificación do [[Tártaro (mitoloxía)|Tártaro]], rexión no máis profundo do inframundo onde se mantiña encerrado ós [[Titán (mitoloxía)|Titáns]].
Na [[mitoloxía grega]] '''Alcioneo''' ou '''Alción''' (en [[Lingua grega antiga|grego]], ''Άλκυονεύς''), era un [[xigantes (mitoloxía grega)|xigante]] de inmenso tamaño e forza terrible, fillo -como o resto dos Xigantes- de [[Xea]] (a terra) e [[Tártaro (deus)|Tártaro]], un dos deuses primordiais.{{cómpre referencia}} Este deus era a personificación do [[Tártaro (mitoloxía)|Tártaro]], rexión no máis profundo do inframundo onde se mantiña encerrado ós [[Titán (mitoloxía)|Titáns]].


Os Xigantes, incitados por Xea como vinganza pola sorte sufrida polos [[Ciclope]]s e os [[Hecatonquiros]], tamén fillos seus, rebeláronse contra [[Zeus]] e o resto dos [[deuses olímpicos]] nunha guerra coñecida como [[Xigantomaquia]], na que foron derrotados e mortos. Aínda que os Xigantes foran de raza divina, eran mortais, pero sempre que foran feridos simultaneamente por un [[deus]] e un mortal, polo que Zeus chamou ó seu lado ó heroe [[Heracles]]
Os Xigantes, incitados por Xea como vinganza pola sorte sufrida polos [[Ciclope]]s e os [[Hecatonquiros]], tamén fillos seus, rebeláronse contra [[Zeus]] e o resto dos [[deuses olímpicos]] nunha guerra coñecida como [[Xigantomaquia]], na que foron derrotados e mortos. Aínda que os Xigantes foran de raza divina, eran mortais, pero sempre que foran feridos simultaneamente por un [[deus]] e un mortal, polo que Zeus chamou ó seu lado ó heroe [[Heracles]]
Liña 16: Liña 16:
{{Commonscat|Alcyoneus}}
{{Commonscat|Alcyoneus}}
=== Bibliografía ===
=== Bibliografía ===
* GRIMAL, Pierre: ''Diccionario de mitología griega y romana''. Ed. Paidós, 1981.
* {{Cita libro|título=Diccionario de mitología griega y romana|apelidos=Grimal|nome=Pierre|editorial=Paidós|ano=1989|ISBN=84-7509-166-0|ref=|lingua=es|lugar=Barcelona|edición=1ª|outros=4ª reimpr.}}
* [[Pseudo-Apolodoro|PSEUDO-APOLODORO]]: ''Biblioteca mitológica''. Tradución e notas de Julia García Moreno. Alianza Editorial 3ªed. 2016 [a numeración segue a utilizada neste texto].
*[[Pseudo-Apolodoro|PSEUDO-APOLODORO]]: ''Biblioteca mitológica''. Tradución e notas de Julia García Moreno. Alianza Editorial 3ªed. 2016 [a numeración segue a utilizada neste texto].


{{Mitoloxía grega}}
{{Mitoloxía grega}}

Revisión como estaba o 17 de decembro de 2020 ás 16:01

Atenea loitando contra Alcioneo, mentres Xea, a nai deste, pide clemencia (Altar de Pérgamo, Berlín)

Na mitoloxía grega Alcioneo ou Alción (en grego, Άλκυονεύς), era un xigante de inmenso tamaño e forza terrible, fillo -como o resto dos Xigantes- de Xea (a terra) e Tártaro, un dos deuses primordiais.[Cómpre referencia] Este deus era a personificación do Tártaro, rexión no máis profundo do inframundo onde se mantiña encerrado ós Titáns.

Os Xigantes, incitados por Xea como vinganza pola sorte sufrida polos Ciclopes e os Hecatonquiros, tamén fillos seus, rebeláronse contra Zeus e o resto dos deuses olímpicos nunha guerra coñecida como Xigantomaquia, na que foron derrotados e mortos. Aínda que os Xigantes foran de raza divina, eran mortais, pero sempre que foran feridos simultaneamente por un deus e un mortal, polo que Zeus chamou ó seu lado ó heroe Heracles

Alcioneo e Porfirión foron os principais protagonistas do enfrontamento. Alcioneo tiña a propiedade da inmortalidade mentres loitase na terra onde nacera (Palene, en Macedonia), por iso erguíase de novo unha e outra vez tras ser ferido polas frechas de Heracles (envenenadas co sangue da Hidra de Lerna). Aconsellado por Atenea, Heracles logrou sacar a Alcioneo da súa terra e así conseguiu acabar con el. As distintas fontes dan dúas explicacións: para uns arrastrouno ata fóra do seu territorio; para outros, Heracles simulou fuxir enganando ó xigante, que ó perseguilo non se deu de conta que estaba fóra da súa terra.

"Superaban a todos Porfirio e Alcioneo, que era inmortal en tanto que luchara sobre a terra pola que precisamente fora enxendrado... [Heracles] primeiro disparou as súas frechas contra Alcioneo, pero en canto caía en terra recobraba o seu vigor. Por recomendación de Atenea, arrastrouno fóra de Palene e deste xeito logrou que morrera".
(Pseudo-Apolodoro: Biblioteca mitológica I, 6, 1)

Durante esta persecución, Alcioneo lanzou unha rocha enorme contra Heracles, esmagando a 24 dos seus compañeiros. Nalgún texto explícase que o propio Heracles rexeitou a rocha coa súa clava, matando así ó xigante. Píndaro afirma que a rocha podía verse no istmo de Corinto.

As fillas de Alcioneo (Alcipe, Ante, Asteria, Ctonia, Drimo, Metone, Palene e Phtonia ou Fostonia), chamadas as Alciónides, botáronse ó mar, desesperadas pola morte do pai, e foron trasformadas pola deusa Anfítrite en picapeixes (Alcedo atthis, da familia dos Alcedínidos).

Véxase tamén

Bibliografía

  • Grimal, Pierre (1989). Diccionario de mitología griega y romana (en castelán). 4ª reimpr. (1ª ed.). Barcelona: Paidós. ISBN 84-7509-166-0. 
  • PSEUDO-APOLODORO: Biblioteca mitológica. Tradución e notas de Julia García Moreno. Alianza Editorial 3ªed. 2016 [a numeración segue a utilizada neste texto].